Hiç kapanmayan yaram (Tamamlandı)

14.bölüm

Sabah gözlerimi açtığımda Semih hala uyuyordu. İkimiz de yan yatıyorduk, bir eli hala belimdeyken diğer eli yanağının altındaydı.

Bir insan uyurken bile bu kadar güzel görünebilir miydi. O çok güzeldi.

Kahverengi saçları, uzun siyah kirpikleri, belirgin yüz hatları, çıkmaya başlayan kirli sakalları, kusursuz vişne rengindeki dudakları,…her şeyiyle o kadar güzeldi ki içim gidiyordu.

Baş parmağımla onu uyandırmamaya özen göstererek kirli sakallarına dokundum. Elim onun yüzünü keşfe çıkmıştı sanki.

Elimi hafifçe güldüğünde ortaya çıkan gamzesinin oraya dokundurduğumda kıpırdandı.

Şu an devam edersem onu uyandıracağımı biliyordum ama kendime engel de olamıyordum.

Tekrardan kirli sakallarına dokunduğumda gözlerini kirpiştirerek açtı ve bana baktı.

Uykulu sesiyle “Ne yapıyorsun?” diye sorarken gözlerini tekrardan kapatmıştı.

“Kocamı seviyorum,” diye fısıldadığımda dudakları yukarıya doğru kıvrıldı.

Ben bir şey demesini beklerken yaptığı şeyle şaşkınlıktan küçük dilimi yutacaktım.

Bir anda çevik bir hareketle beni altına almıştı ve kollarıyla destek alarak tam yüzümün hizasında duruyordu.

“Kocanı sevmeyi kocan uyanıkken de mi denesen acaba?” diye sormasıyla utandığımı hissettim.

“O-o zaman utanırım,” dediğimde güldü. Bir insan bu kadar mı güzel gülerdi, o gülünce içimde bir şeyler harekete geçiyordu resmen.

“Tehlikeli sularda yüzüyorsun kadın,” dediğinde güldüm ve “Hayır, sadece yatağımda yatıyorum.” dedim.

“Yanlış,” diyerek bana daha da yaklaşmasıyla sertçe yutkundum.

“Kocanla beraber yatakta yatıyorsun ve tüm gece yaptığın gibi şimdi de sabrımı sınıyorsun.”

Ben tüm gece ne yapmıştım ki?

Bozuntuya vermeden, “A-ama senin sabırlı olman gerekiyor, bunun eğitimini aldığına eminim,” dediğimde sırıttı.

“Evet aldım, ama inan bana hiçbirinde bu kadar zorlanmamıştım. Beni fena halde zorluyorsun kadın ve en ufak yanlışında daha fazla kendimi tutamayacağım!” dediğinde, “Ben ne yaptım ki?” diye sordum masumca.

“Ne yapmadın ki?” dediğinde gözlerinde bir şeyler yanmaya başladı.

“Uykunda beni öptüğünü biliyor musun? Ya da ellerinin sen uykudayken bile beni sevdiğinin farkında mısın? Peki ya bacaklarımın arasına yerleşip üstüme çıkıp bana sarılarak uyuduğunun?”

Söylediği şeylerden sonra sertçe yutkundum. Ben öyle bir şey mi yapmıştım?

Aklıma Cihanla nasıl uyuduğum geldiğinde söylediği şeyler daha mantıklı gelmişti.

Ben uyurken bazen kısa bir anlığına uykuluyken onu öperdim. Onun bacaklarını ayırıp arasına yerleşerek onun üstünde yatardım. Ellerimi yumuşak tüylerinde gezdirirdim ama bunu istem dışı yapardım.

Bunları biliyordum çünkü bazen bu yaptıklarımın farkında oluyordum.

Gözlerimi kaçırarak “Ş-şey ben f-farkında değildim, bilerek olmadı.” dediğimde onun hala bana baktığını hissediyordum.

“Bunu biliyorum, ama bu yine de sabrımı sınamadığın anlamına gelmez. Hayatımda ilk kez kendime hakim olmak için olağanüstü bir güç sarfettim.” dediğinde, “Özür dilerim.” diye mırıldandım.