တိတ်ဆိတ်လွန်းတဲ့အခန်းထဲမှာထိုင်
နေရတာကိုယိုရှီပျင်းလာသည်
အထူးသဖြင့်လူနှစ်ယောက်အတူရှိနေ
ပြီးတိတ်ဆိတ်နေတာကြီးကတကယ်
စိတ်ကုန်ဖို့ကောင်းသည်...
"ဂျောင်ဟွမ်...မင်းအဲ့စာအုပ်ပဲဖတ်နေ
မှာလားကိုယ်နဲ့စကားမပြောတော့ဘူး
လား"
တွဲကြမယ်ဆိုပြီးနှစ်ဦးသဘောတူဆုံး
ဖြတ်ချက်ချပြီးတဲ့အချိန်ကနေစပြီး
တစ်ပါတ်ကျော်အတွင်းဂျောင်ဟွမ်စီက
စကားဆယ်ခွန်းပြည့်အောင်တောင်မကြား
ရသေးပါ...
ဒီကြားထဲမတွေ့ဖြစ်တာလဲပါလိမ့်မည်...
ညနေပိုင်းယိုရှီရုံးမှာရှိနေတုန်းဂျောင်ဟွမ်
စီကပထမဆုံးဖုန်းဝင်လာခဲ့ပြီးဒိတ်ရအောင်
လို့ပြောလာလို့ယိုရှီနည်းနည်းရင်ခုန်သွားခဲ့
ပေမဲ့ခုလိုမျိုးသူ့တိုက်ခန်းကိုခေါ်လာမယ်
လို့လုံးဝမထင်ထားမိခဲ့ပါ...
ရောက်တော့လဲအခုအချိန်တော်ကြာတဲ့
အထိဘာစကားမှလဲပြောမလာပဲစာအုပ်
သာထိုင်ဖတ်နေတော့သည်
အနည်းဆုံးတော့ဧည့်သည်ကိုဂရုစိုက်ရ
မယ်လေ...
"ကိုယ်ပြောနေတာနားထောင်နေရဲ့လား"
ယိုရှီနှစ်ခါလောက်ပြောလိုက်မှဂျောင်ဟွမ်
ကစာအုပ်ကိုဘေးချပြီးယိုရှီဘက်ကိုလှည့်
လာကာအာရုံအပြည့်ဝပေးလာသလိုပုံစံမျိုး
စိုက်ကြည့်လာတော့သည်...
ခပ်စူးစူးမျက်ဝန်းတွေနဲ့စိုက်ကြည့်ခံရ
တော့လဲယိုရှီအနေရခက်လာတော့သည်...
"မင်းဒီတ်မယ်ဆိုတော့ကိုယ်ကအပြင်
အတူသွားကြမယ်ထင်နေတာ"
"ဘာလို့လဲခုရောအဆင်မပြေလို့လား
ပုံမှန်ချစ်သူတွေကြားမှာဘယ်လိုဒိတ်မျိုး
ဖန်တီးတတ်ကြလဲကျွန်တော်မှမသိတာ"
စာကြည့်မျက်မှန်လေးကိုပင့်တင်ပြီး
ရှက်ဝဲဝဲပြောလာပုံကပုံမှန်ခပ်စွာစွာပုံစံ
လေးနဲ့ကွဲထွက်နေတာမို့ယိုရှီရင်ထဲတစ်
ဒုတ်ဒုတ်မြည်နေတော့သည်...
ချစ်သူတွေလို့သုံးနှုန်းသွားတာလေးကို
ယိုရှီမှာသဘောကျလို့မဆုံးတော့ပါ...
YOU ARE READING
The result of playing with fire
Fanfictionဒီplotလေးကရေးမယ်လို့တွေးနေတာကြာပြီ ခုမှပဲလက်တွေ့အကောင်ထည်ဖော်ဖြစ်တော့တယ် အကောင်းဆုံးကြိုးစားပြီးရေးမှာမို့သဘောကျ မယ်လို့မျှော်လင့်ပါတယ်ရှင့်💗
