ယိုရှီဒီကိုရောက်လာတာတစ်ပါတ်
ရှိပြီမို့အတော်လေးပျင်းနေပါပြီ
အကျယ်ချုပ်ချထားသလိုမျိုးသူ့ကို
ဒီအိမ်ကြီးမှာပိတ်လှောင်ထားသည်...
သူ့ကိုပဲပိတ်လှောင်ထားတာလားဆို
ရင်မဟုတ်ပြန်ပါဖူး ဂျောင်ဟွမ်ကိုယ်
တိုင်လဲဘယ်မှမသွားပဲ အလုပ်တွေကို
အိမ်ထိသယ်ကာလုပ်ရင်း ယိုရှီကိုမျက်
စိဒေါက်ထောက်ကာလိုက်ကြည့်နေ
သည်မို့ပို၍အနေကြပ်လှသည်....
ဒီကြားထဲစိတ်တိုင်းကျလူကိုအသား
ယူလွန်းသည်...ဘယ်လိုမှငြင်းမရပဲသူ
ပြုသမျှကိုနုနေရတာမို့ပိုစိတ်တိုရသည်
ယိုရှီဆိုဖာပေါ်ထိုင်ပြီးဖိုင်တွေစစ်နေတဲ့
လူနားကိုတိုးသွားလိုက်ပြီး...
"ဆိုဂျောင်ဟွမ်..."
ဂျောင်ဟွမ်လက်ထဲကဖိုင်ကိုစားပွဲ
ပေါ်ပစ်ချလိုက်ပြီးဘေးနားလာရပ်
တဲ့သူရဲ့လက်ကိုဆွဲချလိုက်ကာ သူ့
ပေါင်တွေပေါ်ထိုင်စေလိုက်သည်...
"ဟွမ်နီးလို့ပဲခေါ်ပါ..."
ဂျောင်ဟွမ်ပေါင်ပေါ်မှာဖြစ်၍ယိုရှီက
ဂျောင်ဟွမ်ထက်ခေါင်းတစ်လုံးစာပို
မြင့်နေတာမို့ ယိုရှီငုံ့ကြည့်နေရသည်...
ဂျောင်ဟွမ်ရှေ့ကလူရဲ့အရမ်းမသေး
သွယ်လွန်းပေမဲ့ ခပ်သိမ်သိမ်ဖြစ်နေ
တဲ့ခါးလေးကိုလက်တစ်ဖက်ထဲနဲ့
သိမ်းပွေ့လိုက်ပြီးပိုနီးကပ်စေလိုက်
သည်...
"ပေး..."
သူ့ရှေ့ကိုရောက်လာတဲ့လက်ဖဝါးလေး
ကိုဂျောင်ဟွမ်ဆွဲယူလိုက်ပြီးအသာနမ်း
ရှိုက်လိုက်ရင်း...
"ဘာပေးရမှာလဲကိုကိုရဲ့.."
"မင်းနော်သိရဲ့သားနဲ့ငါ့ဖုန်းလေ..."
"ဘာဖုန်းလဲ..."
"ကျစ်....မင်းမသိချင်ယောင်မဆောင်
နဲ့ကွာ မင်းပဲမနေ့ညက..."
ယိုရှီပြောမဲ့စကားတွေပြန်မြိုချလိုက်
ရသည် မနေ့ညကအကြောင်းတွေး
မိတော့ရှက်လာရသည်...
"မနေ့ညကဘာဖြစ်လဲ..."
"မင်းမညစ်နဲ့..."
မနေ့ညကသူလိုချင်တာပေးရင်ဖုန်း
ပေးမယ်ဆိုလို့ယိုရှီမှာတစ်နာရီကျော်
ကြာတဲ့အထိအနမ်းခံလိုက်ရသည်...
တစ်နာရီကျော်ကြာအောင်ထိသူဘယ်
လိုနမ်းနိုင်လဲယိုရှီစဉ်းစားမရတော့...
ယိုရှီမှာသူ့အနမ်းတွေခံယူရင်းအသက်
မထွက်ရုံတမယ်ပင်...
YOU ARE READING
The result of playing with fire
Fanfictionဒီplotလေးကရေးမယ်လို့တွေးနေတာကြာပြီ ခုမှပဲလက်တွေ့အကောင်ထည်ဖော်ဖြစ်တော့တယ် အကောင်းဆုံးကြိုးစားပြီးရေးမှာမို့သဘောကျ မယ်လို့မျှော်လင့်ပါတယ်ရှင့်💗
