ODUN ve ÇİRKİN

52.Bölüm "Yakınlaşma."

Arkadaşlar bölüm müziği ^^

^^2 AY SONRA^^

Poyraz'ın gidişinden sonra yaklaşık 2 ay geçti.Fakat gelecek.Ben hissediyorum,o beni bırakmaz..

Çirkinini odunsuz bırakmaz..

Umarım..

Bu 2 ay da Can'la yakınlaştık ama arkadaşça.Can değişti gerçekten.Poyraz gittikten sonra hep onun omzunda ağladım,acımı hep onunla paylaştım,o avuttu beni.O da Poyraz'ın geleceğine inanıyor.Zaten umudu o bana verdi.

Yarın doğum günüm ve Poyraz yok.İlk doğum günüm olacaktı onunla.Ama o yok.Keşke gelseydi.Ben umudumu kaybetmiyorum ama o gelecek..

Can,ben,Su ve Semih bowling'e gideceğiz.Evet diyeceksiniz ki siz Semih ve Su ile küs değil misin?Poyraz'ın gittiğini öğrendikten sonra geldiler ve özür dilediler.Ben de kabul ettim. Poyraz' ın beni bırakışını unutmam lazım.Ama onu hala çok çok seviyorum.O benim odunum.

Kapı çaldı.Odamdan çıkıp,kapıyı açtım.Can,Su,Semih bana bakıp aynı anda,

"Doğum günü çocuğu?" deyip,kahkaha atmaya başladılar.

"Daha doğum günüme 1 gün daha var," dedim.Can,

"Olsun boş ver.Hadi çıkalım," dedi.

Ayakkabımı giyip,bowling salonuna gitmeye başladık.

"Hadi Ada!" diye bağırdı bir kez daha Can.

Özel ayakkabılarımızı giymiş,salona geçmiştik ve başlamıştık.Ve ilk atışı ben yapacaktım.Arkamı döndüğümde Can ayakta,Su ve Semih oturuyorlardı.Bilmem ama nedense stres yapmıştım.Ne bilmiyorum işte.Alt dudağımı ısırdım.İlk atışımı yaptım.3 labut devirdim.Yani ilk oynamama göre iyi bence.Of! Ada kendini avutmaya falan çalışma.Çok kötü oynadın.Rezil oldun bütün herkese.Arkaya baktığımda mahcup bir şekilde güldüm.Can,

"Bence iyi," dedi baş parmağını yukarı kaldırarak.

Kafamı sallamakla yetindim.Neyse ki 2. atışımda 6 labut devirebilmiştim.

Can zaten çok iyiydi çünkü 2 atışta da hepsini devirmişti.Su da iyi oynuyordu.Semih bendendi.O da pek iyi değildi yani.Ama sonuçta benden güzel atmıştı.İlk atış 6, 2. atış 8 labut.Bana göre hem de daha iyi.Şimdi düşündüm de.Ama ben ilk defa oynuyorum yani.Birazcık anlayış.Birden Poyraz geldi aklıma.Keşke o da burada olsa.'Aferin çirkinim' dese.Ama olmuyor.Gözümden bir damla yaş aktı.Olmuyor işte unutamıyorum.Ne yapabilirim ki?Aklıma kazındı işte.Benim hayatım oldu.Bir insan nefessiz yaşar mı ki?Poyraz benim nefesim idi.O gitti,aklıma geldiğinde,gidiş,bıraktığı mektup nefesimi kesiyor..

Can ağladığımı fark etmiş olacak ki yanıma geldi.

"Ada gene Poyraz mı geldi aklına?"

Ağlamam daha da arttı.Semih'le Su da geldi yanımıza.

"Can,ben onsuz yapamıyorum.Neden gitti?Biz beraber çıktık bu yola.Her şeyin üstesinden gelebilirdik beraber.Peki neden hemen pes etti?Neden?Bana bu soruların cevabını versin.Neden yaptı bana bunu?Benim nefesim olduğunu bilmiyor mu Can?"

Ağlamam hıçkırıklarla birlikte iyice arttı ve etraftakiler bize bakmaya başladı.Can beni oturttu,yanıma da kendi oturdu.Başımı göğsüne yasladı.

"Şş,tamam geçti.O gelecek.Ada Poyraz seni deliler gibi seviyor.Gözlerinden bile belli oluyor.Sana dokunmaya kıyamıyor,o seni bırakamaz merak etme.Mecbur kalsa bile bırakmaz seni."

Başımı öptü.

"Poyraz," diye bir kaç kere sayıkladım.

İyice sakinleştiğim de,gözlerimin şiştiğini hissedebiliyorum.Kalktık,gene eğlencemiz mahvolmuştu.Arada hıçkırıklarla eve döndük.

Beni ev de yalnız bırakmaya ikna olmasalar bile şuan evde yalnızdım.Yalnız kalmamam için çok diretmişlerdi ama istemedim.Su,

"Kız kıza konuşuruz istersen," dese bile istememiştim.

Yalnız kalmaya ihtiyacım vardı.Aslında şuan yalnızım zaten.Poyraz yok yanımda.Odunluk yapacak bir insan yok yanımda.Yok işte yok..

Saat 8'e geliyordu.Yarın tam 2 ay olacak Poyraz'ın gidişi ve benim doğum günüm.Keşke yarının doğum günüm olduğumu bilse de gelse buraya Poyraz..

Bu düşüncelerle koltukta uyuya kaldım..

"Kızım,hadi yerine yat."

Annemin dürtüşü ile gözlerimi araladım.Eve çoktan gelmiş,babam televizyon,ablam ise ortalarda yoktu.Annem de beni uyandırmaya çalışıyordu.Bırak anne.Zaten bir tek rüyamda görebiliyorum Poyraz'ı bırak be..

Sersemlikle banyoya gidip,dişlerimi fırçaladım.Sonra odama gittim.Saat tam tamına 12 idi.Evet DOĞUM GÜNÜME MERHABA!ÇOK MUTLU (!) OLMAM GEREKEN GÜN.Doğum günümde çok mutlu olmam lazım ama olamıyorum.Sevgilim yok yanımda.Bir şerefsize dayanmadığı için beni bıraktı ve benim en mutlu olmam gereken günümde benim üzülmemi sağlıyor.

Neden?

İşte cevabı yok.

Yatağa yattım.Bir günü de tamamlamış oldum işte.Umarım yarın iyi bir şey olur da sevinirim.

Umarım..