İtoshi Rin X Y/N | Blue Lock

28

Y/n öğle arasına kadar hiçbir şekilde yerinden kalkmamış sadece ders dışında uyuyarak geçirmişti. Öğle arası ise sınıfın fazla sesli olması ve ona olan bakışlar yüzünden sinirlenip bir hışımla yerinden kalkarak okulun arkasına gitmişti.

Okulun arkasında çimlere oturmuş sırtını okulun duvarına yaslamıştı. Sabahtan beri ne su içmiş ne de yemek yemişti ama yinede aç hissetmiyordu. Şuan tek istediği sessiz bir ortamda kalmaktı. Neyseki okulun arkası yeteri kadar sessiz ve herkesten uzaktı.

Y/n rahatça otururken, onun rahatını bozan birşey olmuştu.

"İnsanları kendisi için kullanan kız değilmi o?"

Y/n bozuntuya vermeden gökyüzüne odaklanmaya devam etti.

"Saeyide kendisi için kullanıp üzen kaltak işte."

Y/n: madem bana karşı bu kadar dolusunuz neden arkamdan konuşmak yerine yüzüme söylemiyorsunuz?

"Ha? Bide hala konuşuyormusun? Seni yüzsüz!"

Y/n birşey demeden kızın gözlerine dik dik baktı.

Y/n: sonunda söylemeye başladın demek...

"Sen hala ondamısın?! Hiç bozuntuya bile vermiyorsun! Sae gibi zeki biri nasıl sana inandı ki? Sen onun iyi niyetini kullandın!"

Y/n: anlaşılan senin benle sorunun sae. Ama bu sorunun şimdi olduğunu düşünmüyorum.

Y/n yüzüne gülümsemek takındı

Y/n: saeyi çok eskiden beridir seviyordun değilmi? Ve bende saeyle çıkınca bunu kaldıramadın. Şimdi ise beni nerden vuracağını buldun. Üzgünüm ama işe yaramadı.

"Sen-!"

Kız y/n nin yakasından tutup ayağa kaldırarak ağır bir tokadı yüzüne geçirdi ve y/n daha toparlanamadan yakasını tutarak sırtını duvara çarptı.

"Yanlış kişiye bulaştığının farkındamısın? Hemen kolayca elime düştün. Demek tek gücün o çenenden ibaret!"

Y/n ifadesiz bir suratla:

Y/n: şuan hiç modumda değilim biliyormusun?

"Umrumda gibi mi görünüyor seni kaltak!"

Y/n: o elini yakamdan çek.

"Çekmezsem napabilirsinki!?"

Y/n: son uyarım. Elini yaka-

Kız y/n nin konuşmasına izin vermeden bir sert tokat daha yapıştırdı.

Y/n: seni uyarmıştım.

Y/n nin hızlı hareketiyle kız kendini duvarda buldu. Y/n kızın boğazından sertçe tutarak kızı duvara çarpmıştı.

Y/n: sana modumda olmadığımı da söylemiştim.

Kız direnmeye başlayınca y/n kızın vurduğu tokatın acısını alırmışçasına kıza öyle bir tokat attı ki kız kendini yerde buldu. Tabii arkadaşlarıda şaşırmıştı.

En sonunda bir kız cebinde bulundurduğu kalemi aldığı gibi y/n ye savurdu. Y/n tokat attığı kıza o kadar odaklanmıştı ki. Gelen kalemi fark edememişti.

Kalem y/n nin kolunu bileğinden dirseğini kadar derine yakın bir şekilde kesmişti. Y/n acı ile geriye çekildi ve kolunu tuttu.

Kavgada çıkan seslerden dolayı herkes yavaş yavaş arkaya toplanmaya ve kavgayı izlemeye başlamıştı. Y/n etraftaki gözleri gördükçe daraldığını hissetmişti. Nefesi daralıyor ve sinir katsayısı artıyordu. Yavaş yavaş kontrolünü yitirmek üzereydi ve yanında yerde duran kızın ayaklandığını gördüğü gibi kızın saçından tutarak saniyelerde kızı elinin altında kontrolünü yitirmiş bir şekilde tokatlamak ve tekmeler atmaya başladı. Etrafında kavgayı ayırmak için gelen kişileri umursamıyordu.

Bu bi kaç saniyede devam ederken y/n duyduğu çığlık sesiyle kendine geldi. Fakat geldiği gibi başka birisinin y/n yi itmesiyle kendini şaşkın bir şekilde yerde buldu.

Etrafına baktığında bir çok göz şaşkınlıkla y/n ye bakıyordu ve hocalar da etrafa toplanmıştı. Y/n ise olan şeylerden dolayı epey şaşkındı.

Fakat hocaların seslenmesi sebebiyle ayağa kalkıp, hocayı tekil etmek zorunda kalmıştı. Kızı revire götüreceklerdi ve ondan sonra disiplin kurulu falan toplanırdı... 

...

Kız tevirdeyken ,kızın annesi gelmişti ve y/n ile görüşüyordu.

"Annenle konuşmak istiyorum, derhal!"

Y/n: ben... özür dilerim.

"Senin özürüne ihtiyacım yok! Derhal annen ile görüşmek istiyorum!"

Y/n biraz duraksadıktan sonra cevap vermeye karar verdi.

Y/n: benim annem yok.

"Ne?!"

Y/n: dediğim gibi, benim annem yok.

"Peki baban?!"

Y/n: üzgünüm ama... şuan kendisi yoğun bakımında.

Kadın şaşırmıştı, ama yinede belliki sinirini atamamıştı.

"Ha! Belli oluyor! Hiç eğitimini almamışsın bile! Şu hayatta sevgi görmeyen bir insandan ne beklenirdi ki?!"

Y/n tepkisizdi. Ama görünüş olarak. Şuan nedense kalbinde bir acı hissetti. Sevgi görmeyen insan ha...

Y/n: eğer ailem dışında bana diyeceğiniz birşey yoksa tekrardan özürlerimi sunup sınıfına gitmek istiyorum.

"Terbiyesize bak! Ne yapıyorsan yap! Cehenneme kadar yolun var!

...

Y/n yavaş adımlarla sınıfa gitti ve kapıyı açtı. Herkes y/n ye dik dik bakıyordu. Ama y/n ne kafasını kaldırmış, ne de dik durmuştu. Şuan kendini hiç hissetmediği kadar halsiz ve kötü hissediyordu.

Y/n dalgınlığından yanına gelen rini bile görmemişti.

Rin: Hey...

Y/n duyduğu sesle kafasını hafif kaldırıp kimin seslendiğine baktı. Ama gözleri o kadar bulanıktı ve başı o kadar çok ağrıyordu ki. Rinin ne dediğine bile odaklanmamıştı.

Bi anda gözlerinin kararlılığı hissetti ve dengesi bozuldu.

Rin:Hey!

Hiçbirşeyi duymuyordu ve dengesinin kaybolmasını ardından yavaş yavaş bilincinin kapandığını anladı.

Kahretsin... Sabah birşey bile yememiştim...

----------------------------------------------------------

Bu bölümde y/n yi biraz fazla abarttım galiba.

Ama yinede yazarken o kadar heyecanlandım ki valla

Değişik bi kaos oldu

Umarım beğenmişsinizdir kendinize iyi bakınnn♥︎