İtoshi Rin X Y/N | Blue Lock

31

Bugün okula gittiğimde y/n yi sırasında göremedim. Gözüm hep kapıya kaydı ama o ders başladığında bile gelmedi...

Ben bunu derste düşünürken bachira konuştu.

Bachira: hocam, y/n neden gelmedi?

Süpersin bachira...

Öğretmen: çocuklar, aslında size bu haberi vermekle vermemek arasında kalmıştım ama... y/n nin babası dün okuldan sonra vefat etmiş. Bugün cenazesi var. O yüzden bir kaç gün gelmeyebilir.

Rinin gözleri şaşkınlıkla açılmıştı.

Dün bana ailemin değerini bilmem gerektiğini söylemişti... kahretsin...

Benimle beraber sınıftaki herkes çok şaşırmıştı ve bir kaçı üzülsede bir kaçı olanlar yüzünden y/n nin hakettiğini söylüyorlardı...

Şimdi ne yapıyorsun y/n?

...(zaman atlaması)

Babamın cenazesine gelmiştim. Ama cenazesinde tek ben vardım.

Y/n: öldüğünde bile yalnızsın...

Y/n acıklı bir şekilde gülümsedi

Y/n: gerçekten... deydimi? Bak. Kardeşlerin bile cenazene gelmedi...

...

Y/n saatlerce orada babasının cenazesinin yanında durdu. Ama yine de ağlayamamıştı.

En sonunda kalktı ve ailesi ile yaşadığı eski evine gitti. Hâla duran anahtarı aldı ve içeri girdi.

İçerisi tozdan geçilmiyordu. Y/n girdiğinde tozdan dolayı hapşırmak zorunda kalmıştı.

İçeri girdi ve masanın üstünde duran tabloya gözü ilişti.

Tabloda annesi ve babası önlerinde de daha küçük olan y/n vardı...

Y/n dakikalarca o tabloyu inceledi.

Sonra daha fazla içeride durmak istemeyip evden çıktı. Dışarıda yağmur yağıyordu ama y/n yine de her zaman oturduğu banka geçip düşüncelere daldı.

Düşüncelerini bir ses böldü.

Rin: y/n!

Rin hızlı adımlarla y/n nin yanına gidiyordu.

Y/n: rin?

Rin: dudağın!

Rin elini y/n nin çenesine koyup baş parmağıyla alt dudağını sildi.

Y/n:ha?

Y/n rin deyince stresten dişlediği dudağının kanadığını yeni farketti.

Y/n:ne işin var burda?

Rin: seni görmeye geldim.

Y/n nin gözleri şaşkınlıkla açıldı.

Y/n: neden?

Rin: olanları duydum...

Y/n: oh... öylemi...

Y/n yüzünü rinden çekip yere bakmaya başladı.

Rin ise y/n nin yanına oturdu.

Rin: iyi misin?

Y/n: bilmem...

Rin:bak. Bana istediğini anlatabilirsin. Belki öyle rahatlarsın.

Y/n burukça gülümsedi.

Y/n: aynı dostummuş gibi davranıyorsun...

Rin: şuan bu umrumda değil! Dediğim gibi rahatlayacaksan bana istediğini anlat. Seni dinlerim.

Rinin kararlı bakışları y/n yi şaşırttı.

Sonra gülerek yere baktı.

Y/n: öylemi... gerçekten dinleyeceksen...

Rin: evet. Dinleyeceğim.

Y/n: ben... babam öldüğünde bile ağlayamadım...

Rin: huh?

Y/n: aslında kendime çok kızıyorum. Birazcıkta nefret ediyorum galiba... babam hapise atıldığında, onu yıllarca ziyaret etmedim. Ondan çok nefret ettim çünkü... babam yüzünden okulda zorbalıklar gördüm. Ama o hastaneye kaldırıldığında bile... Onu ziyaret etmek istemedim... yinede o benim babamdı...

Rin y/n nin yaşadığı zorlukları duyduğunda kalbinde bir acı hissetti.

Y/n: yaz tatilinde kendime çeki düzen verdim ve insanları maskemle kandırdım. Şimdi neden bunu yaptığımı anladın değilmi? Ama yinede ben iyi birisi değilim... Ben insanları kullanıp onları üzdüm Ve şuan bu durumdayım. Rin, bana acıyorsun değil mi?

Rinin gözü şaşkınlıkla açıldı. Y/n çok kötü zamanlar yaşamıştı. Ama rin bunu bilmeden y/n nin tüm amacını mahvetmişti.

Belki y/n yi rahatlatır diye. Rin eliyle y/n nin kafasını göğsüne koydu ve ona sıkıca sarıldı.

Rin: ben... özür dilerim...

Y/n nin gözleri şaşkınlıkla açıldı.

Bir dakika...

Y/n nin gözleri dolmaya başlamıştı...

Sonra yaşlar akmaya başladı. 1 yaş, 2 yaş ve sonra bu böyle devam etti...

Y/n daha çok ağlamaya başladı. Küçük bir çocuk gibi ağlıyordu. Tüm hayatının acısını çıkarırmışçasına...

Aslında ihtiyacı olan tek şey bir sarılmaydı...

Rinle dakikalarca öyle durdular. Y/n ağladı, rin ise onun saçlarını okşadı.

Sonra beklenmeyen şey oldu.
(Geliyo hazırmısınız. Oooooooooo)

Rin y/n den ayrıldığı gibi y/n nin kanlanmış dudaklarını kendi dudaklarıyla birleştirdi. Y/n nin dudağına minik bir öpücük verip geri ayrıldı ve y/n nin gözlerine baktı...

Kahrolası kız çok güzeldi...

Y/n hâla dolu olan gözleri sonuna kadar açık bir şekilde rine bakıyordu.

Y/n: huh?

Rin: şey... özür dilerim. Ben sadece...

Y/n:oh, kendini zorlamana gerek yok...

Y/n nin yüzü kızardı ve yüzünü hemen yana çevirdi.

Bir süre sessiz kaldılar. Ama sessizliği rin bozdu.

Rin: yağmur çoğalmaya başladı. Daha fazla durursak ikimiz de şifayı kaparız bence artık eve gitmeliyiz.

Y/n: peki...

Rin ile y/n eve doğru yürümeye başladılar. Rin y/n yi eve bıraktı ve kendi evine gitti.

----------------------------------------------------------

Şimdi bi düşündümde kızın kötü gününde romantizm biraz değişik oldu ama yinede yaptım çok içimden geldi

Bide nasıl olduysa hızlı yolladım bölümü

Bu hikaye büyük ihtimalle bir kaç bölüme biter

Neyse diyeceklerim bu kadardı

Umarım beğenmişsinizdir

Kendinize iyi bakınnnn