Darbeli Matkap || hyunho

Final

2 yıl sonra

Ve kepler havada uçuşuyordu. Hyunjin üniversiteden mezun olmuştu. Elimde bebeğimizi tutmuş ona el sallıyordum.

Şaka.

Hyunjin'in ülke nüfusundaki akrabalarından birinin çocuğuydu bu. Bana bırakıldı bir anda. Zaten Hyunjin yanımıza geldiğinde akraba dalgasından yüzünü bile göremiyordum.

Sonunda dalgayı atlatınca yanıma gelmişti. İlk önce kucağımdaki bebeği akrabalardan birine verdi sonra sarıldı bana. Söylemem gerek mi bilmiyorum ama dereceyle bitirmişti üniversiteyi. Stajda tanıştığı kişiler sayesinde de çoktan işi hazırmış.

Hep beraber eve gittiğimizde bu sefer akrabalar çok kalmadı. Yengesi yine beni köşeye sıkıştırmıştı ama yine de söylemedim burcumu falan.

Herkes gidince ortalığı topladım. Toplayınca da boşluğa gülümseyen Hyunjin'in yanına oturdum. Bana baktı.

"İş sahibiyim artık!"

"Daha üç ay var başlamana."

"Mimarım Minho!"

"Aferin aşkıma."

Yanağını öpünce gülümsemesi büyüdü.

"Eğer gerçekten kendi projemi yapabilirsem en genç mimar olarak dergilerde ismimi görebilirsin."

"Daha ilk senende öyle bir şey yaptırtmazlar sana bence."

"Eğer başarırsam yaparım."

"Tamam. Güveniyorum sana."

"Güven bana."

Bu yazı beraber geçiriyorduk. İlk iki ay aslında benim işim olacaktı ama Ağustos ayı tamamen bizimdi.

Bu arada tek dergilerde ismi çıkacak kişi Hyunjin olmayacak. Zaten çoktan bir iki dergide başarılı iş adamları kategorisindeydim ama geçen hafta babamla sözleşme imzaladım. Onun yükümlülüğü bittiğinde holdingin tüm her şeyi benim yönetimimde olacaktı.

Bu sözleşmeyi ablamın evlendiği gün imzalamıştık. Evet ablamı da alan çıktı. Onu rehabilitasyona götürdüm ve onunla biraz abla kardeş vakti geçirdim psikoloğunun isteği üzerine. İki yıllık bu süreçte gerçek ablamla tanışmıştım resmen.

***

Bir sene sonra

Damatlığımı giymiş zamana bakıyordum. Hyunjin ile yurt dışında kağıt üstünde evlenmiştik yani çoktan yasal olarak evliydik ama Hyunjin herkesin de olabileceği bir düğün yapmak istedi. Ona gelin kim dediğimde sinirlendiği için kabul etmem gerekti. Etmesem de bu sefer bensiz yapardı düğünü büyük ihtimal.

Changbin bir anda kapıyı açıp gelmemi söyleyince beraber dışarı çıktı. Çimenlik, küçük bir alanda yapıyorduk düğünü. Hyunjin ailesinin yarısını -diğer yarısı beni sevmiyormuş- getirmişti ben ise sadece ablamı ve annemi çağırdım. Bir de asıl ailem olan ikiliyi. Hem de Jisung nikahımızı kıyacak gibi davranan kişi olacak.

Hyunjin'in arkadaşları da buradaydı. Pardon, tüm arkadaşlarımız buradaydı. Hyunjin'in manyak arkadaşlarına arkadaşlarım demek zorundaymışım.

Herkesin toplandığı alana geldiğimde geçtim Jisung'un yanına gittim. Sonrasında durduğum yerin karşısında Hyunjin ve babası belirdi. Çok utanç verici geliyordu şu ana kadar her şey ama Hyunjin'i bu kadar mutlu görünce o kadar da kötü bir fikir olmadığına ikna olmuştum.