ယိုရှီဆယ်ကျော်သက်အရွယ်တုန်းက
ဆယ်ကျော်သက်တွေရဲ့သဘာဝအရ
အိမ်နဲ့အဆင်မပြေတာတွေအများကြီး
ရှိခဲ့သည်...
လွတ်လပ်မှုကိုတောင်းတတဲ့အရွယ်မို့
နည်းနည်းလေးတားမြစ်ရင်ကိုချုပ်ချယ်
တယ်လို့ခံစားခဲ့ရသည်...
ဂျွန်ဂယူတို့နဲ့ကျောင်းမတူတာမို့ယိုရှီမှာ
ကျောင်းတွင်းသူငယ်ချင်းမရှိခဲ့ပါ
ဂျွန်ဝမ်ကျောင်းပြောင်းမလာခင်အထိ
ပေါ့...
"ယိုရှီ..."
"အာ့...မင်းကလဲနာတယ်ကွ"
နောက်ကနေပုခုံးကိုအားနဲ့ဖက်လိုက်တာ
မို့ယိုရှီပုခုံးနာသွားရသည်....
"ဆောရီး....မင်းကိုတွေ့တော့ပျော်သွားလို့"
ဂျွန်ကဒီကျောင်းကိုစရောက်ထဲယိုရှီတစ်
ယောက်နဲ့ပဲစကားကောင်းကောင်းပြော
သည်...
နှစ်ယောက်လုံးAlphaသာဖြစ်မနေရင်
ဂျွန်ကယိုရှီကိုကြိုက်နေတယ်လို့တောင်
ထင်ကြလိမ့်မည်....
"ဒီနေ့ဘယ်သွားကြမလဲ..."
ဂျွန်နဲ့ပေါင်းပြီးယိုရှီကျောင်းလစ်နေ
တတ်ပြီ...
"ဒီနေ့တော့တော်ပြီ...မနေ့ကငါ့အဖေက
ငေါက်ထားတယ်..."
"မင်းကလဲ...ငါတို့ကငယ်တုန်းလွတ်လပ်
တာကွ..."
ယိုရှီ ဂျွန်ကိုကြည့်ပြီးအားကျခဲ့မိသည်...
ဂျွန်ကဘာလုပ်လုပ်ဘယ်နေရာသွား
သွားတားမဲ့သူမရှိပေ...
သူ့မှာတော့လမ်းထိပ်သွားမယ်ဆိုရင်
တောင်အတော်လေးပြောယူနေရတာ
မျိုး...
နောက်ပြီးဟိုလူနဲ့မပေါင်းနဲ့ဒီလူနဲ့
မပေါင်းနဲ့ဆိုတာကြီးလဲယိုရှီသဘောမကျပါ...
ဂျွန်နဲ့သူငယ်ချင်းလုပ်နေတာလဲအဖေသိ
ရင်ယိုရှီအရိုက်ခံရမှာအမှန်ပင်...
"ဟေ့ကောင်....ဘာတွေတွေးနေတာလဲ..."
"အာ...ဘာမှမဟုတ်ဘူး...ငါတို့အခန်းထဲ
သွားရအောင်..."
"အင်း...သွားမယ်..."
ပုခုံးချင်းဖက်ပြီးစာသင်ခန်းထဲဝင်သွား
တဲ့သူတို့ရဲ့လူငယ်ဘဝတွေကပျော်စရာ
ကောင်းခဲ့ပါသည်....
YOU ARE READING
The result of playing with fire
Fanfictionဒီplotလေးကရေးမယ်လို့တွေးနေတာကြာပြီ ခုမှပဲလက်တွေ့အကောင်ထည်ဖော်ဖြစ်တော့တယ် အကောင်းဆုံးကြိုးစားပြီးရေးမှာမို့သဘောကျ မယ်လို့မျှော်လင့်ပါတယ်ရှင့်💗
