ERKANLI MAHALLESİ

13. Bölüm: Kaçırılma

Sınır 100 oy, 100 yorum.

Keyifli okumalar🌟

Ahmet'le parkta oturmaya ev kombinimle gelmiştim. Ona her şeyi anlattığımda ağzı açık kaldı.

"Ailen ne diyor bu duruma?" Dedi şaşkınca. Omuz silktim. "Garip olanı da bu, kimse bir şey demiyor. Hatta aksine gayet mutlular."

"Abinde mi?" Başımı salladım.

"Evet, abimde."

"Siktir, var bir boklar!"

"Evlenmeyeceğim, Ahmet. İstemiyorum." dedim keskin bir dille.

"Güzelim istemiyorsan evlenmeyeceksin zaten. Kimse seni zorlayamaz. Arkanda ben varken bu iş batar." Ona küçük bir tebessüm yolladım.

Ahmet kısa sürede her şeyimi anlattığım kişi olmuştu.

Açık yaralarımı deşmek yerine kapatmasını bilen biriydi.

Ahmet'e nasıl bu kadar erken güvenmiştim bilmiyordum ama Ahmet'i kimseye değişmeyeceğimi çok iyi biliyordum.

Çalan telefonumla duraksadım.

"Açsana gerizekalı." Diyen Ahmet'le, "Haa," diyerek telefonu açtım.

Alarm gibiydi bu lanet telefonun sesi. Nasıl bir travma oluşturduysa.

"Efendim anne?"

"Yavrum nerede kaldın?" Anneme geleceğimi söyleyip telefonu kapattım.

"Kalkıyorum ben," Dediğimde Ahmet ayaklandı. Bana sıkıca sarılıp mahallenin girişine kadar bıraktı. Sonra görüşeceğimizi söyleyip ona öpücük yolladım.

Hızlı adımlarla ilerlerken ara sokaklardan gitmeye karar verdim. Hem müzik dinler hem de sigara içerdim.

Ahmet'ten çaldığım sigara dalını göğsümden çıkardım ve dudaklarıma yerleştirip yaktım. Köşeye bir yere oturup sigaramı içime çektim. Dudaklarımda kalan sigaramı elime tekrar aldığımda önümde duran Porsche ile gerilmiştim.

Arabadan inen adamlara baktım ve hızla ayaklandım. Tam karşıma geçtiler. Onlara bakmaya devam ederken göz kırpıp başımı salladım.

Mahallede büyüdüğüm çok mu belli oluyordu?

"Hayırdır?" dediğimde takım elbiseli adamlardan birisi öne çıktı.

"Sena hanım bizimle gelmeniz gerekiyor. Zorluk çıkarmayın, size zarar vermeyeceğiz."

Gözlerimi devirdim. Ben ne alaka amına koyayım ya?!

"Ne diyorsun?" dememe kalmadan kolumdan tutup çekilmiştim. Bağırmak için dudaklarımı araladığımda ağzıma konan mendille bilincimi kaybettim.

Bir kaçırılmadığımız kalmıştı.

💍

Gözlerimi açtığımda kocaman bir odada uzanıyordum. Hızla ayaklandım. "Ne bokuma buradayım lan ben?"

Kapı sesiyle bakışlarım oraya döndü.

Beyaz tenli, kumral bir adamı karşımda görmemle yutkundum. 1.86 boylarındaydı ve oldukça ürkütücü duruyordu. Kaşındaki çizik, burnundaki hızma ona değişik bir hava katıyordu. Altındaki siyah eşofman ve çıplak üstüne bakmadan gözlerimi gözlerine çıkardım.