15. BÖLÜM - ENDİŞE

131 11 1
                                    

O an zaman durmuş gibiydi. Üst üste yaşadığım şoktan dolayı konuşamıyordum. Poyraz'ın aramızdaki mesafeyi azaltmasıyla fısıltılar daha fazla yükselmeye başladı. Kafamı yerden kaldırdığımda Burak'ın gözlerindeki ateşi gördüm. "Sen kimsin lan?"

Poyraz'ın belimdeki elleri daha da sıkılaşırken, bedeninin çok fazla gerildiğini anlayabiliyordum.

"Bir daha ona yaklaştığını görürsem, seni sikerim!"

Duyduğu kelimeyle Burak'ın gözleri büyüdü. Hiddetle öne atılan Burak'la Poyraz arasında kaldığımda endişe tüm vücudumu esir almıştı. Poyraz'ın ellerinden kurtulup yüzümü ona döndüğümde sinirden titriyordu. Eğer kavga ederlerse neler olacağını tahmin etmek zor değildi. Ve ben onu korumak için her şeyi yapardım. Birkaç kişi Burak'ı tutmaya çalışırken bende ellerimi Poyraz'ın yüzüne koydum, sakinleşmesi gerekiyordu.

"Arya, git!"

"Poyraz sakin ol, lütfen yapma!"Kollarımdan tutup beni kenara iterken ona engel olmaya çalıştım.

"Arya gi..." Şoka uğrayıp sözlerinin kesilmesinin nedeni dudaklarına yapışmış olan dudaklarımdı. Birkaç saniye sonra kollarımı sıkan elleri gevşemiş, belimi sarmıştı. Dudakları açlıkla bana karşılık verirken heyecandan her yerim titriyordu. Bu sefer ben titriyordum. Dudaklarımın hızını yavaşlatırken nazikçe küçük bir öpücük vererek dudaklarımı geri çektim. Nefes nefese kalmış bir şekilde gözlerini açıp gözlerime baktı. Herkes şaşkınlıkla bizi izlerken kafeteryanın sessiz duvarlarında nefes alışverişlerimiz yankılanıyordu. Birbirimize bakmaya devam ederken, Alara'nın tiz sesi tüm sessizliği bozdu.

"Siktir!" Bizimle birlikte bir anda tüm kafalar Alara'ya döndü. Alara ise masum masum gülümseyerek etrafa bakıyordu. Gözlerimiz buluştuğunda bana bunun hesabını çok pis soracağını biliyordum.

Gözlerimi kaçırarak Poyraz'a baktım, gülümsüyordu. Bileğimden tuttuğu gibi dışarı çıkarmak için sürüklemeye başladı. Kafeteryadan çıktığımız an da herkesin konuşmaya başlayacağını biliyordum ama umurumda değildi. Poyraz aniden bana döndüğünde şaşkınlıkla ona baktım. "Beni şaşırtmayı gayet iyi biliyorsun." Yukarı kıvrılan dudaklarıma engel olamadım.

"Artık daha dikkatli olmalıyız." Aniden ciddileşirken onu inceledim. Kaşları belli belirsiz çatılmış, yüzü gergindi. Hiçbir şey söylemeyerek kollarımı beline doladım. Bekliyormuşçasına oda karşılık verdi. Yüzünü saçlarımın arasına gömdüğünde gülümsedim ve kokusunu içime çektim. "Hadi gidelim, güzelim."

Arabada Poyraz'ı beklerken endişe hala vücudumu terk etmemişti. Poyraz'ı tek başına eşyalarımızı almaya göndermemeliydim. Sabırsızca beklemekten sıkılıp, kapıyı açıp okula gitmek için yürümeye başladım. Yolun yarısında Poyraz okuldan çıktı, beni gördüğü gibi kaşları çatıldı. "Arabada kalmanı söylüyorsam, arabada kalmalısın, ne olursa olsun."

"Seni merak ettim." Yanıma gelip alnımdan öptü. "Hadi gidelim."

**

Bol sigaralı araba yolculuğumuzda dayanamayıp ona döndüm. "Farkettiysen sigara kullanmıyorum." Ağzındaki dumanı üfleyip bana alaycı bir bakış attı. "Bu ne güzel, zararlı şeylerden uzak durmalısın."

Gözlerimi devirip kelimelere baskı uygulayarak tek tek konuştum. "Şu.an.istem.dışı.içiyorum.canım"

"Sana zorla sigara içirmiyorum."

"İçiriyorsun, boğulucam hani."

Camı açıp, göz kırptı. Kaşlarımı çatıp kollarımı önümde birleştirdim. "Hala kokusu geliyor."

"Cadılığı bırak, geldik zaten."

Eve yaklaşmışken hala oflayıp pufluyordum. Arabayı durduğunda hızlıca dışarı çıkıp nefes aldım. "Nefes alabiliyormuşum."

Yanımdan geçerken yanağımı sıktı. "Abartma, güzelim. Sadece birkaç sigara." Gözlerimi devirip onu takip ettim. Arkasından onu taklit ediyordum. "İbirtmi gizilim sidici birkiç sigiri." Kahkasıyla bana karşılık verdi.

Evde Sema hanım hariç kimse yoktu. Annem ise beş çayı zırvalığına gitmişi. Buna ayrı bir sevinmiştim, birde ona hesap vermeye uğraşamazdım.

Poyraz'ı salonda bırakıp kendimi yatağıma attım. Bugün fazla yorucu bir gündü. Tam zihnimi boşaltmışken kapı açıldı. Kafamı kaldırıp Poyraz'ı görünce gülümseyerek gel işareti yaptım. Yanıma gelip kafasını karnıma koydu.

Zaman bu an da durmalıydı. Karnımın üstünde uyurken, ellerim saçlarının arasında durmaksızın gezerken.

Haii sınavlar bittiğine göre, büyük bir özenle başlayıp sonradan ara verdiğim hikayeme devam edebilirim. Poyraz ve Arya sizi çok özledi, sizlerinde onları özlediğinizi umut ediyorum, öpüldünüz :)

SENSİZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin