İtoshi Rin X Y/N | Blue Lock

11

Y/n nin bakış açısından
Bugün haftasonuydu. Aklıma okulda olan bi kaç olay yüzünden babam geldi. Onu babalıktan reddedeli 4 yıl olmuştu. O hapishanede bir kez bile ziyaret etmemiştim ve dün ise hastaneden beni arayıp babamın hasta olup hastaneye yatırıldığını söylediler. Galiba onu bugünlük ziyaret edebilirdim...

Hastanenin kapısından girdiğimde derin bir nefes aldım. Onu 4 yıldır görmüyorum sonuçta ve babamın yattığı odanın yerini öğrenip yavaş adımlarla kapısına doğru gittim. Kapısına geldiğimde ise tıklatma gereği duymadan içeri bodoslama girdim.

Babası: y-y/n...
Epey şaşırmıştı...

Y/n:selam...

Babası: sen... kocaman olmuşsun!

Y/n:4 yıl oldu sonuçta.

Babası: otursana
Yanındaki koltuğa oturdum.

Y/n: öyle çok duracak değilim, sadece şimdi ki zavallılığını görmeye geldim...

Babası: y/n... Beni ne zaman affedeceksin?

Y/n: ha? Bide bunu soruyormusun? Sana baba bile diyesim gelmiyor, anlıyomusun?

Babası: y/n... kızım! Ben, ben gerçekten çok özür dilerim...

Y/n: özür dilemek için artık çok geç. Artık gitme zamanım geldi. İşlerim var. Hoşçakal...

Babası:y/n!

Birşey demesine izin vermeden odadan çıktım. Ona daha diyeceğim çok şey vardı. Ama şuan daha önemli işlerim vardı. Önce doktora durumunu soracaktım.

Y/n: babamın durumu nedir?

Doktor:akciğerinde kanser olduğu belirlendi ve tespit edildiğine göre kanser son evrede...
Y/n derin bir iç çekti.

Y/n:peki... kolay gelsin.

Y/n hızlı adımlarla hastaneden çıktı. Normal bir insan babasının kanser olup ölme riskinin olduğunu öğrense yerin dibine girer ve babasının yanından ayrılamazdı. Fakat bu durum y/n için geçerli değildi. O duygularıyla arasına bir duvar öreli 4 yıl olmuştu. Toplum tarafından dışlanmamak için her zaman olduğundan çok farklı bir kişilik sergiliyordu. Her zaman mantığını duygularından önce getiriyordu ve hayattaki tek amacı ölene dek dışlanmamak ve sahte mutluluğuyla devam etmekti...

...

Y/n ifadesiz bir şekilde evine doğru yürürken bir anda arkadan bir ses duydu.

Rin:Y/n!
Y/n acelesizce arkasına döndü

Y/n: selam, rin-kun.

Y/n:dışarıda karşılaşmamız ne değişim bir tesadüf. Aa yoksa beni takip falanmı ediyordun?
Y/n gözlerini kısarak güldü

Rin:ha? Neden seni takip edeyimki?
Sadece seni gördüm ve seslendim.

Y/n: anladım... rin-kun hazır karşılaşmışken biraz konuşmaya ne dersin?

______________________________________

Selaaaaaammm bayadır bölüm atmıyordum bugün atayım dedim
Umarım beğenmişsinizdir hoşçakalııınnnn