Sevgili Dedektif // Ryeji

10

"Anlat bakalım, neden öldürdün?"

"Keyif alıyorum."

Alayla kahkaha attığında elimi masaya sertçe vurdum. Karşımdaki kız işlediği cinayeti bir türlü kabul etmiyordu. Çıldıracaktım!

"Ablanın ismini kullandığını biliyoruz Lee Chaeryeong."

Surat ifadesi değişmiş, ciddileşmişti. Galiba bundan haberi yoktu. Önemli bir noktaya değinmiştim.

"Ablamı bu işe karıştırmayın!"

"Gerçeği söyle o zaman!"

İkimizin de sesi yükseldiğinde cevaba yaklaştığımı biliyordum. Zayıf noktasından vurmuştum, kolay kolay kaçamazdı benden. Gözlerinin içindeki ateşi görebiliyordum. Şuan benim üstüme atlayıp beni öldürmek istiyordu ama onu tutan bir şey vardı. Neydi o?

"Öldürdüm çünkü sokak kenarında bir kıza işkence ediyordu."

"Polisi aramalıydın."

"O zamana kadar kız ölürdü."

"Öldürmen şart değildi."

"Şarttı, Kelebek bunu istedi."

"Kelebek de kim?"

Derin bir nefes aldı. Ellerini masanın üstüne yerleştirdi ve üstten üstten bana baktı.

"İster ceza evine gönderin, ister işkence edin ya da öldürün ama Kelebek'in kim olduğunu öğrenemeyeceksin dedektif."

"Ben de Yoona'ya sorarım."

Alayla güldü ve sandalyesine geri oturdu. Elleri her ne kadar kelepçeli olsada siniri o kelepçeyi kırabilirdi.

"O hiçbir bok bilmiyor. Hatta Hwang'ı kendine esir aldı ama benden korkuyor."

Dik dik birkaç saniye ona baktım. Ardından sorgu odasından çıkınca yanıma hızla Yuna geldi.

"Efendim Choi Jisu ile konuştum."

"Neden öldürmüş?"

"Adamın hastane de bir hemşireye tokat attığını görmüş."

"Hastanede ne yapıyormuş ki?"

"Panik atağı olduğu için sakinleştirici almaya gel-"

Yuna sözünü bitirmeden dışarıdan silah sesi geldiğinde tüm merkez acil duruma geçmişti. Hemen silahımı elime alıp çıkışa doğru ilerledim. Kimsenin olmaması garibime gitmişti. Hemen arkamda Yuna çevreyi kontrol ediyordu. Eğilmek yerine ayağa kalktım ve kapıdan çıktım. Kimseye bir şey olmamıştı en azından.Ve o cümleyle dona kaldım.

"Aman Tanrım! Sunghoon vuruldu!"

Her şeyi unutup koşarak dışarı çıktım. Yerde kanlar içinde yatan Sunghoon'u gördüğümde yanına gidip kanamasını durdurmaya çalışıyordum ama kalbinden vurulmuştu.

"Ambulansı arayın! Çobuk olun! Hemen!"

Ben kanamasını durdurmaya çalışırken diğerleri ambulansı arıyordu.

Birkaç dakika sonra ambulans geldiğinde Sunghoon'u araca bindirip hastaneye gittiler. Ben ve Yuna'da hemen ambulansın arkasından hastaneye gidiyorduk. Hastaneye en hızlı bir şekilde ulaştığımızda Sunghoon'u karşılayan doktorlar onu hemen ameliyata aldılar. Bizi de bekleme odasına doğru yönlendirdiler. Pert bir şekilde koltuklara oturduğumuzda korkuyorduk. Ne ara, nasıl olmuştu? Kim yapmıştı?

"Efendim, korkuyorum."

Yuna dolu gözyaşlarıyla bana baktığında kolumu omzuna otup kendime çektim. Sıkıca sarıldım. Korkması doğaldı, ben de korkuyordum. Her şey o kadar hızlı olmuştu ki ne ara hastaneye geldiğimizi bile bilemez olmuştum.

"Korkma Yuna, Sunghoon güçlü biri."

***
2 saat geçmişti. Yuna omuzumda uyuyakalmıştı. Benim de yavaştan uykum geliyordu, göz kapaklarım istemsizce kapanıyordu ki o sırada ameliyathaneden doktor çıktı. Hızla ayağa kalktığımda Yuna'nın uyanmasına neden olmuştum.

"Doktor bey, ne oldu?"

"Başınız sağ olsun."

Ne? Nasıl olur. Sunghoon güçlüydü. Başkasıyla karıştırıyor olmalıydı. Sunghoon o kadar dikkatsiz değildi. Bizi bırakmazdı.
Yuna'nın gözyaşlarını gördüğümde ben de ağlamaya başlamıştım. Hayır, o bizi bırakmamıştı. Vazifesini en şerefli ve düzgün şekilde yapıp şehit olmuştu. Hepimiz böyle bilecektik.

Kendimde güç bulamayıp duvar kenarına çömeldim. Aklım ermiyordu. Kim yapmıştı? Kimseye zararı yoktu ki onun.

"Efendim... Acıyor."

"Tanrı'ya dua et Yuna."

Yuna gözyaşlarıyla boğuşarak dua ederken aklıma olma ihtimali olan birnşey gelmişti. Ama umarım o değildir. Eğer oysa kendime olan gururum ve Sunghoon'u karşı suçluluğum artardı. Lütfen sen yapmış olma...

Yeni bölümmmmm

Sunghoon'a biraz yazık oldu sanki

Oy vermeyi unutmayınnnn 🌟🌟🌟🌟🌟🌟