Belki sizi öldürecekler, belki işkence edecekler, belki öylece peşlerinden sürükleyecekler, belki bir yem gibi ortaya atacaklar ama sizi kendi hayatlarını bile riske atarak koruyadabilirler.
Onlara güvenmek sizin elinizde. Ya onlar için kendinizi yı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tıpkı tahmin ettiğim gibi...
Bu kitap parıldıyor. Normal bir kitap olduğuna 4 yaşındaki çocuk bile inanmaz.
Kitabı elime aldım ve sayfalarını yırtmaya başladım. Yırtıp attığım her sayfa adeta yanıp kül oluyor ve külleri bile kayboluyordu, hiç var olmamış gibi.
"O kadar kolay değil." dedi arkamdan bir ses ve saçlarımdan tutulduğum gibi arkadaki koca kitaplığa çarptım sırtım ve kafamı.
"Kurt ölecek, sen yaralanacaksın. Uzun süre."
"Yesinler senin tehditini!" dedim ve saçlarım adeta tel tel kökünden koparken yerdeki kitaba uzandım ve elime alıp tekrar sayfalarını yırtmaya başladım.
Sayfaları her yırtışımda ışıklar yanıp sönüyordu, belli ki doğru bir şey yapıyorum.
"Angel!" EJ'in bana seslenmesiyle, koşarak beni yanına çekmesi bir olmuştu.
İkimizde yere düştüğümüzde, az önce bulunduğum iki kitaplığın arası artık kitaplarla doluydu. Çünkü öndeki kitaplık büyük bir gürültüyle yıkılmıştı.
Öleceğiz... Cidden öleceğiz.
"İyi misin? Yaralandın mı?" diye sordu, asıl kendisi kanlar içindeyken.
"İyi... İyiyim." dedim titreyen sesimle ve ayağa kalkarken korkudan akmaya başlayan göz yaşlarımı da sildim.
Yerdeki kitabı aldım ve EJ'in eline tutuşturdum. "Yırt. Parçala. Bir şey yap. Yok et bunu." diyerek EJ'in diğer tarafına geçtim.
O beyaz şey her neyse, EJ'i yaralayabiliyor ama beni yaralayamıyor. Benimle temas edince yok oluyor. EJ onu göremediğine göre, kitabı parçalarken bende EJ'i koruyabilirim.
"Neden etrafımda dönüp duruyorsun?" diye sordu EJ, bana garip bir bakış atarak.
"Sen devam et. Beni umursama. Yaraların iyileşecek mi?" diye sordum.
"Bilmiyorum... Şu an her yerim acıdığından iyileşip iyileşmediğini anlamıyorum." diye sorumu cevapladı.
Keşke bunu o gölgelere ödetebilseydim...
"Şimdi ne olacak?" tüm sayfaları yırtıp, kitabın cildini elinde tutarken.
Elinden aldım ve öylece yere attım. Kitabın cildi ışık yayarak yok olduğunda, yer sallanmaya başladı.
Korkudan EJ ile birbirimize tutununca, kütüphanede olduğumuzu hatırlayıp ikimizde yutkunduk.
