BİR KALBİN HİKAYESİ (tamamlandı)

BÖLÜM 14

Johan aniden yataktan kalktı. Maggie'ye bakmadan odadan çıktı ve bahçeye gitti. Maggie ne olduğunu bu kadar yaklaşmışken çözmek istiyordu. Yataktan yavaşça kalktı. Arkasından bahçeye indi.

"Neler olduğunu açıklayacak mısın? "

Johan arkasından bağıran kızı duydu fakat duymamazlıktan gelerek yürümeye devam etti.

"Dur. Koşamadığımı biliyorsun. Yetişemiyorum dur."

Johan'ın yürüyüşü yavaşladı fakat durmadı.

"Daha ne kadar kaçacaksın. Lütfen dur. "

Johan durdu. Kızın kendisine yetişmesine izin verdi. Kız kolunu tuttu ve yüzünü kendi yüzüne çevirdi.

"Kanserden kısa zamanda nasıl kurtulduğunu düşünüp duruyordum. Beni neden tanımadığını da düşünüyordum. Şimdi görüyorum ki bu işte başka birşey var."

Maggie'nin yüzü gerilmişti. Korkulu gözlerle ona bakıyordu. Johan gözlerini kaçırdı ondan.

"Tanımıyorum seni hatırlayamam da tamam mı... Önümden çık ve herşeyi unut. "

Johan kızın yanından geçerken kız onun kolundan tuttu. Johan başını kaldırıp ona baktı. Gözleri buluştığunda Johan yutkundu. Biraz daha zorlasa herşeyi anlatmak zorunda kalacaktı ve bu bütün hayatını bozabilirdi. İçinden bir ses kıza guvenmesini söylüyordu fakat henüz bundan emin değildi. Onu da kırmadan bu işten sıyrılmalıydı ama nasıl olacağını bilmiyordu.

"Maggie!"

İkisi de okul kapısındaki Lincoln'e döndüler. Lincoln sinirli bir şekilde kendilerine yaklaştı. Hızlı bir şekilde geldi ve Johan'ı sertçe itti. Maggie'yi arkasına doğru çekti. Johan karşılık vermedi. Beklediği fırsat ayağına gelmişti. Şimdi burdan ayrılabilir ve bir şey açıklamak zorunda kalmayabilirdi.

"Lincoln. Sen karışma. "

"Ne istiyor bu herif?!"

"Bir şey istemiyor. "

"Sevgilisinin yaptıklarını kimseye söyleme diye tehdit mi ediyor seni yoksa?"

O anda Johan ve Maggie şaşkın bir şekilde Lincoln'e baktılar.

"Allice mi? Onun bu konuyla ne alakası var?" dedi Johan.

"Ben kayıp düştüm." dedi Maggie ısrarla. Lincoln ona döndü. Sinirle baktı.

"Seni havuza onun ittiğini biliyorum. Benden saklama Maggie. Ben girmeden önce onun salondan çıktığını gördüm. Sonra gelip seni boğulurken buldum. Sence bu tesadüf mü? "

Maggie, Johan'a döndüğünde onun yüzünün gerildiğini gördü. Johan döndü ve hızla okula yürümeye başladı. Arkasından Maggie de hızla gitmeye başlayacakkrn Lincoln onu kolundan tuttu.

"Onun arkasından gitmene izin veremem."

Maggie ona baktı. Sonra da başını çevirip Johan'ın okula girmesini izledi. Gidip onu engellemek istiyordu. Kendisine zarar vermesini istemiyordu. Kolunu sıkı sıkı tutan Lincoln'e döndü.

"Bırak kolumu lütfen. "

"Bırakmam. Sağlığını düşün. Kalbini düşün. Bu kadar şey sana fazla gelir."

"Gitmeliyim Lincoln. Kalbimi düşünüyorum zaten. Gitmeliyim. Özür dilerim."

Lincoln onun kolunu bıraktı. 

Maggie neler hissettiğini o an anlamıştı. Hızla okula doğru hızlı adımlarla ilerlemeye başladı. Şimdi daha mutlu hissediyordu. Ne olduğunu anlamamıştı ama bu hisse uzak değildi. Kalbi hızlı yürüdüğü için değil onun için çarpıyordu...