O gece belki de hiç yaşanmamalıydı. Ya da yaşanması gereken en önemli gecelerdendi? Basit bir oyunun içine düştüğünü sanan Taehyung, aslında sırlarla dolu hayatının anahtarını kilidine sokmuş, kendisini bambaşka duygularla tanışırken aynı zamanda da...
˝ Bir şeylerin kırılma noktasındayım aklım yavaşça soluyor gibi hissediyorum devam edersem, başaramayacağım ˝
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
//
taehyung🦋
Tutku. Düşünülenden daha da tehlikeli bir histi ve ben onu çok küçük görmüştüm. İstemiyorum derken içinizden bir his çıkıyor, tüm damarlarınızda sıcak bir alev akıyordu sanki. Jeon Jungkook benim damarlarımda alev akmasına sebep oluyordu ve ben buna engel bile olamıyordum.
Arzu. Öylesine bencil bir seviyeydi ki ben kendimi kandıramıyordum. Aldığım her nefes bunu istediğimi haykırırken dudaklarımı açıp tek kelime edemiyordum. O kadar yabancı bir duyguydu ki bunlar, nefes aldığım her an içimde bir şeyler ona bağırmak istiyordu. Peki o kimdi? Benim için kimdi? Bedenim bunu umursamıyordu. İsteklerinin peşinden gitmek isteyen bir nankördü.
"Yapma..." Fısıltım boş duvarlarda yankılanıp sönerken gözlerim kapanıyordu. Üstelik bana yaptığı bir şey yoktu. Sadece parmak uçları karnımda yuvarlaklar çiziyor ve sıcak nefesi kulağımın dibinde yangınlar çıkartıyordu. Bana bir şey yapmıyordu ama parmak uçlarının gezindiği her yerimde çiçekler açıyordu sanki.
"Ne yapıyorum ki?" Dediğinde boğuk sesi kulaklarıma bir müzik gibiydi. Sorunda buydu, bir şey yapmıyordu ve ben kendime ne olduğunu bile anlayamıyordum. Az önce dilinin gezindiği boynum bile cayır cayır yanıyordu sanki. Ben, bana yabancıydım şu an.
Diğer eliyle çıplak kollarıma bir kuş tüyü gibi dokunduğunda neden içimde volkanlar patlıyordu? Neden nefesimi boğuluyor gibi çok derin soluyordum? Bilmiyordum. İnip kalkan göğsüm onun göğsüne çarpıyor ve ortamda garip bir hava olmasına neden oluyordu.
"Neredeyse dokunmuyorum bile," diyerek fısıldadığında kafamı salladım. Dilimle dudaklarımı hissettiğimde dilime gelen tüm sözleri yutkundum ve basitçe, "Dokunmuyorsun bile," diye mırıldandım.
Karnımda dolaşan parmak uçları usulca göğsüme doğru kaydığında derin soluklarım onun parmağını da hareket ettirecek kadar hızlıydı. "Sakin ol." Sakin sesi beni delirtiyordu. Gayet sakindim. Dıştan çok sakindim fakat içim benim aksime garip davranıyordu. "Sakinim."
Kafasını salladı. Kısa bir süre sonra dudaklarını boynumda, aynı ıslaklıkla hissettiğimde ne zamandır kapalı olduğunu bilmediğim gözlerim aralandı. Dudaklarımdan garip bir mırıldanma kaçtığında ellerim iradem dışında omuzlarına tutundu. Aslında ayaktaydım ve düşmezdim ama sanki bir uçurumun kıyısındaydım.
