O gece belki de hiç yaşanmamalıydı. Ya da yaşanması gereken en önemli gecelerdendi? Basit bir oyunun içine düştüğünü sanan Taehyung, aslında sırlarla dolu hayatının anahtarını kilidine sokmuş, kendisini bambaşka duygularla tanışırken aynı zamanda da...
˝ Daha geçen gün tanıştık ama şimdiden bana farklı hissettiriyorsun nefes vermek giderek zorlaşıyor˝
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
//
Taehyung🦋
Bedenim sıcaktı. Damarlarımda akan tüm kanın stresten ısındığını hissediyordum. Gerçekten içimde kaynayan bir şeyler vardı. Oturduğum masanın altından bacaklarımın titrememesi için ellerimle destek oluyordum.
Dün gece eve gelebilmiştim. Geldiğimde her şey daha iyi olacak sanıyordum fakat şu an içimin içimi yemesinin tahmin etmediğim bir yanı vardı. Yalan söyleme mecburiyeti. Bu hisle ilk defa karşı karşıya kalıyordum çünkü buna hiç cesaretim olmamıştı.
Hala aynıydı hislerim. Dün gece o ağaca tırmanıp kırık camdan içeri atlarken nasılsa öyleydi. Adının jungkook olduğunu öğrendiğim adam beni evimin önüne öylece bırakmış ve adresimi de bildiği için rahatlıkta çekip gitmişti. Hiç bir şey konuşmamıştık. Sadece numaramı kendi telefonuna kaydetmiş ve uzaklaşmıştı.
Gece boyu jimin ve hoseoka yaşadığım durumu anlatmıştım. İkisi de ben geldiğimde berbat haldeydi. Üstelik anlattığım şeyleri duyduklarında onlarında gerildiğini, şoka uğradığını çok net anlamıştım. Uyuyamamıştık. Sabah saatlerinde kapının kilidi açıldığında sadece uyuma numarası yapmış, kırık camı perdeyle şimdilik örtmüştük.
Şanslıydık ki odamın camı büyük bir ağaç tarafından da kapanıyor, dışarıdan görünmesini engelliyordu.
Şu anda kahvaltı masasındaydık. İçimde karşı konulmaz bir stres vardı ve öylece dalmıştım. Önüme koyulan sıcak süte ellerimi sarmış bekliyordum. Her şey tamamen karışmış haldeydi.
"Efendim baba?" Diyerek pürüzlü bir sesle konuştuğumda gözleri beni süzmek için harekete geçmişti bile.
"Dalgınsın biraz? Bir şey mi oldu?" Dedi.
Kaşları havaya kalktığında gözlerinde garip bir şeyler vardı. Şu an ne halde olduğumu bilmiyordum fakat kendimi toparlamam gerekiyordu. Çünkü karşımda oturan kişi her ne kadar babamda olsa bir savcıydı ve dedektiflik onun ilgi alanıydı.
