ကုတင်ရဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းကစားပွဲဘေး
ကထိုင်ခုံမှာထိုင်ရင်းပန်းသီးခွာနေတဲ့
သူရဲ့မကြည်မလင်မျက်နှာလေးကို
ယိုရှီအသာခိုးကြည့်နေမိသည်...
သူနိုးလာတည်းကဆရာဝန်ခေါ်ပေးပြီး
ဆရာဝန်တွေကသာစစ်ဆေးပြီးထွက်
သွားသည် ထိုကလေးကသူ့ကိုအခုထိ
စကားတစ်ခွန်းမျှပင်ပြောမလာသေးပါ
စိတ်ကောက်နေပြီဆိုတာသိတာမို့ဘယ်
လိုစချော့ရမလဲယိုရှီတွေးတောနေမိသည်...
"ဟွမ်နီး..."
ယိုရှီခေါ်သံကြားတော့မျက်ခုံးတွေပိုကျုံ့
ပစ်ပြီးသူစိတ်ဆိုးနေကြောင်းပိုပြသလာ
သည်...
"ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်...ကိုယ်မင်း
ကိုမပြောပဲမသွားခဲ့သင့်ဘူးကိုကိုမှား
ပါတယ်နော်...ကိုယ့်ကိုစိတ်မဆိုးပါ
နဲ့ကိုယ်မနေတတ်ဘူး..."
ယိုရှီလှမ်းပြောလိုက်ပေမဲ့ဂျောင်ဟွမ်စီ
ကတုန့်ပြန်စကားထွက်မလာခဲ့ပေ...
မရတဲ့အဆုံးယိုရှီသူ့ရဲ့သစ်သားနံ့လေး
တွေထုတ်လွှင့်လိုက်ပြီး...
"ဟင့်...ငါ့မှာတော့ဒီဗိုက်ထဲကဟာလေး
ကြောင့်နေရခက်နေတယ်ဒါကိုAlpha
ဖြစ်သူကပါမခေါ်တော့ဝမ်းနည်းလိုက်
တာ..."
ရှိုက်သံပါထွက်လာပြီးပြောလာသူ
ကြောင့်ဂျောင်ဟွမ်လက်ထဲကပန်းသီး
နဲ့ဓားကိုပစ်ချပြီးကုတင်နားအမြန်ပြေး
သွားကာ...
"အရမ်းနေရခက်နေလား..."
အငိုက်မိသွားတဲ့ဂျောင်ဟွမ်ကြောင့်
ယိုရှီခိုးပြုံးလိုက်ပြီး...
"မင်းစကားပြောပြီ!..."
"ကျစ်..."
အလိမ်ခံလိုက်ရမှန်းသိပေမဲ့ဂျောင်ဟွမ်
သူ့ကိုသူသာကြိတ်မနိုင်ခဲမရဖြစ်ရသည်
သူကဒီလူနဲ့ပါတ်သတ်ရင်နည်းနည်း
လေးမှစိတ်တင်းထားလို့မရဘူးပဲ...
ယိုရှီဘေးနားမှာရပ်နေတဲ့ဂျောင်ဟွမ်
လက်ကိုဆွဲလိုက်ပြီး...
"ကိုယ့်ကိုစိတ်မဆိုးပါနဲ့နော် မင်းက
စကားမပြောတော့ဝမ်းနည်းတယ်..."
"ဟင်းးး..."
ဂျောင်ဟွမ်သက်ပြင်းအသာချရင်းယိုရှီ
ဘေးနားဝင်ထိုင်လိုက်သည်...
YOU ARE READING
The result of playing with fire
Fanfictionဒီplotလေးကရေးမယ်လို့တွေးနေတာကြာပြီ ခုမှပဲလက်တွေ့အကောင်ထည်ဖော်ဖြစ်တော့တယ် အကောင်းဆုံးကြိုးစားပြီးရေးမှာမို့သဘောကျ မယ်လို့မျှော်လင့်ပါတယ်ရှင့်💗
