"Güzelim, yapma Allah aşkına. Bağır, çağır, vur, kır ama susma." derken oturduğu sandalyenin önünde diz çöktüm
"Esin"
ismi dudaklarımın arasından dökülürken bakmadı. Elleri kucağında öylece önüne bakıyordu.
Ellerini tuttuğum da yeniden konu...
Bol bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayınnn. İyİ okumalar çiçeklerim
👉🌸🎀🦋👈
Sana olan aşkım ruhuma şifayken benden seni bırakmamı nasıl istersin?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zühre Esin Yılmaz
Bir anda uykunun kaçmasıyla gözlerimi açarken resmen yorgunluktan yerimde mıhlanmış gibi hisettim. Gördüğüm rüyalar hayra alamet değilken yine başlayan kabuslar bu sefer başrollerini değiştirerek zihnimde ki oyunlarını devam ettiriyordu.
Bedenimin sarıp sarmalandığını hissederken başımı yana çevirdim. Aziz yine kollarını belime dolamış kafasınıda göğsüme yaslamıştı. Yatakta olduğumuzu yeni yeni fark ederken biz dün akşam en son salıncakta sohbete dalmıştık. Sonrası bende yokken uykuya kaldığım barizdi.
Uyku sersemi halimle bu odaya kadar gelmem imkansızken beni odaya Aziz getirmiş olmalıydı. Kendini zorlamış olma ihtimali canımı yakarken bu sefer kollarından hemen kurtuldum. Bedenini sakin hereketlerle zorda olsa sırt üstü çevirdiğimde gözüm yaralarına kaydı.
Kendini zorladığı için dikişleri açılmış veya patlamış olabilirdi. Veya uyurken istemsiz bir hareketle ben tarafından darbe almış olabilirdi. Ellerim göğsüne değerken sakince sargılarını kontrol ettim. Herhangi bir kan izi yokken içime derin bir nefes çekerken kolumun aniden bükülmesi ile Aziz'in göğsüne çarptım.
Çarpmanın şiddetiyle sargılı bölgeye kafamı vururken başım ağrımıştı. Aziz inleyerek hereketlendi. İçine derin bir nefes alırken elleri göğsüne uzandı. Fakat eli yarasına değilde başımı bulunca tişörtümün ense kısmından kavrayıp havaya kaldırdı.
Sakince onun kaldırmasıyla beraber ona bakarken acı dolu alayvari bakışları üzerimdeydi.
" Sabah sabah bir kedi tarafından mı uyandırılıyorum? "
" Aziz özür dilerim. Amacım seni uyandırmak değildi? "
" Öldürmek miydi? "
" Ne alaka? Yani olabilir ama şimdi değil. Yaralıyken sana benden zarar gelmez. "
" Ya hep yaralı kalırsam? "
" O zaman bende iyileştirmek için hep yanında olurum. Ama önce bazı şeylerin açıklığa kavuşması gerekiyor. "
Yüzündeki güler ifade bozulurken hiç bir şeyi unutmamıştım. Ona karşı olan iyi niyetim tamamen içtendi. Onunla olan sohbetlerim gerçekti. Ona dediğim her şeyi kalpten söylüyordum. Ama ona hala kırgınken benden bunu bekleyemezdi.
Açıklanmamış onca söz, belkide affedemeyeceğim davranışlar vardı geçmişimizde. Her şey bir karmaşanın içerisinde kaybolmuşken ne yapacağımı ne yapmayacağını bilmiyordum. Zamana esir kalan geçmiş hiç bir zaman bir daha yaşanamayacakken keşkelerle dolu kalmasını istemiyordum sadece.
