İtoshi Rin X Y/N | Blue Lock

13

Y/n gözlerini büyütüp sırıtmaya başladı.

Y/n: bu ev yanıyordu...

Rin:ha?!
Evdeki minik yanık izlerinin sebebi buydu demek...

Y/n: yalan yok, bu ev yanıyordu. O sıra o kadar şaşırmıştım ki bir kaç dakika olduğum yerde dikilmiştim. Sonra ailemin içeride olduğu aklıma gelince hızlıca eve girmiştim ve...

Rin: ve?

Y/n: babam bir eliyle annemin yakasından tutmuş diğer eliylede kana bulanmış bıçağı anneme sağlıyordu...
Y/n kafasını eğip sakin bir şekilde sırıtmaya devam etti.
Rin olduğu yerde öylece kalmıştı.

Y/n: ama ben o zaman ne ağlayabildim ne de birşey diyebildim. Ev yangınından dolayı gelen itfaiye içeri girdiğinde bu durumu gördüğü anda müdahale etmeye başladılar. Ben ne konuşuyodum ne de ağlıyorum...

Rin:peki ya sonra?

Y/n: babamın karakola, annem ise mezara hatta doğmak üzere olan kardeşimle...

Rin: doğmak üzere olan kardeşmi?!

Bu kadarı rin için bile fazlaydı. Fazlalıkla şaşırmıştı. Bir insan nasıl bu tarz şeyleri 1 günde yaşayabilirdi ki?

Y/n: ve ben ise annemin mezarının başında öylece tepkisiz bekledim...

Y/n biraz durduktan sonra.

Y/n: ee rin-kun hayat hikayemi nasıl buldun?

Rin:epey değişik.

Rin başta y/n ye acımıştı fakat y/n nin hala gülmesi sinirlerini bozmuştu. Hala gülümsüyordu ve hala tepkisizliğini devam ettiriyordu. Nasıl böyle olabilirdi?!
Fakat sonra aklına y/n yi devirmesi gerektiği geldi ve.

Rin: bunu öğrendiğim iyi oldu. Şimdi seni daha iyi ezebilirim.
Dedi ve gitti.

Rin gittikten sonra y/ nin yüzünde ki gülümseme anlık soldu ve yere bakmaya başladı. Bu evi görmek ne kadar y/n nin hoşuna gitmesede en azından duygusuzluğunun acısını anılarını unutmamaya zorlayarak çıkarıyordu. Y/n ailesine çok düşkün bir çocuktu. Bu yüzden ailesinin dağılmasına bir damla bile göz yaşı akıtmaması y/n yi rahatsız ediyordu.