~Aden

~15. Bölüm~ Otel

Bir insan nasıl hayattan soğutulur?
Bu sorunun cevabını benim hayatıma bakarak alabilirsiniz!?
Doğduktan sonra karakol bahçesinde bırakıldım.
Hem de kış günü kar lapa lapa yağarken!
Sonrasında Nalan anneyle yurt hayatım başladı.
Sonrasında ise evlatlık alındım. Evlatlık aldığım aile beni yaşadığıma pişman etti. Şimdi de beni evlendirecekler!
Gerçek ailem denen kişiler ortaya çıktı ve dava açtılar!
Bir yandan beni evlendirmek isteyen veya eğlendi ya annem beni almaya çalışan gerçek ailem!
Ve benimle evlenmek isteyen sadist psikopat Asil Yüksel!

Ailemden kurtulmak için kaçtım ama asıl ailemi geride bıraktım!
Nalan anne, Kuzey ve Elissa...
Korkunç bir otobüs yolculuğun ardından Konya'ya gelmiştim.
Şimdi yapmam gereken şey kalacak bir yer bulmaktı.
Midem guruldayarak "Ben de buradayım" sinyali verdiğinde oflayıp yürümeye başladım.
Acilen yemek yemem lazımdı yoksa midem beni yiyecekti!
İleriye doğru bakıp gülümsedim. İleride Nur tanesi otel tabela ile bina bir oteldi öyle değil mi?
Resmen sürmeye gidecek durumdaydım!
Sarsak hanımlarla otele girdim. Dışarının sıcağının aksine otel oldukça serindi. Serinin isyanti etmem buzdolabına girmiş gibi bir hissiyat vermişti. Giriş kısmına ilerleyip "İyi günler!"dedim.
Ay ne kibar bir insanım o teyzelere rağmen çok sakinim!

Görevli gülümseyip "Oda kiralamak mı istiyorsunuz?" Canım yanına geldiğime göre tost ısmarlayacağım! Tabii ki de olacak ilerleyeceğim ya sabır ya selamet!
Yine de zorla gülümsüyerek "Evet." dediğimde "Kaçıncı katta oda istiyorsunuz?"diye sordu.
Dudağımın ucunu hafif kemirerek "4.kat" dedim.
Ah evet insanlar alçağı daha güvenli bulurdu ama...

Yüksek alçaktan daha güvenliydi benim için çünkü insanlar yere daha yakındı yıldızlarsa yerde değil gökyüzündeydi...

Anahtarımı uzattığında teşekkür edip asansöre yöneldim.
Artık orda değil burdayım Tamam yine özgür değildim.
Bu otelden çıkmak tehlikeliydi.
Sanırım her yol tehlikeliydi bir yol dışında...
Dünyanın dışına yıldızların yanına gitsem...
Yine gelir miydi bunca olay başıma?

Asansör durduğunda odamı aramaya başladım. Kendime ait koskocaman evden bir otel odasına! Tabii o eve ben sahip olsam da dilediğim gibi yaşayamıyorum. Zatenn sadece 1 ay kalabilmiştim. 512 Nolu odayı görünce sevinçten ağlayacaktım.
Yol boyu uyuyamamıştım ki! Teyzelerin dedikodusu uyutmamıştı!
İkide bir 'vah vah'layıp dizine vuruyor ve koltuğun titremesine neden oluyordu bu sebeple uyuyamamıştım. Odanın kapısının anahtarla açıp içeri girdim. Odayı görünce derin bir nefes aldım.
Aklıma evimdeki odam geldi. Yerde rengarenk bir sürü puf vardı.
Duvardaydı kocaman bir kitaplık. Banyonda ise rengarenk sabunlar vardı. Odam kocamandı. Ama şimdilik bu otelde bu odada kalmak zorundaydım. Çantayı sürerek duvar kenarına koydum ve kendimi yatağın üzerine attım.
Yatağın serinliği sıcaktan kavrulmuş bir bedenime iyi gelirken ayağa kalktım. Çantamın fermuarını açtım, içinde ne var ne yoksa çıkardıktan sonra telefon ve cüzdanı elime aldım. Whatsapp'a girip Elisa'nın üzerine tıkladım.

Ona bir veda mesajı yazmış ve engellemiştim. Engeli kaldırmak için tıklayınız butonuna gözüm ilişti. Evet engeli kaldırmak istiyordum ama yapamazdım çünkü eğer kaldırırsam birçok arama ve birçok mesajla karşılayacaksın ve eminim ki yerime öğrendikten sonra yanıma gelmek isteyecekti onu da bu tehlikenin içine sokmak istemiyordum.

Kapıdan çıkıp anahtarla kilitledim. Hızlı adımlarla asansöre bindim ve aşağı indim. Ah şu asansörü icat edenin alnından öpmek istiyorum. Güzel bir şey yapmış onca kadın merdivenle çıkmak yerine tek bir tuşu onca katı çıkabiliyorsun!
Ama bunun bir de kötü yanları var mesela elektrik gidince onca katı merdivenle çıkmak zorundasın. Veya ya asansör birdenbire bozulursa ve içinde kalırsam? Bu düşünce bedenimin gerilmesine neden olmuştu. Asansörde kalanların Allah yardımcısı olsun.
Otelin restoranı aramaya başladım. Etrafıma bakımından insanların kendi halinde yürüyerek bir yerlere gittiğini gördüm.
Önüme çıkan yerden sağa döndüm de burnuma enfes kokular gelmeye başladı. Sanırım restorant bölümünü bulmuştum.