Lanetin Geldi Prenses.Bölüm 28.

4 1 0
                                    

Merdivenlerden iniyordum. Arkamdan izlemesine takmadım bile.

Merdivenlerden inib mutfağa bir şeyler atıştırmak için buzdolabını açtım.

Geri kapattım bir şey yiyecek halde değildim.

Midem bulanıyordu üşütmüşdüm ama umrumda değildi.

Yürüyerek kanapeye oturdum ayaklarımı uzattım ve büyük pencerelerden dışarıya baktım.

Benim yüzümden mi yoksa elimde olmayan sebeblerden mi insanlar ölüyordu? Bilemiyordum gerçekten çok kırılmıştım kendime.

Marsel niye beni benden korumak istesin ki?

Doğru ya ben kendime zarar veren salağın tekiyim.

İç geçirerek konuşmaya başladım.
-Kim bilir yarın kimin sonu olucak,arkadaşım kardeşim ne yaptı?

Düşünmeden edemiyordum benim suçumdu izimi kaybettire bilirdim çabalasaydım.

Malesef olmadı.

Birden aklıma gelen Onurun tutuklanması hakkında ipuçları vere bilirim diye düşündüm.

Telefonu elime alarak online şikayet dilekçesiyle yetkililere ulaştım.

Şikayetime 5 dakika sonra onay olarak
-İpuçları işe yarayacaktır. Teşekkürler. Diye mesaj geldi.

Gözlerim yorgundu kaç gündür uyumuyordum ama uyursam ölücekmişim gibime geliyordu.

Marsel burdaydı ama bu gün tanıdığım adamla burada bir arada mahsur kalmam gerçekten utanç vericiydi benim için.

Öksürerek boğazımı temizledim.

Derin nefes alarak bu günün bitmesini istedim.

Cenkin ölümü aklımda dolanıyordu senaryo gibi.

Başımı gökyüzüne bakacak şekilde tutdum ve gözlerimi kapatarak içimden düşünmeye rahatlamaya çalıştım.

Ama rahatlayamadım ve bunun için karakola gidib olayları başından beri anlatacaktım.

-Doğru ya gidib kayıp dosyalarını mekanı incelersem bir şey bulunur.

Ayağa kalkarak merdivenlerden koştum ve yukarıya çıktım.

Odamın kapısını hiç ses çıkmayacak şekilde açtım.

Marsel uyuyordu horlaması kulaklarımdaydı.
Gülmemek için zor tutdum kendimi.

Gülmemişdim hiç bir zaman böyle içten.

Odama girerek üstüme siyah ceketimi aldım.

Ve odadan parmak ucunda yürüyerek çıktım.

Kapının ağzından Marsele baktım ve yüzümü dönerek aşağıya indim kapıyı açarak dışarı çıktım.

Converselerimi giyindim ve koşarak arabama bindim.

Arabayı çalıştırarak oradan uzaklaştım.

Arabayla giderken içimden Marselin uyanmamasını diledim.

Olayların olması Camilanın kaçmasını kiminse hiss etmemesi güzeldi.

Kardeşimi bulup o akılsız Otillayla evlendirirlerse çok kötü olurdu.

Akrabayız öyle şey olmaz kaçıncı devirde yaşıyoruz istemediği aileye kız vermek?

Arabayla ilerlerken sinirimi idare edemeyib az daha karşımdaki arabaya çarpıyordum.

Silkelendim ve camdan iyiyim işareti yaptım.

Dakikalarca gidiyordum yoldaydım.

Ve nihayet tamda karakolun karşısında durdum.

TUTKUNUN NOTLARI 18+Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin