Darbeli Matkap || hyunho

13

"Reçeli uzatır mısın?"

Dedi Hyunjin. Uzattıktan sonra konuşma kararı aldım.

"Dünü hatırlıyorsun dimi?"

"Tabii ki."

"O zaman yarıda kalan konuşmayı da hatırlıyorsundur?"

"...Evet?"

"Neyden korkuyorsun?"

"İyi ki doktor falan olmamışsın insanlara direkt ölüceksin derdin."

"Alıştıra alıştıra söyleme işi gereksiz."

Hyunjin iç çekti.

"Bu konuyu kahvaltıda konuşmayalım."

"Tamam."

Ve sessizce kahvaltımızı ettik. Kahvaltı bitince beraber sessizce bulaşıkları yıkadık. Sessizdik. Fazlasıyla.

Her şeyi yaptıktan sonra koltuğa oturduk. Hyunjin bana dönük bir şekilde bağdaş kurmuştu.

"Tamam. Sessizlik yeter."

Rahatlamayla beraber bir oh çektim.

"Ölüm sessizliğiydi resmen!"

"İnsanlar bu yüzden alıştıra alıştıra söylüyor bazı şeyleri."

"Yine de gereksiz."

Dedim inadına. Yine sessizlik olunca Hyunjin konuştu hemen.

"...Biliyorsun ben senin gibi deneyimli değilim. Ve birlikte olduğum herkes zaten güvendiğim ve utanmadığım kişilerdi. O yüzden bir çaba göstermem gerekmiyordu."

"Bende de göstermek zorunda değilsin Hyunjin. Kendini hazır hissetmiyorsan yapmayabiliriz de. Ben seni sevdiğim için bunu istiyorum. Ama sen istemezsen yapmayız. Zaten önemli olan şey cinsellik değil ya."

"Sen bunu diyince bir şey değişmeyecek. 30 kişiyle yatmışsın Minho."

"35."

"35! Bak bunun için sana sinirlenmeyeceğim. Ama kendimi yetersiz hissetmekten korkuyorum. Ben de istiyorum öyle şeyler yapalım ama ister istemez baskı oluşuyor."

"Anlıyorum. Zaten böyle şeyler anlık gelişir. Zamana bırakalım."

Ve onu dudaktan öptüm.

"Eğer iyi gelecekse, çok güzel öpüşüyorsun."

Ve Hyunjin güldü.

"Biliyor musun?"

"Hm?"

"Ortaokulda Felix ile bunun pratiğini yapardık."

Ve gülüşüm soldu. Ondan uzaklaşıp düşünmeye başladım. Ciddi miydi?

"Minho?"

Cevap vermedim. Hyunjin güldü.

"Şakaydı."

Ona baktım. Kendi kendime mırıldandıktan sonra ayağa kalktım.

"Nereye?"

"Sigara."

"Sana içme dedim!"

"Benim yerime Felix'i öpersin, sorun çözülür!"

Ve balkona gittim. Hyunjin de peşimden gelmişti.