Chapter 32

1K 26 2
                                    

Mika's P.O.V.

My heart skipped a beat when I heard that Kiefer is already awake. Tila natulala ako at di makapagsalita. 

"Hello? Ate Mika? Andiyan ka pa ba?" Natauhan ako ng magsalita ulit si Thirdy sa phone. 

"Sige Thirdy pabalik na kami dyan." I ended the call. 

"Ate Mika anong sabi ni Kuya Thirds?" Nagtatakang tanong ni Dani. 

"Dani ang Kuya mo gising na daw." Nanlaki ang mata niya at nataranta na siya. 

"Let's Go na ate! Sabihin na din natin kay Mama!" Hinihila na ko ni Dani pero nagsalita ulit si Alexine. 

"Mika." Lumingon ako sakanya. 

"u-uhhh... Uhm.." 

"Ano?" Tanong ko. 

"... Wala sige. Hinihintay ka na niya. Sorry ulit." Tuluyan na kaming umalis. 

Kiefer wait for me. Papunta na ulit ako diyan. Sana maalala mo pa ko. 


-----------

"Kiefer?" I tried to say those words kahit hinihingal ako. Pinapark pa ni Tita yung kotse and nauna na kami ni Dani. 

And when I saw him lying down and his eyes were open. Nabuhayan ako kahit papano.

Nasa tabi niya ang doctor and si Thirdy. Tumingin naman siya sa akin. 

Nakatingin lang kami sa isa't isa. I smiled and he returned a sweet smile also. 

I looked at the doctor, "Kamusta na po siya?" 

"Nothing to worry Miss. He's okay na kahit papaano. No amnesia. You are very lucky na di siya nagka amnesia. Bihira lang mangyari ito sa mga pasyente. We will observe him for 48 hrs para sure na okay na ang condition niya para ma discharge na siya. Kailangan lang muna siyang alalayan sa pag kain at sa pag tayo. That's all, excuse me." Lumabas na ang doctor sa room and kakarating lang din ni Tita. 

"Mama! Walang amnesia si Kuya!" Masayang sambit ni Dani at niyakap niya si Tita. 

"Mabuti naman kung ganun. Anak magpagaling ka na ah?" Kiefer nodded. 

"Dahil dyan tara Ma! Kuya thirds! Bili tayo food! Dali celebrate tayo!" Natatawa na lang ako sa pinag gagagawa ni Dani. Lumabas na ulit sila at ako at si Kiefer na lang naiwan dito. 

Lumapit ako sakanya at umupo sa usual na inuupuan ko for the past 2 weeks. 

"Hey." I miss hearing his voice. 

I giggled, "Hey Mr. Ravena." 

"Balita ko magdamag ka daw andito simula nung naaksidente ako?" He smirked.

"Thirdy talaga ang daldal." We both laughed. 

"I dont wanna leave your side kahit anong mangyari Kief." He smiled and holds my hand. 

"I love you." 

"I love you too." I hugged him. 

Thank you kief dahil nagising ka. 


*Fast Forward*


Makakalabas na si Kiefer today! Tinuturuan na lang sya gamitin yung saklay kasi ayaw naman daw niya mag wheel chair masyado. 

Maya maya pa nakuha na niya kung paano gamitin yun and ready to discharge na siya. Katabi lang niya ko. Inaalalayan ko baka kasi mahulog eh. 

"Uy dahan dahan nga! Baka mahulog ka kief." Pano ba naman kasi ang bilis bilis mag lakas parang walang cast sa leg -.-

UnexpectedTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon