Darbeli Matkap || hyunho

1

Amk malı Changbin'in bana sipariş ettiği hediye yanlış yere verildiği için şimdi hiç bilmediğim bir apartmana giriş yapıyorum.

Grupça 3 Aralık'a özel birbirimize hediye alalım dedik. Saplık yoruyor diye Jisung böyle bir çözüm buldu. Jisung böyle bir şey diyince de Changbin biz de dış giyim değil iç giyim alalım dedi. Ben de don mu alacağız o zaman diyince don alma şartı koşuldu.

Changbin bana nasıl bir don aldı bilmiyorum ama bana attığı adreste bulacağımı söyledi. Hediyeyi aldıktan sonra da onunla buluşacaktım.

Söylenilen daireye geldiğimde kapı zilini çaldım. Kapının arkasından gelen sesleri az çok duyuyordum.

"Hyunjin bir baksana kapıda kim var?"

"Tamam!...vay be."

"Kimmiş?"

Ve bir anda kapı açıldı. Bana gülümseyerek bakan uzun boylu bir çocukla karşılaştım. Hyunjin idi yani adı? Tanıdık geliyor yüzü.

"Yakışıklıymış."

Bana gözleri parlayarak bakıyordu. Ha bu arada dediği şeyi gizlemeye bile çalışmamıştı. Sesini kısmaya bile zahmet etmeyip gür bir sesle demişti bunu.

"Eyvallah. Ben şey için gelmiştim."

"Hm?"

Çocuk bana gülümseyerek bakıyordu. Bir tane çakacaktım şimdi yüzüne he.

"Kargom buraya gelmiş galiba."

Çocuk ağzı açık, kaşları havada bana baktı. Ve güldü.

"O senin miydi?"

"Ne olduğuna bağlı."

Changbin "Küçük ama tatlı" gibi bir şey aldıysa benim değilmiş gibi yapacaktım. Taşşaklarıma hakaret şahsiyetime hakarettir.

Çocuk içeriden getirince paketi elime aldım ve içinden çıkana baktım. "Darbeli Matkap"? Sırıtmaya başlayınca çocuğa baktım ve kendime çekidüzen verdim.

"Arkadaşım aldı."

"Tabii tabii."

"Valla lan."

Çocuk güldü. Sonra bir belimin alt kısmına baktı bir de bana. Ne yaptığını fark edince ellerimi önde kavuşturarak kapattım orayı.

"Yüzüm yukarıda."

"Pardon. Sadece... neyse. Annemler benim sandı. Yaygara çıkardılar. Bana borcun var."

"Hâlâ annenlerle yaşıyorsan benden önce ailenin sana borcu var."

"Kaç yaşında sanıyorsun beni?"

"Ne biliyim. Bu boyla bir 40 falansındır."

"Yuh devenin orekesi. 19 yaşındayım ben."

"Oha. Ben 21'im lan."

Çocuk yine beni süzünce şu an ne yaptığımın farkına vardım.

"Neyse. Kargoyu verdiğin için teşekkürler. İyi günler."

Ve merdivenlerden aşağı inmeye başladım. Ben giderken arkamdan sesleniyordu.

"Dur gitme! Numaramı istemez misin? Gel buraya!"

Hemen kaçtım oradan. Manyağa çattık ya.

Buluşmaya gittiğimde diğerleri zaten oradaydı. Jisung ve Changbin. Onlardan başka çok yakınım yok zaten. Sadece birkaç flört. Üçümüz de liseden tanışıyoruz liseden beri de hiç başka arkadaş edinme gereği duymadım.