TUTKUNUN NOTLARI 18+

Yüz-yüze. Bölüm 11.

Yüzümü dönsemde hiç bir şeyi anlamıyordum. Bakarak kaldım yüzüne. Nedeni neydiki bunun? Yine gelen ateş sesleriyle yere çömeldim.

Burakın elindeki silaha baktım hayır o ateş etmemişdi.

Suskunlukdu ama bir şeyler dönüyordu. Cenkin umrunda olmamam işin hangi derecesiydi?

İnsan sessizlikten korkarmıydı ki? Sesler yaklaşıyordu ve bu beni korkutuyordu. Sesleri artık hiss etmemle yanaşı ayak seslerini duyuyordum. Buraka bakarak bir anlık seslerden ayıldım.

-Burak silahı yere at bak yaklaşıyorlar.
Gitmessek öldürürler bizi.
Umursamaz bir tavırla bana baktı.
-Sen git dedim. Bilsen zaten yardım etmezsin.
-Ne? Söylede bileyim. Şüphelenmeye başĺadım. Birşeyler vardı ama bendende saklıyordu.
-Bende silah yoktu kızım bu silahın nereden çıktığınıda düşünmedin mi?

Bir anlık duraksadım gerçekten o silahı nereden bulmuştu orasıda vardı.

Yüzüne bakarak bağırmaya başladım.
-Sen neyin peşindesin?
-Git. Sadece git kelimesinin altına sığınmıştı muhtaccasına.

Ne konuşuyordu bu?
-Açıkla bana en azından bileyim.
-Açıklayamam.
-Açıklarmısın? Sinirlenerek bağırdı
-Aileni kazada ben öldürdüm. Ama sor ben kimim? Cenkin kendisinden yaşca büyük abisi.

Duyduklarım kanımı dondurdu.
Nefes alamaz haldeydim. Gözlerim yaşardı ne oluyor?

-Devam edeyim bak güzelim ben sana aşık oldum o gün Onurun seni kaçırdığını görünce serbest bırakmasını istedim. Şimdi yoluna git yaptığım yanlıştı ama yapmak zorundaydım.

Elimle dur işareti yaptım. Çünki iyi değildim. Ailemin katili yaşadıklarımın sorumlusuydu karşımda! Ama bir şey yapamaz haldeydim. Yürüyerek ormandan ses gelen tarafa yöneldim.

Burak arkamdan
-Özür dilerim,affetmeni istemiyorum ama özür dilerim.

Üstüne yürümek isterdim ama yapmadım.

Yürümeye devam edecektim ama son sözü beni çileden çıkardı.

-Alara aileni bırakıb kaçdım yardım etseydim yaşardılar özür dilerim.
Hala benden özür diliyordu. Ona doğru koşarken ayağımın altında bir şey çıkırdadı. Onu elimde olsa hemen öldürürdüm o kadar sinirliydim. Yılların acısını ondan çıkarıcaktım bunlar olmasaydı ailem beni amcamlara bırakmaz ve bu olaylar yaşanmazdı belkide...

Neydi bu? Ses geldi bir şey var.

Burak elindeki silahı yere atarak yere çömeldi. Susdu konuşmaya gücü yetmedi.
-Noluyor? Sustu. 2 ci kez bağırdım.
-Mayına bastın. Kıpırdarsan partlar parça pinçik olucaksın.

Dondum bu söz karşısında. Sesim çıkmadı kendimi zor tutuyordum.

Burak bana doğru ilerleyerek titrek ses tonuyla konuşmaya başladı.
-İzin ver kurtarayım seni.
-Vicdanına ihtiyacım yok. Ayağını mayına basarak beni yere ittirdi. Her kes beni ittirmeye ne kadarda meyilli. Gelen giden itiyor ya tokat atıyor ya da sevdiklerime kıyıyordu. Artık sevdiğim yoktu her şey bitmişdi.

Yerde çalıların üzerine düştüm.

Arkamızdan gelen sesler artmışdı. Yakınlarımızda bizi bulucak insanlar vardı. Birisinin ardımdan bağırışmasını duydum. Burakın o yöne bakarak
-Geldiler demesi beni şaşırtdı. Ayağa kalkıb arkama döndüm.

Cenk. Cenk bize doğru yürüyordu. Abisinin yüzüne bakmayarak bana doğru ilerledi. Kolumdan tutub arkasına çevirdi.
Burak birden konuştu.
-Senden sadece birşey isteyeceğim.
Ve sonra ne yaparsan yap Cenk.