Taming the Vampire

CHAPTER TWENTY-SEVEN

M I L L E R

"I came in a hurry because it's been a while since I did it with you as well. And business isn't very busy. But... tell me what is wrong with your little one, Miller?" tanong sa akin ni Tasha. Isa sa mga suki ko sa host club, and yes, she is one of my extra service patrons.

After what happened with me and Axel, I suddenly got the urge to do it and called the latest regular I had in the club and asked if she would want to do it. And yes, she also wanted it.

Kaya naman ay tumungo kami sa isang motel. Hindi na kami nag-paligoy-ligoy pa. We quickly stipped our clothes and went wild in kissing and fondling. We were on fire with desire and lust well, that's it before Tasha went below me and prepped my buddy... that is no longer in salutation.

"My hands and jaws are going sore. Why doesn't it get turned on?" angal ni Tasha na ngayon ay dismayado na tinititigan ang alaga ko. "It's still big tho but this won't do," she mumbled.

Aargh. I'm pretty that I was so h*rny while kissing Axel!

"Ah," I smiled then chuckled awkwardly, "maybe because I am not comfortable right now?"

"What? Not comfortable with me?"

"N-No! No, it's not like that. I just remembered an important duty and I keep thinking about it so maybe that's why I can't focus," palusot ko.

Nagbuntong-hininga naman si Tasha. "You're as workaholic as ever, huh?" Ibinagsak niya ang kanyang sarili at humiga sa kama.

"Alright. Let's not just do it then. Hmph, even if it was you who called me," pagtatampo niya saka bumalikwas sa kama at tinalikuran ako.

"I-I'm sorry about that," nahihiya kong paghingi ng tawad at nagmamadaling nagbihis.

"It's fine. I'll look for another man," she sighed again, "bye then."

I quietly closed the door, and just as I stepped outside, I quickly leaned on it and breathed out. "Bakit hindi ako tinigasan?"

Does kissing Axel unlocked a new door for me? Oh. No. No, no, no. I'm pretty sure that I am fine doing it with him because he looks like a woman! It can't be anything but that.

Habang nasa daan ay biglang kumalam ang sikmura ko. I noticed that these days I always feel famished. 'Yung tipo ng gutom na kulang ang isang serve ng kanin. I even have to eat snack during my breaks in the club. I eat twice the amount of food I usually it, which makes is extra extra many since a grown-up man like me already eats a ton.

Bago umuwi ay sumaglit muna ako sa department store para mamili. Gusto ko sana sa palengke, kaso dahil madilim na ay sarado na ito.

"Ugh, ang mahal naman ata nito," reklamo ko nang makita ang presyo ng kalahating repolyo. Pero hindi ako pwedeng mag-inarte, wala na akong ibang mabibilhan pa dahil gabi na at gutom na gutom na ako. "Aah~ at kailangan ko pang magluto pag-uwi."

Malaki-laki din ang sobra kong pera kaya ayos lang siguro na gumastos ng ganito sa hapunan.

"598 po, sir," sabi ng cashier sa akin at agad kong binigay ang nakahandang 600 pesos sa kamay ko.

I feel like a beast. After the failed attempt of s*x, I am here, preparing a meal.

* * *

Sometimes forgetting is a blessing. Ito ngayon ang nasa isipan ni Axel matapos na magising na masakit ang ulo. Kasabay nito ang alaala kagabi na sing linaw pa sa sikat ng araw sa kanyang memorya.

I must be crazy for trying to do it with a human. Argh! Why did I do that?

Napakapit si Axel sa kanyang dibdib habang mahina at dahan-dahan na himas ang kanyang labi. Hindi ito ang unang halik nila. Pero marahil dahil sa lasing siya ay naging mas mapusok si Axel.

"He sure is an expert in this field," bulong ng bampira nang maalala at maramdaman muli ang init ng labi ni Miller.

Muli ring nag-play sa kanyang isipan ang kung paano siya nito tinitigan. He sure looks desperate, and that was... attractive. What a sight for sore eye!

Umiling-iling si Axel. Napasobra ata ang pag-iisip niya kay Miller na ngayon ay nakakaramdam na naman siya ng pagkasabik. Ayaw pa nga lang niya itong aminin ito. Hindi niya kayang tanggapin na may isa pang nilalang na muling bibihag sa kanya. Matapos ng nangyari sa kanya at kay Bernard ay naniniwala si Axel na abala lamang sa kanyang gampanin ang nakaka-akit na si Miller.

