TUTKUNUN NOTLARI 18+

Can borcu. Bölüm 10.

Üstümüzde kalıcaktı lekesi. Kalmasa bile bir travması kalıcaktı.

Hayat bizi bu raddeye getirmişdi belkide bir işaret vardı? Ama biz iyi bakamıyoruzdur?

Elinden silahı alamadım ateş etmeye devam ediyordu. Sinirlerini bozuyordum. Farkındaydım.

Beni koluyla yere ittirerek kapıya ilerlerdi. Yere sert bir şekilde çarpıldım ama yılmadım.

Ayağa yanımdaki sandalyeden güç alarak kalktım zor olsada.

Kapıyı açıb arasında durdu düşünerek.
-İyi düşün prenses. Korkuyordum ben ne yaptım? Neden geldim buraya?

Kapıyı çarptı
-Öküz işte. Burak ne yapıcaz? Yüzümü Buraka döndüğümde artık zar zor nefes alıyordu.

-Burak? Hemen yerü oturarak elimi burnuna götürdüm. Çok zor nefes alıyordu. Ona can borcum var birşey yapmalıydım panikledim.

-Burak ses ver. Bak bende buradayım.

Nolur ses ver. Burak gözlerini aralayarak sözünü tamamladı.
-Git.
-Hayır sen bana yardım ettin ben seni böyle bırakamam.
-Bak git. Ben ölüme razıyım sen yaşa bu bana yeter.
-Yapma böyle Burak. Kapıya yönelerek kapıya vurmaya başladım.

-Aç burayı şerefsiz Onur. Aç nolur aç. Yere düşerek ağlamaya başladım. İlk kez bu kadar çaresizdim.

Benim yüzümden ölücekti. Ben eğer ölsem umrumda olmazdı. Ama bana değer veren insanı bu duruma sokan bendim. Hiç kimseye iyi gelmedim ben.

Kapıya vurmaya devam ettim.
-Aç Onur aç. Beni öldür ama Burakdan ne istiyorsun?
Kaburgamdan gelen acıyla ellerim kaburgama yöneldi. Ellerimle üstünü kaldırıb kaburgama baktım.

Mosmordu ve damarlarım kanıyordu.

Üstümü kapayıb kapıya vurdum.
-Alara,iç kanaman ola bilir.
-Umrumda değil. Sen kurtul. Ben yanmaya razıyım.

-Neden beni umursuyorsun?
-Bak sen bana yardım ettin ve benim yüzümden bu haldesin. Sana bir şey olursa... sustum.
-Devamını getir.
-Vicdanım beni rahat bırakmaz. Arkadaşımsın benim. Ben kimseye iyi gelmem ailem derdi hep.

-Sakın öyle düşünme. Bana her şeye rağmen iyi geliyorsun. İlk kez birisi bana değer veriyordu ölüme rağmen.

Ama ben odunum duygusuzdum.
-Burak ölmene rağmenmi seviyorsun beni?
-Her şeye rağmen. Peki sen beni seviyormusun?
Üzülerek söyledim.
-Ben kimseyi sevmem sadece..
-Arkadaşınım. Ben sen beni sev diye sevmedim. Kanaması çoktu ölüyordu gözümün önünde.

Kapıya asıldım vurmaya çalıştım ne kadar sertse o kadar.
-Onur aç kapıyı nolur.
-Açmaz. O kadar kalpsiz birisidir o. Sen onu boş ver. Kanlı elini cebine götürdü ve eline 2 kağıt aldı. Bana bakarak
-Yaklaş bana.
Yanına yaklaşarak yanına oturdum.

Kağıtları bana uzatarak kan kokan elleriyle işaret etdi.
-Bunu sen oku. Diğeri çıkışlar kaç buradan beni bırak.
-Yapamam Burak beni anla lütfen.

-Bak bağırtma beni dediğimi yap.

-Yapmayacağım anlamıyormusun?
-Anlaşalım sen git kaç ve hemen birilerini bul kurtar benide direnicem o zamana kadar.

-Teslim olucaksın biliyorum.

-Söz direnicem gücüm yetene kadar tamam mı?
-İnanayımmı sana?
-İnan dedi gülümseyerek. Elinden kağıtları aldım.

-Bizi kimse bulamıyıcak dimi? Gözlerim dolarak konuştum.
-Bulucak demek isterdim.
Tek çıkış yolumuz sensin Alara. Ben çıkamazsam bile sen çık gençsin. Ben yaşadım bir az bile olsa.