Surviving in the New World

Chapter 19

Chapter 19

Pagkapasok pa lang sa kanilang bahay ay kaagad na inalis ni Al ang suot na jacket. He removed the upper buttons of his top, as well as the cufflink of the sleeves, rolling it up until his elbow. Ipinatong niya ang hinubad na jacket sa coffee table at pagod na naupo sa sofa sa kanilang lobby.

It's an exhausting day. He had a talked with Clarense to gain his cooperation. He already expected that he will agree because of his relationship with the Nobleman family before the zombie outbreak. Buti na lang at nangako ito na hindi sasabihin kahit kanina ang tungkol sa pinapatrabaho niya. Bawas na ito sa alalahanin niya. But that doesn't mean that he fully trust him just because he made a promise. He is still cautious of the information he is sharing with Clarense.

"Excuse me. Nasaan si Bel?" Tanong ni Alfonso sa katulong na dumating upang abutan siya ng pamalit na tsinelas.

"Nasa silid niya na po." Sagot nito.

Al took the slippers she handed and put it on the ground. Inalis niya ang suot na sapatos at medyas saka sinuot ang tsinelas. He leaned his back to the seat's backrest and sighed as the softness of the slippers relieved some stiffness he feels. Kaagad naman na kinuha ng katulong ang hinubad niyang sapatos at medyas, maging ang inalis na jacket.

"Kumain na ba siya?" Tanong ni Al, pertaining to Bel. Napatingin siya sa katulong nang hindi ito agad sumagot. Napansin niya na nag-aalangan ito.

"Is there something wrong with Bel?" Umalis siya sa pagkakasandal at nag-aalalang nagtanong.

"Uh, hindi po kasi siya lumaabas sa kanyang silid simula pa kanina nang umuwi sila ni Cadis. Noong inalok namin na kumain ng hapunan sa hapagkainan ay tumanggi, hindi daw siya gutom. Dinalhan na namin siya ng pagkain sa kanyang silid pero hindi pa niya ginagalaw. Tinatanong namin kung anong problema pero hindi naman sumasagot. Nag-aalala na nga rin kami kaya naghihintay kami na may uuwi." Sagot nito.

Nangunot ang noo ni Al. "Where did she went to earlier? Natanong ninyo ba kay Cadis kung anong nangyari?"

Tumango ang katulong. "Opo. Galing daw sila sa office ni dr. Pianno. Wala doon si dr. Pianno kaya sa office sila nito naghintay. Sabi ni Cadis, nauntog daw sa lamesa si miss Bel. Hindi mukhang hindi naman daw ito nasaktan. Sa katunayan, nang bumalik daw siya pagkakuha ng yelo ay tinatanong nito kung may masakit ba. Sabi naman ni miss Bel ay wala. Pero bigla na lang daw itong umiyak at sinasabing ayaw makulong. Inuwi na lang daw niya dahil gusto na daw umuwi, mukhang takot. Pagdating nga nila kanina ay halatang galing sa pag-iyak si miss Bel. Nagkulong lang ito sa kwarto at hindi na lumabas."

Immediately, Al stood up and matched towards Bel room. He knocked on the door before he opened it. Isinara niya muna muli ang pinto bago lumapit sa kama ni Bel.

The room was dark. Tanging ilaw lang sa lampshade ang buhay pero sapat na ito para makita niya ang bulto ni Bel na nasa ilalim ng comforter. He sat on the edge of the bed, making the bed dip.

"Bevell?" Marahang tawag niya rito, but Bel didn't answer. Tiningnan ni Al ang direkasyon ng lamesa kung saan may isang nakatakip na tray ng pagkain na mukhang hindi nagalaw base sa ayos nito. Muli niyang ibinalik ang tingin sa pigura ni Bel.

"Bevell, please talk to kuya. Sabi ng maids, hindi ka daw lumalabas. You haven't eaten the dinner brought too."

Again, Bel didn't answer, but she moved under the cover, shifting her position.

Al remained patient. Inalis niya ang tsinelas at tuluyang humiga sa kama, facing Bel's direction. He propped up his head, putting his head on his palm while his elbow was on the bed.

"Ayaw mo ba ng ulam? What do you want to eat? Para mapaluto ko sa chef. Tell kuya, Bevell."

Bel moved again. This time, her cute little face slowly popped out of the cover. Al want to pinch her cheeks dahil bahagyang lumolobo ito habang nakanguso. May takip pa ring kumot ang palibot ng ulo nito maliban sa mukha.