He is just a mortal. He will die before I can even notice it. Babala niya sa sarili.

Tama rin naman si Axel. Dahil mortal si Miller at isa siyang bampira, bahagi lamang ng maikling panahon ng kanyang buhay ang buong buhay ni Miller.

Lumabas na ng silid niya si Axel. Sa pagkakataon na ito ay gamit niya ang pinto imbes na mag-teleport. Walang tao sa sala, ngunit may maingay na tunog na nagmumula sa kusina.

Thud. Thud. Thud.

Hindi ito gaano kalakas ngunit sakto na para mabulabog ang bahay na sing tahimik ng payapang bukirin sa madaling araw.

"What's happening?" mutawi ni Axel habang sinusundan ang tunog.

At sa kanyang paglalakad sa pintuan ng kusina ay nakita niya ang malapad na likod ni Miller sa counter, katabi nito ay ang flat na kawali sa ibabaw ng lutuan. At ang umbok ng mga balat ng gulay na nakapatong sa nakalapag na plastik na cellophane.

"Can't you see I am cooking? Huwag mong sabihin na ako ang kauna-unahang tao na nakita mong nagluluto?" tugon sa kanya ni Miller ng hindi siya nililingon at inililipat ang hiniwang repolyo sa platong nakahanda sa tabi nito.

"Excuse me? Of course not."

Humarap sa kanya si Miller. Umikot ito para kumuha ng isa na namang plato at sinabi na, "Nagugutom lang ako. Maghintay ka lang d'yan madali lang 'to." Nakangiti siya sa bampira at kaagad din na tumalikod para magpatuloy sa ginagawa.

"That's for two people?" sambit ni Axel nang makita ang dami ng mga sangkap sa kitchen counter. Halos mahulog na sa bowl ang patatas na hinanda ni Miller at kulang pa ang malaki at malapad na isang platong repolyo sa dami nito. At may apat pang iba't ibang klase ng gulay na hindi pa nahihiwa ang binata. Hindi pa kasali dito ang karne na sa palagay niya ay lampas isang kilo sa laki ng hiwa.

"Oo," walang pagdadalawang-isip na tugon ni Miller saka dumampot na naman ng bagong hihiwain na sangkap. Hindi siya tumitigil. Paano ba kasi kung kumakalam na ang kanyang sikmura.

"B-But, isn't that too many for two people?"

"Hm? It is," pagsang-ayon ni Miller saka tumango, "Dinagdagan ko lang naman 'yung akin. I'm very hungry these days."

Hindi na sumagot pa si Axel sa kanya. Umupo na lang siya sa isa pang counter na madalas siyang kumakain. Habang nakatalikod ay minamasdan ni Axel ang malapad na likod ng binatang mortal sa kanyang harap.

He sure has a broad shoulder. His physique is exceptional. It really screams hard work and muscles even with his clothes on. No wonder he is so popular.

Walang kaide-ideya si Miller na kagaya ni Axel ay sikat din siya. Hindi niya alam na ang bawat pag-iwas ng mga babae sa kanya ay hindi dahil sa 'di nila gusto na makausap si Miller, kung hindi ay naiilang sila. Naiilang sila sa gwapong mukha ni Miller, at kalahati sa mga nakakausap niya ay may gusto sa kanya. Gustong-gusto kasi ng mga babae ang malamig niyang personalidad. May nakakaakit na mata si Miller na mas naging kahali-halina dahil sa malamig niyang mga tingin. Ang kanyang mukha ay matalas at lalaking-lalaki. Idagdag pa ang kayumanggi ngunit makinis niyang kutis. Tiyak na kung sinuman ang tatanungin sa kanilang unibersidad tungkol sa most attractive man ay si Miller De Leon ang isasagot nila. Sunod na lang si Axel dahil nasa ibang kategorya siya nangunguna.

Gayunpaman ay hindi maiwasan na matawa si Miller sa kanyang naisip.

The girls in the university would be shocked to know that their beloved princes have kissed each other and almost did it last night. Patago siyang tumingin ulit kay Miller na ngayon ay nasa lutuan na ang atensyon. Nagbuntong-hininga siya at bumulong ng, "... and that we live together."