"ဟေ့ကောင်တွေငါလာတာတောင်
မစောင့်ကြဘူး...."
ဂျွန်ဂယူပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ယိုရှီဘေး
အသာဝင်ထိုင်လိုက်သည်...
"မင်းကကြာတာကွာ ဒီကောင်အချိန်
အများကြီးမရတာသိရဲ့သားနဲ့..."
ဂျီဟွန်းပြောစကားကြောင့်ဂျွန်ဂယူ
ယိုရှီဘက်ကိုလှည့်လိုက်ပြီး...
"ဆိုင်ပြင်မှာလဲလူအပြည့်ဟ ငါတောင်
လန့်တယ် ယိုရှီမင်းဘဝကိုသနား
လာပြီကွာ..."
"နားစမ်းပါ...အဲ့ကလေးလောက်ကငါ
စာမဖွဲ့ဖူးမလုပ်ချင်သေးလို့သာ...."
"ဟားး...ရီရတာယိုရှီရာမင်းအဲ့ကလေး
ကိုပဲမနိုင်တာလေ ပြောပါဦးငါတို့နဲ့
တွေ့ရဖို့ဘာတွေပြန်ပေးလိုက်ရလဲ..."
ဂျွန်ဂယူက လည်ထောင်ဝတ်ထားတဲ့
ကြားကယိုရှီလည်ပင်းတွေကနေမသိ
မသာမြင်နေရတဲ့အမှတ်သားတွေကို
တို့ထိရင်းသူငယ်ချင်းဖြစ်သူကိုစနေ
တော့သည်....
ဂျွန်ဂယူစကားကြောင့်ယိုရှီနားရွက်ဖျား
တွေရဲတက်သွားတဲ့အထိအရှက်သည်း
သွားရသည်...
ဂျွန်ဂယူက ကော်ဖီတစ်ခွက်ကိုမှာလိုက်
ရင်းနဲ့....
"ပြောသာပြောရတာ မင်းကလေးက
တော်တော်မိုက်တဲ့ဘဲနော်..."
ဂျွန်ဂယူမေးငေါ့ပြတဲ့နေရာကိုယိုရှီ
လှမ်းကြည့်တော့ ဆိုင်ရဲ့မှန်တွေကနေ
ဖြတ်ပြီးတော့တောင် ဂျောင်ဟွမ်ရဲ့
ချောမောမှုတွေကအထင်းသားမြင်
နေရသည်....
ကားကိုမှီရပ်နေရင်း ဖုန်းကိုကြည့်လိုက်
သူတို့ဘက်ကိုကြည့်လိုက်လုပ်နေတဲ့
ထိုကလေးကဆိုင်ထဲကလူတစ်ချို့ရော
လမ်းသွားလမ်းလာများအတွက်လည်ပြန်
ငေးကြည့်စရာပင်....
ယိုရှီနှုတ်ခမ်းမသိမသာဆူသွားရသည်...
"ဘာလဲသဝန်တိုနေတာလား..."
ယိုရှီမျက်နှာကိုကြည့်ပြီးဂျီဟွန်းနဲ့
ဂျွန်ဂယူစနောက်နေတော့သည်...
"တော်သေးတာဒီသုံးနှစ်အတွင်းလဲ
ငါတို့အဆက်သွယ်ရှိတာသူမသိလို့..."
"ဟုတ်ပကွာ...သုံးနှစ်အတွင်းငါ့ဆေးခန်း
လာလာပြီးမေးတာငါ့မှာလိမ်ရတာတောင်
အားနာတယ်..."
YOU ARE READING
The result of playing with fire
Fanficဒီplotလေးကရေးမယ်လို့တွေးနေတာကြာပြီ ခုမှပဲလက်တွေ့အကောင်ထည်ဖော်ဖြစ်တော့တယ် အကောင်းဆုံးကြိုးစားပြီးရေးမှာမို့သဘောကျ မယ်လို့မျှော်လင့်ပါတယ်ရှင့်💗
