မနက်ခင်းပိုင်း ပါတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး
မှောင်မဲနေပြီးမိုးသည်းထန်စွာရွာနေသည်
ယိုရှီတစ်ယောက်ဒီကြားထဲပြဿနာတော်
တော်များများကြောင့်ပစ်ထားမိနဲ့အလုပ်
အချို့ကြည့်နေရတာမို့ ညကတော်တော်
နက်ခဲ့သည်...
မညာတမ်းဝန်ခံရရင်တော့ ဂျောင်ဟွမ်
မရှိတော့ညကတော်တော်နဲ့အိပ်မပျော်
တာလဲပါလိမ့်မည်...
အကျင့်ဖြစ်နေတာကြောင့်နိုးလာခဲ့ပေမဲ့
ခေါင်းမကြည်ဖြစ်နေပြီးအိပ်ယာထဲက
သူမထွက်ချင်သေးပါ...
နောက်ပြီးဒီလိုရာသီဥတုအရအိပ်ယာ
ထဲမှာဇိမ်ယူလို့အကောင်းဆုံးအချိန်ပင်
အိပ်ယာထဲမှာလူးလိမ့်နေရင်းသူတစ်
ယောက်သောသူကိုလွမ်းမိပါသည်...
ချမ်းစိမ့်စိမ့်မိုးဓာတ်ကြောင့်လား မဟုတ်
ပါဘူးသူလွမ်းမိနေတာကိုမိုးကိုလွှဲမချချင်
တော့ပါဘူး...
လွမ်းလိုက်တာ ဂျောင်ဟွမ်နီးး....
အိမ်ပြန်လာမိတာမှားသွားသလိုပင်
အနည်းဆုံးတော့တစ်ရက်နှစ်ရက်လောက်
တော့ဟွမ်နီးနဲ့ပဲအတူနေခဲ့ရမှာ...
အလွမ်းစိတ်ကြောင့်လားမသိသူအနားမှာ
ကံ့ကော်ပန်းနံ့တွေတောင်သင်းပျံ့နေ
သလားလို့....
"ကိုကို လွမ်းတယ်ကလေးလေး..."
ယိုရှီရဲ့မနက်ခင်းကဂျောင်ဟွမ်အကြောင်း
တွေးရင်းနဲ့သာကုန်ဆုံးသွားတော့သည်...
အချိန်ဘယ်လောက်ကုန်သွားတယ်မသိ
ပေမဲ့သတိထားမိတဲ့အချိန်မှာမိုးတောင်
တိတ်သွားခဲ့ပြီ...
ယိုရှီရေချိုးပြင်ဆင်ပြီးအိမ်အောက်ဆင်း
လာခဲ့တော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာသူ့ကိုထိုင်စောင့်
နေပုံရတဲ့မိဘနှစ်ပါးကိုတွေ့လိုက်သည်...
ပြောသင့်တာကိုပြောဖို့ဆုံးဖြတ်ပြီးသား
မို့ယိုရှီဝန်လေးမနေတော့ပဲခုံးပေါ်အသာ
ဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း...
"ပါး...သားပြောစရာရှိတယ်..."
"ဘာပြောမှာလဲ..."
ပါးပါးစီကိုစကားဦးတည်ပြောလိုက်ပေမဲ့
ကြားထဲကဖြတ်မေးလာတဲ့အဖေ့ကိုယိုရှီ
သိပ်တော့စိတ်မကြည်နေပါ...
YOU ARE READING
The result of playing with fire
Fanfictionဒီplotလေးကရေးမယ်လို့တွေးနေတာကြာပြီ ခုမှပဲလက်တွေ့အကောင်ထည်ဖော်ဖြစ်တော့တယ် အကောင်းဆုံးကြိုးစားပြီးရေးမှာမို့သဘောကျ မယ်လို့မျှော်လင့်ပါတယ်ရှင့်💗
