𝙃𝙤𝙢𝙚 ·٠• TaeJin

2↬ Evime hoş geldin

💜🧚🏻‍♀️ umarım beğenirsiniz

Medyadaki şarkıyı bölümden önce veya sonra herkes dinlerse çok sevinirim 💗

Medya - Katie sky • Monsters

...

"Sen delirdin mi Taehyung, niye hastaneden aldın çocuğu?" bir susmamışlardı ki anlatayım, Namjoon'un omzundan tutup oturtturdum "Bir sakin ol Namjoon, ben ne yaptığımı iyi biliyorum" susup baktıklarında ben de her şeyi anlattım...

"Jin'i orada bırakamazdım, ya napsaydım? Hak verin bana yaa" Joy başıyla onayladı "Hastanede tek başına kalmasını ben de istemem, ilaçlar değil de sosyalleşerek ve terapi görerek de düzelebilir bence, bu konuda haklısın ama seninle kalması ne kadar doğru Taehyung? Her zaman emniyettesin sen buradayken ya başına bir şey gelirse, kaçmaya falan çalışırsa-"

"Dokuz yıl boyunca evde tutulmuş çocuktan bahsediyoruz, değil insan içine çıkmayı göz teması bile kuramıyor niye kaçsın Joy, biraz mantıklı düşün?" Jimin atıldı "Sana mı kaldı Taehyung? Daha bugün tanıdığın çocuğu neye güvenip de evine alacaksın? Ciddi psikolojik sorunları varsa ve sana zarar verirse-"

"Yuh Jimin iyice saçmaladın, zararsız melek gibi çocuğa yaptığın muameleye bak"
Namjoon sinirle karıştırdı saçlarını "Lan nerden biliyorsun melek gibi olduğunu, içinde ne yaşadığını bilemeyiz?"

Bana karşı çıkmakta kararlılardı anlaşılan, ne diyeceğimi bilemeyip oturdum koltuğa. Jisung elini omzuma atıp okşadı "Abarttınız iyice haa, çocuğun bizlere nasıl baktığını görmüyor musunuz? Gözlerinden bile belli zararsız olduğu. Tae hyungun dediği gibi asosyal ve yalnız o kadar. Bu kimsesiz çocuğu ortaya atacak değiliz. Eğer ailemle yaşamıyor olsaydım ben de hiç düşünmeden alırdım evime" gülümseyip kaldırdım başımı "Sağ ol Jisung sen de olmasan"

Namjoon yanımızdan giderken söylendi "Siz çıldırmışsınız!"

Arkasından bağırdım "Üzgünüm ama senin kadar acımasız olamıyorum Namjoon, kendim dışarda yatarım ama o masum çocuğu bırakamam"

Changbin kollarını bağlarken yana yatırdı başını "Ben hâlâ hastanede tedavi olması gerektiğini düşünüyorum, Siyeon noona haklı, kendi kendimize teşhis koyamayız" Jimin de onayladı "Senin yanında kalınca iyileşecek mi Tae, bu kadar emin misin?"

İşte bunu ben de bilmiyordum "Bilmiyorum ama benimle gelmek istedi ya, işte o zaman dedim ki içimden 'iyileşmen için elimden geleni yapacağım Seokjin' söz verdim ben. İyileştireceğim, gerekirse farklı psikologlarla görüşür durumu anlatırım ve ne yapmam gerektiğini sorarım. Onunla yaşamak da sorun olmaz benim için. Tek yaşıyorum zaten, annemle babam Daegu'da, onu sıkıntı edecek sevgilim de yok, sevgiliyi geç bir kedim bile yok oğlum" böyle söylediğimde güldüler, Jimin salladı başını iki yana "Öyle bir dedin ki içim acıdı lan, ne yalnız adammışsın sen?"

Yavaştan ayaklanmıştım "Fazla oturdum, Jin'i de alıp gideceğim şimdi. Görüşürüz sonra" Jimin elini sırtıma atıp geçirdi beni "Umarım biz yanılıyoruzdur ve sen haklısındır Tae. Bak şimdiden söylüyorum Jin'de herhangi bir şekilde gelişme göremezsen direkt hastaneye götür, çocuğun geleceğini mahvedebilirsin"

Tamam deyip geçiştirdim onu, sonra Jin'i almak içim odaya gittim "Seokjin" seslenerek yaklaştım, aldığım şeyleri yiyordu, beni görünce kaldırdı başını, yine her yerine bulaştırmıştı. Gülümseyip söylendim "Her yerin çikolata olmuş" masada duran ıslak mendili alıp yaklaştım, bu kez korkmadı benden ama yine de çekiniyordu. Ellerini ve yüzünü iyice sildikten sonra kaldırdım onu "Hadi gidelim"