"Güzelim, yapma Allah aşkına. Bağır, çağır, vur, kır ama susma." derken oturduğu sandalyenin önünde diz çöktüm
"Esin"
ismi dudaklarımın arasından dökülürken bakmadı. Elleri kucağında öylece önüne bakıyordu.
Ellerini tuttuğum da yeniden konu...
Kalbim senin için atmaya başladı bile Gitsen neye yarar Beni sevsen yine gittiğin halde Dönsen neye yarar...
YazarAnlatımı
Masada çalışan adamın aslında tüm dikkati karısındayken sanki hiç bakmıyormuş gibi kağıtlarda göz gezdiriyordu.
Karısı arkasını dönünce yan gözle ona baktı. Ellerini arkasında birleştirmiş çocuksu bir ifadeyle etrafı inceliyordu. Önce çiçeklere doğru ilerledi. Eğilip güllere dokunurken yüzünde ki tebessümü ile onu izledi.
Sonra camdan duvara ilerledi karısı. Uzaktan bakarken yavaş adımlarla ilerledi. Camın dibine girdiğinde yeşil hareleri masmavi gökyüzünde oyalanıyordu.
Karısı arkasını döneceği sırada hemen başını dosyalarına çevirdi ve imza işlerini halletmeye başladı. Hissediyordu. Karısı bu seferde ona bakıyordu. Az çok çatık kaşlarını hissediyordu fakat pek tepki vermeden işine odaklanmış gibi yapıyordu.
Bir anda kapı çalınca Aziz kafasını kaldırdı. İçeriye asistanı olan Melis girerken ona bugünün raporunu ve bir kaç dokümanı anlattı. Arada bir karısına baktığını fark etmişti ama görmemezlikten geldi. Zühre de kadını inceliyor fakat herhangi bir duygu emaresi belirtmiyordu. Bir an ikisi göz göze gelince Melis hemen gözlerini Zühreden çekti.
Bu sefer kaşları daha fazla çatılan Zührenin eli istemsiz yüzüne gittiğinde Meliste çok beklememiş ve hemen odadan çıkmıştı.
Karısı da yavaşça koltuğa ilerlemiş ve kendini koltuğa atmıştı. Bu haline şaşırmıştı Aziz. Uzanması ile elbisesi biraz yukarı çıkmış, saçları kırlente dağılmışken bir eli koltukta bir eli ise kırlentin altında usulca gözlerini kapatmıştı.
Titreşen gözleri bir mühlet sonra hareketsiz kalırken uykuya daldığını düzenli nefes alıp vermesinden anlayan Aziz oturduğu sandalyeyi geri itti. Üzerinde ki ceketi çıkarıp asarken göleğinin ilk düğmelerini açtı. Kollarını yukarıya kıvırırken önce kapıya ilerledi.
Şifre ile açılıyordu fakat içi rahat etmiyor diye kilidide bulundurmayı ihmal etmemişti. Kapıyı kililedikten sonra karısının yanına doğru ilerledi. Ellerini cebine yerleştirirken ayakta durmuş karısının yüzüne bakıyordu.
İdeal bir yüz hattı varken burnu düz geliyordu. Gözlerinin yeşili onun ruhunu ferahlatırken daha farkına varmadığı şeylerle düşünmeye devam ediyordu. Büyük gözleri çekikkken düz kaşları ve anlının ortasında bulunan iz vardı. İster kabul etsin ister etmesin karısı olması gerekenden daha güzeldi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
