Sen benim tüm zerrelerime işleyen, kayıp yanım.
Zindanın arasından sızan umut ışığım.
Kavurucu sıcakta ki, gölgem.
Hayallerin yok oluşunun ortasındaki diriliş.
Kötülükten çıkabilecek tek iyilik.
Senin masumluğun, kirli bedenimi ayakta tutacak.
Varlı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Büyük ve beyaz mobilya ağırlıklı salonun tam ortasında, adımları dört dönüyordu. Koltuklara yayılarak oturmuş, dört insan cüssesi ortada sinirle dolanan Ulvi'ye şaşkın ve tedirgin bakıyorlardı.
Ulvi'nin sinirli olabilme düşüncesi bile komikken bu manzaraya eşlik etmek, ağlanası durumdu.
Adımları anlık durdu ve sağ elini gözlüğüne götürerek çıkarttı. Yüzündeki öfke artık daha ciddi biçimde görünüyordu. Bakışları Doruk'u buldu.
Tekli koltuğa yayılarak, bir ayağını diğer bacağının üstüne koymuş, elindeki sigarayı hayatındaki en ciddi işi yapıyormuş gibi içiyordu. Ağzından çıkan duman havaya karışarak yok olurken, gözleri hafif kısılıyor, derin kahverengilikleri daha az seçiliyordu.
"Doruk plana uymadın."
Bitmek üzere olan sigaradan, gözlerini kapatarak son bir duman çekti ve sehpanın üzerinde duran kül tablasına eğilerek, söndürdü.
"Farkındayım."
"Plana nasıl uymazsın? Defalarca bunu tartıştık!"
"Çıkmam gerekiyordu, çıktım. Keyfimden dalıp yumruk atmadım partinin ortasında."
Ulvi sessizliğini korurken sinirlerine hâkim olmaya çalıştı. Boş olan koltuğun birine otururken, kaskatı olan vücudu gözle görülüyordu. Sustu ve Doruk'a karşılık vermedi. Ne kadar suçlu olduğunu düşünse de, o an için yapılması gerekeni yapmıştı.
Elini havaya kaldırarak, Doruk'a öfkeli bakışlarını dikti.
"Bir daha bunu yapmayacaksın."
"Yapılması gerekirse, yine yaparım."
"Planlardan şaşarsak tehlikeye girebiliriz. Yaptığımız işin farkında olun. Hırsızlık kadar sade ve basit bir iş yapmıyoruz. Ekipçe çalışıyoruz burada. Hapse bile gidebilir ve aylarca yatabiliriz. Bir daha ki nakliyat işinde bunu gözden geçirmeyi unutmayın. Lakin.."
Ulvi ayağa kalkarak, sıra sıra herkese bakındı.
"Bu işe bir düzen olacağını düşünerek girdim. Hapis yatmak gibi bir isteğimde yok. Bir daha aynı durum söz konusu olursa, beni unutun."
"Sakin ol gözlük. Adal'ı orada yalnız bırakamazdık. Dâhil olmak zorunda olmasak plandan şaşmazdık. Adamlar oyun oynadı." Dedi Selim sakin ses tonunu koruyarak.
Demirkan elini alnına götürerek ovuşturdu.
"Sanırım işi hafife aldık. Sandığımız kadar kolay değil. Gözümüzü dört açıp, tuzaklara hazır olmalıyız. Size nasıl geldi bilmiyorum fakat ben kendimi çok deneyimsiz şekilde büyük tehlikenin ortasında buldum. Planları daha çok seçenekli yaparak gözden geçirmeliyiz."
