Bir intikam uğruna küçük bir kızın hayatının mahvoluşunun hikayesi...
Aden...
Daha doğmamışken hayatı elinden çalınan küçük kız...
Ölü gösterilip bırakıldığı yurtta 7 yılını geçirip sonradan evlatlık alınır...
Evlatlık alan aile çok katı ve kötü ins...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tanımadığınız insanların arasındayken tanıdık bir simâ görmek insanı mutlu ederdi öyle değil mi
Şu an sadece birkaç saat gördüm bir adamı görmek beni öylesine mutlu etmişti ki! Kendinden beklenmedik bir şekilde koştum ve parmağımın ucunda yükselerek boynuna atladım ve "Kahramanım!" dedim anlık sevinçle. Beni kurtarmaya mı gelmişti? Elleri belimi bulurken beni bozmayıp bana sarıldı. Hafifçe geri çekilip yüzünü unutma baktım ve "Beni kurtarmaya mı geldin?!"dedim içimdeki düşünceyi dışa vurarak. Niye lan burası hapishane mi kurtulmak istiyorsun!? Ne farkı var? Oraya suç ile giriyorsun buraya DNA testi ile!
Güldü ve "Yoo evime geldim." dedi. Şaşkın ve hüsrana uğramış bir ifade ile ona baktım. Ne demek evime geldim? Kolların arasından çıktım ve şok olmuş bir ifade ile ona baktım. Parmağımı yüzüne doğrultup "Sen..." dedim. Bu mümkün olabilir miydi! Kollarım hüsranla iki yana düşerken "Sen de mi Brütus?" dedim sesime üzüntü yansırken. "Ben de Sezar ben de!"dedi ve kahkaha attı. Ne yani o da mı benim abimdi.
Acun Ilıcalı'nın bir sözü vardır bilir misiniz?
Haooyy maşallah! Bir insanın 4 abisi olur mu be? Ben birine katlanamıyorum şimdi 4 tane abim var! Yine doktor abim iyiydi ama diğerleri için aynı şeyi söyleyemeyecektim.
O civcivli paspasları bir iş olduğunu biliyordum! "Ne yani sen benim abim misin?" diye sordum şaşkınlıkla. Hastanede tanıştığım doktorumun öz ve göz abim olduğunu öğreniyordum! Bu olay zaten ancak ben yaşayabilirdim! "Evet civciv. Sadece doktor abin değil öz ve göz abinim!" dediğinde gülümsedim. Tam olarak içimden geçenleri söylemişti. Zaten benim kafamdan olduğu belliydi. Kime çektiğim belli olmuştu. "Yemin ediyorum bugün en sevdiğim olay bu oldu!" dedim sevinçle. Yalan değildi. Zaten sevindiğim üç olay vardı; ilki artık o insanlardan kurtulmuş olmamdı, ikincisi mükemmellik ötesi odamdı, üçüncüsü ise doktor abimin öz ve göz abim olmasıydı.
Beni kolunun altına aldı ve saçlarımı karıştırdı "Ee herkeste bulunmaz böyle abi." diyerek kendini övdü. Kurulmuş olan masaya doğru ilerlerken ikiz şeysi , namı diğer Marul kafa konuştu"Oooo hemen kaynaşmışsınız bakıyorum?" dedi bizi süzerek.
KISKAĞN AHLAS MARUL KAFA! Yalnız Ahlas Korkmaz'dansa , Ahlas Marul Kafa saha çok yakıştı gibi. En iyisi soyadını değiştirelim biz bunun.
"Kıskanma marul kafalı spagetti!"diye çemkirdim. Ben ne güzel lakaplar buluyorum değil mi!? Bunun işine felan mı girsem acaba!?
"Seni mi kıskanacağım be! Daha bugün geldin buraya! Ben ise 17 yıldır buradayım!" dediğinde gülüşüm yüzümde dondu. Ve herkes şok bir ifade ile Ahlas'a bakıyordu. Ahlas bile bunu demeyi beklemiyor gibiydi. Aslında onun burada benden daha fazla yaşaması, tüm anılarında yanında olmaları ve her zaman bir aile gibi yaşamalar çok önemli değildi.
