TUTKUNUN NOTLARI 18+

4 yıl sonra.Bölüm 13.

Evet bana yardım etdi oda para karşılığında hiç bir şey canımı acıtamazdı benim. Cenki gözümün önünden ayıramazdım. Gerçeklikleri öğrenene kadar.

Çitlerin yanına ulaştığımda korumalardan birisi bana yaklaştı.
-Alara Hanım konuşa bilirmiyiz?
Korktum düşünüyordum çünki.
-Evet ama sadece Alara. Tamam mı?
-Tamam peki aileniz?
-Düşünme orasını hadi bakalım ne konuşucaz? Beni görmedin tamam mı?
-Tamam diyip gülümsedi.

-Konuşucaklarımız sakın ama sakın Cenk beye güvenmeneniz. Siz bu olaylara karışmayın sizi bile göz kırpmadan harcarlar.

-Tamamda kim ne için?
-Anlamasanız daha iyi sizin için. Anlamamak daha iyi. Senin koruman benden sorumlu. Anlaştık mı?
-Adını sormadım ya.
-Niko.
-Memnun oldum. Yaşını göstermiyorsun.
-Kaç?
-29,30?
-43 kızım ne 30?
Gülmeye başladık. Her şey değişicekti ama haberim olmayacaktı.

Aradan yıllar geçti. 4 yıl sonra üstü kapanmış dava. Kan davasının gündeme düşüşü.

Ali İbrahim Karasu. Yıllar sonra sevdiğiyle evlenmek için İstanbuldan Karadenize döndü.
İbrahim delikanlı birisiydi bileğini kimse bükemezdi.

18 yıl önce. Ailem gözümün önünde katl edildi. Kan davasını unutmuşdu. 7 yaşında ailesinin trajedisiyle yaralı yaşıyordu. Arabasıyla Karadeniz ormanlarında eski evlerine, eski arkadaşlarını aramak için gelmişdi.

Artık 25 yaşındaydı. Olgunlaşmışdı onlar ona dokunmadıkca onlara dokunmayacaktı. Kimdi bunlar? Darklar tabiki de.

Karadenizde etkinlik vardı. Baharın gelişi için her kes yaylada şenlikler yapıyordu. Orayada uğrayacaktı çünki eski arkadaşları büyük ihtimal oradaydı. 18 yıl sonra bir arada olucaklardı.

Eski ebinin karşısında arabasını durdurdu. Uzunca bir süre evine eski anılarına mutlu günlerine gözü daldı. Tabiki 1 mayısa kadar. 1 mayısa annesini kanserden babasınıysa gözleri önünde ateş açarak öldürmüştüler.

Ali İbrahim babasıyla birlikte ava çıkıcaklardı. Elinde olan silahın içini o an doldurdu ama ateş edecek gücü yoktu çocukdu çünki.

İntikam yemini etmişdi o babasını öldürüb sırıtan atlıyı kellesini alacaktı.

Ama şimdi sevgilisiyle mutlu olucaklardı.
Tabi hayat izin verirse.
Hayat izin verse de lanet Darkların merak dairesindeydi.
Arabadan ağır ağır inerek eski evine yakından baktı.
Anıları canlandı bir anda.
Karşısındaki taşda babası öldüğü gün Harun amcasıyla tanışması eşkiyalığa attığı ilk adımdı.
Bahçede annesi ve babasının çalı basmış mezarlarına adımladı ve karşılarında durdu. Sonra eve doğru yöneldi. Evin penceresini eski bir kırık pencereyi koluyla yavaşca kırdı.

Kırılmış yerden elini içeriye daldırarakda kapıyı açtı. İçeriye girdi ve içeride amcasıyla konuşmaları aklına geldi.

Bu düşünceler onu bırakmıyordu ne de Ali İbrahim düşünceleri bırakıyordu.

Evin içinde dolanıyordu. Düşüncesi evi inşa ederek yenilemekti. Ve yeni bir malikane hazırlayacaktı.

Ve sevgilisi Elanurla birlikte yaşayacaktı sessizce.

Bahçeye inerek arabasının bagajından çadırı alarak bahçeye kurmaya başladı.

Sadece çalışıyordu durmak yoktu kitabında.

Elindeki çiviyle çadırın son parçasını tamamlarken ona yakınlaşan saçı sakalı beyazlamış Demir dayıyı görmedi.

-Hey Demir dayının evi varken çadırda yaşamak nedir delikanlı?
Ayağa kalkarak yüzüne baktı. Yıllar geçmiş Demir dayı yaşlanmış eski haline hiç benzemeyen birisiyle karşı karşıyaydı.