ယိုရှီတစ်ကိုယ်လုံးနာကျင်ကိုက်ခဲစွာ
ဖြင့်နိုးထလာခဲ့သည် ငိုထားရလို့ပါးပြင်
မှာမျက်ရည်များကခြောက်ကပ်ကပ်...
"ဟင်းးး..."
နာကျင်ကိုက်ခဲမှုကြောင့်ညည်းငြူမိ
သွားပြီး အနည်းငယ်လှုပ်ရှားလိုက်
မိလိုက်သည်...
ဂျောင်ဟွမ်ရဲ့rutကာလကသာမန်alpha
တွေထက်ရှည်လျားခဲ့သည်...
ယိုရှီအခုထိသူအသက်ရှိသေးတာကို
သာအံ့ဩနေရသည်...
ခန္တာကိုယ်ပေါ်မှာလဲဘယ်အချိန်က
ရောက်လာမှန်းမသိတဲ့pajamasတစ်စုံ...
အခုထိတစ်ကိုယ်လုံးကိုသိမ်းကြုံးဖတ်
ထားတဲ့လူရဲ့လက်ထဲကနေအနည်းငယ်
ရုန်းလိုက်မိတော့...
"နိုးပြီလား...အိပ်ပါဦး"
"ဟင့်အင်း ကိုယ်ဗိုက်ဆာတယ်..."
ယိုရှီစကားကြောင့်ဂျောင်ဟွမ်ရင်ထဲ
လိပ်ပြာအကောင်တစ်သန်းလောက်ပျံ
ပြေးသွားသလိုပင်...
ပြန်တွေ့တဲ့နေ့ကနေစပြီးတနေ့က
အထိမင်းနဲ့ငါတွေသုံးပြီးအကန်တွေ
ပဲပြောနေခဲ့တဲ့လူကအခုအရင်တုန်း
ကသူနဲ့ရှိခဲ့တဲ့အချိန်တွေတုန်းကလို
ကိုယ်ဆိုပြီးပြောလာခဲ့တာမို့ဂျောင်ဟွမ်
ရင်ထဲမျှော်လင့်ချက်ရောင်ခြည်လေး
ပြေးသွားရသည်...
"ခနကျွန်တော်ယူလာခိုင်းလိုက်မယ်..."
"ရတယ်...ကိုယ်အိပ်ယာထဲမစား
ချင်ဘူး..."
"ဒါဆိုကျွန်တော်ချီသွားပေးမယ်..."
"အ.."
ဂျောင်ဟွမ်အိပ်ယာထဲကလူကိုအသာ
ကောက်ပွေ့လိုက်သည်...
ယိုရှီလက်ချောင်းလေးလှုပ်ဖို့တောင်
အားမရှိတာမို့ဂျောင်ဟွမ်ခေါ်ရာနောက်
ငြိမ်ပြီးတော့သာလိုက်ခဲ့လိုက်တော့
သည်...
ထမင်းစားခန်းထဲကိုရောက်တော့
ယိုရှီကိုဂျောင်ဟွမ်ကသူ့ပေါင်ပေါ်တွင်
သာထိုင်စေခဲ့ပြီး...ရှေ့ကဖြူဖတ်ဖြူ
ရော်ဆန်ပြုတ်ကြီးကို ကိုယ်တိုင်ခွင့်
ကျွေးလာသည်...
"ကိုယ်ဒါကြီးမစားချင်ဘူး..."
စပြီးရစ်တော့မဲ့သူကိုဂျောင်ဟွမ်သူ့
pheromonesတွေနဲ့ရစ်ပတ်လိုက်ပြီး...
YOU ARE READING
The result of playing with fire
Fanfictionဒီplotလေးကရေးမယ်လို့တွေးနေတာကြာပြီ ခုမှပဲလက်တွေ့အကောင်ထည်ဖော်ဖြစ်တော့တယ် အကောင်းဆုံးကြိုးစားပြီးရေးမှာမို့သဘောကျ မယ်လို့မျှော်လင့်ပါတယ်ရှင့်💗
