Za zamkniętymi drzwiami: Prawda [tom II]

Damian: rozdział 10 - Jørgen Olafsson i Philippe Le Brun (cz.2)

Philippe mieszkał z rodzicami w Harrow, więc Damian miał po drodze. W trakcie jazdy dowiedział się wszystkiego o swoich nowych kolegach. Luis mieszkał z matką i kochał ją ponad wszystko, bo od zawsze dawała mu poczucie, że może być przy niej sobą. Wcześnie dowiedział się o swoich preferencjach seksualnych. Studiował weterynarię na drugim roku, bo od dziecka uwielbiał zwierzęta i był bardzo wrażliwy na ich krzywdę. Ben miał dwadzieścia trzy lata i był na czwartym roku biznesu i zarządzania. Pochodził z arystokratycznej rodziny i chodziły nawet słuchy, że ma powiązania z rodziną królewską, o czym mówił bardzo niechętnie, bo jak twierdził "tak daleka rodzina, to nie rodzina". Jego ojciec był kierownikiem jednej z większych placówek Banku Narodowego i chciał dla syna równie wysokiej pozycji w życiu. Ben lubił różne pozycje, ale tak jak pragnął tego jego ojciec, najbardziej lubił te, w których to on był na górze. Dziewczyny wymieniał jak rękawiczki i nikt już nawet nie zapamiętywał, jak mają na imię. Mimo to mówił zawsze, że pragnie stabilizacji i rodziny... tylko nie teraz. Rodzice Nasira byli gorliwymi Islamistami. Przynajmniej na zewnątrz, bo w domu matka zakładała spodnie i o wszystkim decydowała. Pragnął kobiety silnej i zorganizowanej, posiadającej ambicje, marzenia i cele. Gardził słabością. Marzyła mu się kobieta w szkarłacie. Miał taki fetysz. Zwracał uwagę na czerwone sukienki, kolor szminki i butów u kobiet. Mimo że lubił patrzeć, to Nasir był prawiczkiem. Założył to sobie w formie wewnętrznego buntu. Chciałbyć na równi ze swoją przyszłą żoną. Skoro ona miała być pilnowana, by pozostała czystą, to on będzie pilnował się sam. Uwielbiał Stany Zjednoczone i marzył, że uda mu się kiedyś wyjechać i tam żyć jak każdy inny człowiek, bez zasad Islamu. Oczywiście w Meczecie głowę pochylał z rodzicami równie nisko i udawał równie gorliwego, co inni. Nasir studiował medycynę, więc pomimo końca studiów nie był to koniec jego edukacji i sam miał nadzieję, że jego żona okaże się inteligentna.

– Koleżanka twojej dziewczyny naprawdę dobrze trafiła – zapewniał go Philippe.

– To dobrze. – Uśmiechnął się. – A Chad?

– Chad to człowiek pełen sprzeczności...

...sprawiał wrażenie, beztroskiego, dowcipnego głupka, który wiecznie rozrabia i taki właśnie był, ale o Chadzie należało wiedzieć jedno. Nie zawsze mógł być sobą. Był sierotą. Nie wiedział, kim są jego rodzice. Został porzucony w szpitalu. Jego matka wyszła i nie zabrała dziecka ze sobą. Nie nadała mu nawet imienia. Przeszedł parę rodzin zastępczych i stworzył swoją własną kartotekę kryminalną. Swoich rodziców poznał, gdy postanowił okraść ich dom, aby wydać zarobione pieniądze na używki. Miał wtedy piętnaście lat. Przyłapali go i wezwali policję, ale nie wnieśli oskarżenia. Jego rodzice poczuli coś, czego nigdy nie potrafili wyjaśnić. Tego dnia obaj zrozumieli, że pragną zaopiekować się tym chłopakiem. Sprawiał im wiele problemów, pragnął udowodnić, że w końcu się poddadzą, ale oni wytrwali, a on ich pokochał tak, jak oni go w dniu kradzieży. Zaadoptowali go i zawsze twierdzili, że przez wiele lat starali się o dziecko i pewnego dnia ich syn sam ich znalazł. Chad bał powiedzieć się rodzicom o swojej orientacji. Przez wiele lat przysporzył im wiele trosk i nie chciał wprowadzać chaosu w uporządkowane życie. Tym bardziej że wcześniej miał kontakty seksualne z kobietami. Jego rodzice byli przekonani, że jest heteroseksualny. Zrozumiał, że tak nie jest, gdy poznał Luisa i od tej pory tworzyli szczęśliwy związek. Chad był bardzo praktyczny, więc zaczął studiować inżynierię budowlaną i teraz był na trzecim roku, planując przedłużyć studia do magisterium. Niestety jego ojciec rok temu zmarł i matka została sama. Bardzo to przeżył, bo czuł się za nią odpowiedzialny. Obawiał się, że jej życie nigdy nie będzie tak szczęśliwe, jak wtedy, gdy jego tata był z nimi. Namawiał matkę na poznanie kogoś wartościowego, ale ta ciągle twierdziła, że nie jest gotowa.