BİR KALBİN HİKAYESİ (tamamlandı)

BÖLÜM 17

"onun hayatını sadece ben yaşamıyorum."

Maggie şaşkınlıkla Johan a döndü.
"başka kim yaşıyor? "

"bir de sen yaşıyorsun"

"nasıl yani? "

" ölmeden birkaç saat önce onun elbiselerini alıp hastaneye döndüm. Annem dinlenmek için eve dönmüştü. 'Abi sana birşey söylemek istiyorum.' Dedi. Bende merakla ona baktım. 'Ben ölürsem eğer' diye başladı. O öyle konuşmaya başlayınca ben 'dinlemiyorum sen daha çok yaşayacaksın' dedim. 'Benim sonum geldi abi biliyorsun' dedi. Göz yaşlarımı sakladım ondan. O an hiç yaşanmamış olsaydı keşke. 'Eğer ben ölürsem' diye devam etti. 'ölürsem organlarım bağışlanacak biliyorsun. Benim istediğim benim kalbim başkasında çarpsın. Bahçede tanıştığım kızı bul. Onunla uyusup uyusmadigina baktır. Biraz da benim sayemde yaşasın. Mucizesi olmak istiyorum.' dedi. "

Maggie şimdi hıçkırarak ağlıyordu. Johan ona sarıldı. Anlattıkları ona ağır gelecekti biliyordu ama bilmeye hakkı vardı. Kardeşi onu sevmişti. Kalbinin onda atmasını isteyecek kadar.

"Gelip bütün hastaneyi aradım ve seni buldum. Son günlerini yaşıyormuş gibi bir halin vardı. Cihazlarla ve ilaçlarla yaşıyor. Acil kalbe ihtiyacı var dedi doktor. Bende gizli bir donör olarak kalbin verilmesini istedim. "

" beni tanımamış taklidi yaptın ama. "

" yapmak zorundaydım. Sirrimin gizli kalması gerekiyordu. Sana guvenemezdim o zaman. Allice ben ve Ailemden başka kimse bilmiyor. Şimdi bir de sen. "

Maggie ellerini yüzüne kapattı. Duyduklarını sindirmeye çalıştı.
" bu okula da beni görmeye mi geldin?"

"hayır Bu sadece bir tesadüf. Kaderin bize bir oyunu. Mucize gibi değil mi? "

Maggie Johan in kendisine mucizelere inanması gerektiğini söylediği zamanı hatırladı. Karşısında İkizi Bran kalbinde Johan.
" çok şanslıyım. Mucizeler gerçekten varmış. "
" Sen inanmıyor musun? "
" Mucizelere inanmazdım. Ta ki Johan söyleyene kadar. "

Akşam Johan Maggie yi evine bıraktı. Kapıda kendisine sıkıca sarıldı. Kardeşinden ve sevdiği kızdan asla ayrılmak istemezmiscesine.
Maggie de Johan a sarıldı. O da iki kardeşi birleştirmiş gibi hissetti. Sevdiği adamin kollarından hiç ayrılmak istemedi.

"Maggie "

Maggie annesinin sesiyle irkildi.

"aaa anne selam. Bu.. Bu Johan"

Johan Maggie ye dönüp sıcacık güldü. Maggie Bran in her zaman böyle gülmesi gerektiğini düşündü. Yada sadece kendisine de saklayabilirdi.