Darbeli Matkap || hyunho

15

Sabah kapının durmaksızın çalmasıyla uyandım. Dün gece Hyunjin bende kalmıştı o yüzden uyandığımda kapıyı açmadan önce uyuyan Hyunjin'in saçını düzelttim. Kapıyı en son kıracak kadar çok çalınca kalktım yataktan.

"Geldim amk. Geldim!"

Kapıyı açtığımda babam ve annem karşıladı beni. Onları görünce yutkundum.

Annemin elinde yemekler vardı. Babam ise bana üstten bakıyordu.

"Günaydın."

"Saat 10.00."

Dedi babam ve içeri girdi. Annem de arkasından geldi.

"Sana yemek getirdim. Mutfak şu taraftaydı dimi?"

"Evet."

Annem mutfağa giderken babamın salona göz attıktan sonra odama doğru yürüdüğünü fark ettim. Onun peşinden gittim gitmesine ama çoktan yatağımda yatan Hyunjin'i görmüştü.

Babam odaya girdi ve Hyunjin'in başında dikildi. Hyunjin yana döndü. Eliyle benim olduğum yeri yokladı. Ben de odama girip Hyunjin'in yüzünün dönük olduğu tarafa geçtim ve yatağa oturdum. Babam sadece öldürücü bakış atmayı tercih ediyordu.

"Hyunjin."

"Hm?... buradaymışsın."

Diyip dizimi tuttu. Sonra gözlerini açtı. Biraz doğruldu.

"Sabah öpücüğü yok mu? Hem sen bu saatlerde kalkmazsın ki.. Minho?"

Ben babama kitlenmiştim. Hyunjin de baktığım yere bakmak için arkasını döndü ve yaşadığı şok ile bağırdı. Hemen benim yanıma geldi. Hyunjin'i yataktan kaldırdım. Şimdi ikimiz de babamın karşısında asker kesilmiştik.

"Günaydın baba."

Dedim. Hyunjin baba dediğimi duyunca 90 derece eğildi ve doğrulduğunda da selam verdi babama.

"Günaydın efendim."

Babam odadan çıktı. Kızmadı bile. Umurunda değildim çünkü.

"Bence sevdi beni."

Dedi Hyunjin. Güldüm.

"Sen buraları topla ben bir anneme bakayım. Çıkma odadan ben gelene kadar."

"Tamam."

Hyunjin'i odamda bıraktıktan sonra salonda babamla karşılaştım. Ayaktaydı.

"Baba otursana."

Babam tekli koltuğa oturdu. Sessizlik vardı salonda.

"Bu seferki biraz daha erkeksi sanki."

Dedi babam. Ben hâlâ kapı eşiğindeydim.

"Erkek olduğundandır."

Babam sustu. Annem yanımıza geldi. Elinde bulaşık eldivenleri vardı.

"Konuşma sesi duydum sanki, bir şey yok dimi?"

"Yok."

Dedi babam. Anneme baktım.

"Bunlar ne?"

Dedim eldivenleri gösterirken.

"Dünden kalma birkaç bardak vardı onları yıkadım da."

Diyip gülümsedi annem.

"Çıkar."

Annemin gülüşü soldu ve mutfağa gidip eldivenleri çıkarttı.

"Misafirim var. Başka zaman gelseniz olur mu?"