"ဘီဘီ!..."
သူ့လက်ထဲကရုန်းထွက်ပြီးကလေး
တစ်ယောက်စီပြေးသွားတဲ့ယိုရှီကြောင့်
ဂျောင်ဟွမ်မျက်နှာမည်းကနဲဆူပုတ်
သွားရသည်...
အလွမ်းသည်ကာဖက်ပြီးနှုတ်ဆက်
နေတဲ့နှစ်ယောက်နားခြေလှမ်းကျဲဖြင့်
အမြန်သွားလိုက်ပြီးယိုရှီကိုယ်လေးကို
ဆွဲပြီးဖက်ပစ်လိုက်ရင်း...
"အဟမ်း...ငါကသူ့ယောက်ျား"
ရှေ့ကကလေးလေးကဂျောင်ဟွမ်
စကားကြားတာနဲ့မျက်နှာလေးမဲ့သွား
ပြီး...
"ယိုရှီ ပြောတော့သားကိုပဲယူမှာဆို"
ဘီဘီစကားကြောင့်ယိုရှီမှာဘေးနား
ကလူကိုမော့ကြည့်လိုက်တော့သူ့ကို
သတိထားနေဆိုတဲ့မျက်နှာမျိုးနဲ့ကြည့်
နေတဲ့ဂျောင်ဟွမ်ရဲ့မျက်ဝန်းတွေနှင့်
တိုးသွားရသည်...
"မင်းကလဲကလေးကို"
"ဘီဘီလေး ကိုကိုတို့ကိုအိမ်ထဲ
ဝင်ပါစေဦးလာသားတို့"
အိမ်ထဲကနေမတွေ့ရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့
အဖွားဖြစ်သူထွက်လာတာမို့ယိုရှီပြေး
ဖက်ကာနှုတ်ဆက်လိုက်သည်...
"လွမ်းနေတာ"
"ပိုပြီမပြောမဆိုပြန်သွားပြီးတော့"
စကားတွေဖောင်ဖွဲ့ရင်းယိုရှီနဲ့အဖွား
ဖြစ်သူကအိမ်ထဲဝင်သွားကြသည်...
အိမ်ပြင်မှာဂျောင်ဟွမ်နှင့်ခုနကကလေး
ပေါက်စသာကျန်ခဲ့တော့သည်...
ဂျောင်ဟွမ်ကအခွင့်ရေးကိုမရအမိယူ
ပြီး..
"ဒီမှာကလေးလေး...ယိုရှီကဒီကအကို
ရဲ့အပိုင်"
"ဘာတွေပြောနေတာလဲယိုရှီကသားဟာ"
"လူကြီးနာမည်တပ်မခေါ်ရဘူးဆိုတာ
မသိဘူးလား "
"မသိဘူး...ယိုရှီတောင်ဘာမှမပြော
တာကိုဒီကလောရှည်အကိုကြီးလဲ
ဘာမှလာမပြောနဲ့"
ဘောလုံးပိုက်ကာအိမ်ပြင်ပြေးထွက်
သွားပြီး ဂျောင်ဟွမ်ကိုပါဖဲ့သွားတဲ့
ကလေးကြောင့်ဂျောင်ဟွမ်ထွက်လာ
တဲ့ဒေါသတွေကိုထိန်းပြီးအိမ်ထဲဝင်
လိုက်ရသည်...
ဒယ်ဂူမြို့ပေါ်နဲ့တစ်နာရီခွဲလောက်
ကားမောင်းလာရတဲ့ဒီနေရာလေးကို
ယိုရှီဘယ်လိုများရှာတွေ့ခဲ့လဲဆိုတာ
နောက်မှမေးရဦးမည်...
YOU ARE READING
The result of playing with fire
Fanfictionဒီplotလေးကရေးမယ်လို့တွေးနေတာကြာပြီ ခုမှပဲလက်တွေ့အကောင်ထည်ဖော်ဖြစ်တော့တယ် အကောင်းဆုံးကြိုးစားပြီးရေးမှာမို့သဘောကျ မယ်လို့မျှော်လင့်ပါတယ်ရှင့်💗
