TUTKUNUN NOTLARI 18+

Yenilgi.Bölüm 15.

Ellerimi sıkarak ağlamak..Yenildiğimi hiss etmek acı vericiydi. Yağmurun altında yerde ağladığımı hiss ediyordum. Çok güzsüzdüm gibi hiss ediyordum. Yanımda birileri olsa bile onlara olan sevgimi ne yapıcaktım ki ben? Ne kadar kaçsam kendimin ölümünü o kadar yaklaştırırdım.

Aileme karşı savaşamazdım. Güçlüydüler hemde çok güçlülerdi benim ona değil onlara gücüm yetmezdiki? Yalnız olmasaydım belki.

Ali İbrahim sevgilisini kucaklamış yürüyordu.

Siren sesleri duyulmaya başladı. Yüzümü döndüğümde yukarı doğru giden araçları gördüm. Hemen arabaya atlayarak uzaklaşmaya çalıştım.

Arabamı arkaya çevirdim ve tam gaz oradan lanet yerden uzaklaşmaya çalıştım.

Arabada etrafa bakmaktan arkama dönüb takib edilib edilmediğimi kontrol etmek gerçekten korkunçtu.

Her an yakalana bilirdim şahit gibi. Aileme karşl şahitlik edersem beni ortadan kaldırırdılar. Ailem beni çok sever dimi? Ama şereflerini işlerinin ortaya çıkmaması için harcarlar beni.

10 dakika sonra.
Yol temizdi zar zor olsada arkadaşlarımla buluşucağımız kafeye varana kadar kimseyle karşılaşmadım.

Kafenin önünde durdum. Arabada yüzümü temizledim. Ellerimin titrememesi için ilaç içtim.
Suyu üzerime döktüm korkuyordum çünki ailemden. Ama beni kimse görmedi burasınıda atlamamak lazım.

Derin nefes alış verişlerimden sonra arabadan indim. Arkamdan gelen siren sesleri nefesimi kesmemi daha da sağladı. Durarak arabanın kapısından tutundum.

Jandarma yanımdan geçerek ambulanslarla birlikte aşağıya doğru gittiler. Derin nefes alıp verdim yüreğim ağzımdaydı. Ölüyordum anlık şok için.

Birisinin omzuma dokunmasıyla irkindim.
-Kız benim Gamze.
Gamzeye sarılarak hiç bir şeyi belli etmemeye çalıştım.
-İyi misin?
-İyiyim bir şey yok diyerek arkama dönüb baktım.

-Hadi geçelim içeriye. İçeriye geçtik masaya oturduk.
Tedirginlikten titriyordum ama bunu durduramıyordum. Yemek için bir kaç atıştırmalık söyledik.

Saatlerce geçen sohbetden sonra bir az sakinleşmişdim. Yüzüm gülsede içim kan ağlıyordu.

Birden Gamze bana soru sordu.
-Şey sana bir soru sorsam yanlış anlarmısın ki?
-Hayır buyur noldu ki?
-Kaç yıllık arkadaşız tanıyoruz bir birimizi. Hiç ailenden abilerinden kardeşinden bahs etmedin.
-Şey aslında neden sordunki tanıyorsun işte. Diyerek kahvemden yudumladım.
-Bak yine yapıyorsun bunu.
-Neyi? diyerek tedirginliğim 2 kat arttı.
-Sözü çarptırıyorsun bilmediğim bir şeylermi var?
Gamzeye güveniyordum ama olaylardan uzak tutmalıydım onu.

Kapının zili içeriye girince çalmaya başladı. Yüzümü döndüğümde abim Taylor Darkı gördüm. Gamzenin ilk aşkıydı çocukluk aşkıydı karşısında duran. Malesef abim hakkında ne söyleye bilirdim ki ona? Kaçsam da sorulardan elbet bir gün beni köşeye sıkıştırıcaktılar.
Taylor bana baktı. Gamze arkasına dönerek üstünde siyah giyimleriyle bizim masaya doğru yürüyen Tayloru görünce gözlerini alamadı.

Masum kızı abim gibi canavara yem edemezdim.
Taylordan gelen sesler sayesinde her kes ona doğru geldi.
-Taylor Dark kafemize hoş geldiniz. Şey ama silahlarınızı çıkarmanızı rica edicem.
-Alın şunu diyerek adamlarına yazık adamı işaret etdi. Ayağa kalkarak abime doğru güler yüzle yürüdüm ama yalandan.
Abime sarılarak karşılıklı kulağına fısıldadım.
-Abi yapma.
-İşime karışma.
-Babam bunu duyarsa seni işten attırır.
-Ne işi?
-Eğer kendini Harry abim gibi insanlara iyi gösterirsen gelecek yerinde sen durursun. Ama böyle yaparsan kendin bilirsin.
-Geri çekilin. Özür dilerim yanlış anlama oldu.
-Asıl saygısızlık ettiysem ben özür dilerim Taylor bey.
-Hadi işimize bakalım bizim masaya bakarmısınız?
-Tamamdır. Korkumdan atan mı diyeyim yoksa çarpan yüreğim mi diyeyim anlamadım.
Abimle beraber masaya doğru yöneldik.
Masaya oturdum Gamze ayağa kalkarak elini uzatdı.
-Hatırlıyor musun?
-Evet Gamze Çelik. Gülümseyerek bakması beni tırstırdı. Bir şey olmadan bu günü atlatmak istedim sadece.
-Beni nerden buldun abicim?
-Sordum arkadaşlara.
-Ne arkadaşları? Arkamdan araç yollamadınız dimi?
-Hayır ne münasebet,sadece oraya gittiğini babam söyledi ve adamlar.