Mika's P.O.V
"Kiefer! Kiefer please! Stay with me! Wag mo kong iwan please! Malapit na tayo!" I said between sobs. Nakasakay na kami ngayon sa ambulance.
I starring at him and holding his hands. His face is covered with blood.
"Wag mo kong iwan please. Kumapit ka lang." I whispered into his ears.
Ilang minuto pa ay andito na kami sa tapat ng ospital. Sinugod agad sya sa operating room dahil medyo madami pa rin dugo ang lumalabas galing sa ulo niya.
I was left outside the operating room. Waiting. I already called Kief's parents, thirdy, and dani. Sabi nila papunta na sila.
Umupo ako sa may bench. Tulala lang. Walang iniisip kung hindi ang kalagayan ni Kiefer. Wala akong pake kung basang basa ako ngayon. Basta ligtas si Kiefer.
"Ma'am?" Lumapit ang isa sa mga police na nag iimbestiga dun sa banggaan kanina.
Tumayo ako. "Ano ho yun?"
"Ma'am ayun sa inyo, dalawa silang nakasakay sa kotse. Tama ho ba?" Tumango naman ako.
"Bakit po?" I asked
"Unfortunately ma'am kanina sya lang yung nakita namin na nasa loob ng kotse. Nasa passenger's seat naman sya pero walang tao na nasa driver's seat." I was shocked.
Malaki ang posibilidad na nakaligtas si Alexine. Baka may gawin nanaman syang masama sa amin ni Kiefer.
I wont let that happen.
Umalis na ang police and left me with lots of questions running in my head.
I felt my eyes getting water-y again. Lord please iligtas niyo si Kiefer sa kapahamakan.
I buried my face into my palm and cried. Why is this happening to me? Feeling ko nanaman ang malas malas ko.
Bakit nangyayari toh sa akin? Di ko deserve toh.
Nakita ko ng papalapit sa akin sila Dani.
"Mika.." I hugged Tita Mozzy.
"Tita I'm sorry. I'm sorry..." I cried once again.
"Shh.. Mika anak.. It's not your fault."
Umiling ako "No tita. Kung di ko sinabi kay Kiefer na may picture na pinadala si Alexine sa dorm namin, hindi sana kami sumugod sa bahay ni Alexine. Hindi na sana pinagtangkaan ni Alexine na kung hindi ssasakay si Kiefer sa kotse niya mapapahamak ako. Kung hindi sana dahil sakin. Hindi madidisgrasya si Kiefer. Sorry. Tita sorry." Tita Mozzy hugged me. She shushed me and comforted me.
"Wait, Alexine? Yun yung ex ni Kuya dba?" Thirdy asked. I nodded.
"Uggh that bitch." Dani said full of frustration.
"Dani. Your words."
"Sorry mom."
"Mika.. Look at me.."
"It's not your fault okay? Hindi mo kasalanan ang lahat ng nangyari. Magiging okay si Kiefer. Magiging okay ang lahat."
We waited for several hours. Paikot ikot lang sa tapat ng operating room.
1
2
3 hours..
May lumabas na doctor galing sa operating room.
"Sino ang mga kamag anak ni Mr. Kiefer Ravena?"
"Kami ho. Ako ang nanay." Lumapit agad si Tita Mozzy at ganun din ang ginawa namin.
"A-ano na h-ho kalagayan ni K-Kiefer?" I tried to speak straightly but faild to do it.
"Madaming sugat natamo ng pasyente sa ulo. Malakas din ang pagka untog niya sa bintana ng kotse kaya may possibility na mag ka amnesia siya. May possibility din na hindi sya mag ka amnesia. Pero depende pa rin yun sa pasyente. Na fracture ang left hand niya pati rin ang left leg niya. Tinransfer na namin siya sa Room niya. Let's wait for him to wake up na lang muna. Excuse me." Umalis na ang doctor.
Pumunta na rin kami sa room kung na saan si Kiefer.
When I opened the door, i saw him, lying on the hospital bed. May benda sa ulo.
I sat beside the hospital bed. I hold his hand.
"Gising na please? Sana maalala mo pa ko pag nagising ka."
We waited for hours hanggang sa naramdaman kong gumalaw ang fingers niya.
"Kiefer?" Slowly tinatry niyang buksan ang mata niya.
May halong kaba at saya ang nararamdaman ko.
Kaba kasi baka di na niya ko maalala. Baka makalimutan niya ang mga pinagsamahan namin. Feeling ko di ko kaya ipaalala lahat sa kanya dahil baka iba ang maging interpretasyon sa mga sasabihin ko sakanya.
Saya kasi magigising na siya. Buhay pa sya. Pwede kami mag simula ulit.
He opened his eyes. Lahat kami nakapalibot sakanya.
"Kiefer? Anak." Tita mozzy softly said.
Tumingin sya samin isa isa.
"Nasaan ako?" He asked. Mas lalo akong kinabahan. Di na sya makaalala?
May amnesia na ba talaga siya?
"Nasa ospital ka kuya. Na aksidente yung kotse na sinasakyan mo." Sabi ni Thirdy.
"Kiefer? Nakaka alala ka pa ba? Kilala mo pa ba ako?" Kinakabahan ako sa maari niyang isagot sa akin.
Tila nag iisip sya kung sino ako.
Tumango naman sya ng dahan dahan.
"Ikaw si Mika. Girlfriend ko."
==================
Short UD! Sorry dahil maikli lang.
Tbh may halong lungkot ako dahil matatapos na ang pinaka first na ginawa kong fanfic dito sa wattpad. Yes. 5 na lang tapos na toh.
Sa totoo lang medj naiinis ako. Kilala niyo kung sino yun. Di ko maexplain kung saan at pano nag simula pero yun.
Oo tanggap ko na wala sila. Pero ewan ko. Magulo isip ko ngayon sa mga nangyayari.
Pero sana subaybayan niyo pa rina ng last 5 chapters ng story na toh. Sana umabot din sa 1K Votes toh! ( medj malapit na ata ) so yun.
God bless! Love you all!
xx
