ZÜHRE ( Ağa Serisi 1 )

KAÇIŞ

" Hey dur!! Yakalayın onu hemen"

Çantamı omzuma attığım gibi arkama bakmadan kaçarken arkamdan gelen seslere kulak vermemeye çalıştım. Telefonu annemin yüzüne kapatmış ve peşimdeki boğalardan kaçmaya başlamıştım.

Allah ım bu kulunun ne suçu vardı yarabbim. Adamların sesi çoğalmış bense koştuğum sokakta sağa saparken nereye gittiğimi bir Allah biliyordu.

Kalbim maratona çıkmışken asıl maraton da olan bendim. Köşede bir konteyner gözüme çarparken hemen o tarafa gittim.

" Hanım ağam durun!! "

Hanım ağam mı? Barzo.

Konteyner ın arkasına saklanırken kalbim resmen ağzım da atıyordu. Adamların seslerinden yanımdan geçtiğini anlarken çıkan seslerden kendimi daha çok saklamaya çalıştım.

Ne yapmam gerekiyordu? Şuan annemi geri arayamazdım. Zaten yeterince korkmuştu. Beritan da acilde nöbetteydi.
Asena da. Tabi ya Asena. Asena yı arayabilirdim.

Sırılsıklam olmuş bir şekilde titreyen ellerle çantamı kendime çekerken hemen fermuarını açtım. Telefonu çantamın içinde ararken kendime lanet ediyordum. Telefonu bulurken hemen açıp parmak izini okuttum. Karanlığa alışmış gözlerimi telefonun parlaklığından dolayı kıstım. Hemen rehbere girip Asena yı ararken içimden açması için dualar ediyordum.

Bir kaç aramadan sonra yine şansımı denerken bu sefer açılan telefonla derin bir nefes aldım.

" Alo Asoş."

" Efendim Zühre? "

" Asena evde misin? "

" Evdeyim de ne oldu? Bir sorun mu var ?

" Müsaitsen sana gelebilir miyim? "

" Gel bebeğim gel. Gel de ne oldu? Neden sessiz sessiz konuşuyorsun? "

" Geldiğim de sana her şeyi anlatacağım. Şimdi geleceğim sana. Bekle beni olur mu? "

" Tamam gel güzelim. Bekliyorum."

Telefonu kapatırken sakince ayaklandım. Etrafa göz atarken sessiz sokakta kimseler gözükmüyordu. Sakince ilerlerken sağ taraftaki duvara yaslanıp sakince kafamı çıkardım. Bismillah Yarabbi.

Etrafta kimse görünmezken ileride ki otobüs durağına koşmam gerekiyordu.
Kendi kendime konuştum. Zühre eğer üç adım attığında kimse gelmezse hemen koşacaksın.

Bir.

Kimse yok.

İki.

Bir hışırtı geldiğinde heme o tarafa baktım. Bir kedi konteynerden çıkıp aşağıya atladı. Hay senin kedi gibi.

Üç.

Kimse yok. Hemen adımlarımı hızlandırıp saklandığım yerden tamamen çıktım. Karşıdan bi çok araba geçerken hemen bebeğe giden otobüse binmem gerekiyordu.

" Orda. Hemen yakalayın onu. Yine kaçacak koşun. "

Allah kahretsin. Bu halde durağa yetişmem imkansızken şansımı denemekten başka çarem yoktu. Hemen yaya yolundan koşarken korna çalan arabalarla trafik birbirine karışmıştı resmen. Karşıya geçerken insan topluluğunun arasından koşmaya gayret ediyordum. Fakat bir Allah ın kuluda yer vermiyordu.

" Hanımağam bekleyin."

Hay hanımağan kadar kafana taş düşsün.
Artık dayanamayarak milleti ite ite aralarından geçerken çıkan itiraz dolu nidaları şimdi hiç takamayacaktım.
Bir otobüs yolcu alırken nereye gittiğini bilmiyordum fakat şu arakamda ki barzolardan kurtulmam için tek şansım bu otobüstü.