O gece belki de hiç yaşanmamalıydı. Ya da yaşanması gereken en önemli gecelerdendi? Basit bir oyunun içine düştüğünü sanan Taehyung, aslında sırlarla dolu hayatının anahtarını kilidine sokmuş, kendisini bambaşka duygularla tanışırken aynı zamanda da...
˝Oh, bilsen gittiğinden beri ne hâldeyim Ah sevdiğim, n'olurdu "Kal" deseydim? Biliyorum, ben istedim, "Git dedim sana Yine de, hiç iyi değilim˝
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
//
yazar, bir yıl önce 🦋
"Her şey söylediğin gibi ilerledi, Jeon."
Yoongi, dışarıda sigarasını içerek ileriye dalmış adama seslendiğinde Jungkook arkasını dönmüş, sigarasını yere atarak ayakkabısıyla ezmişti.
Harabe evin içerisine önünde yürüyen Yoongi ile birlikte girdiklerinde aklı bambaşka bir yerdeydi. Öfkesi ve acısı tek bir bedende birleştiğinden gözleri kapkaraydı. Boynundan kollarına kadar gerilen damarları göz önündeyken şimdi yine bu evin içerisindeydi. Bu evi kendisine özel alan yapmış, öfkesini kusmak için kullanmaya adamıştı.
"Nerede kalmıştık?" Diyerek sandalyede bağlı bir şekilde duran Savcının fazlasıyla yakınına girdiğinde sesinde öyle bir tını vardı ki, bu Savcıyı bile fazlasıyla ürkütüyordu.
Bir psikopatın ürkeceği cinstendi öfkesi.
"Kazanacağını mı sanıyorsun?" Pis bir sırıtış Savcının dudaklarını sarmalamıştı. "Zayıf anımda yerleri değiştirdin, güzel hamleydi. Ama kazanan hep ben olurum Jeon."
"Ben bu savaşın en önemli kısmını çoktan kaybettim," diyerek mırıldanan Jungkook üstünde ki tişörtü çıkartıp bir kenara attığında tüm ekip üyeleri başını farkla yöne çevirmişti. Bu manzarayı görmek hepsinin ruhunu sıkıyordu.
"Görüyor musun?" Diyerek işaret parmağını kalbine bastırdığında, dudaklarına farklı bir gülümseme yayılmıştı. "Yedi dikişti, on dört oldu."
"Bir ezikten başka bir şey değilsin!" Acıyan ses tonuyla, bağlandığı sandalyede çıldırarak bağırmıştı Savcı.
"Seni," diye fısıldamıştı Jungkook. Kısık ama hiddetli sesi kırık dökük odada yankılandığında kanlı parmaklarını savcının saçlarına dolamıştı. "Kademe kademe öldüreceğim. Sıranı bekleyeceksin ama beklerken de yaşamamak için bana yalvaracaksın."
"Senin Taehyungu bir kez görebilmek adına bana yalvardığın günler gibi mi Jeon?" Diyerek eğlenen bir tonda gülmüştü Savcı. "Nolur... Ne istersen yap ama yerini biliyorsan bir kez ne yaptığını, nerede olduğunu söyle bana.." Sesini kalınlaştırarak Jungkooku taklit eder gibi yaptığında yüzüne yediği yumruk hiçte hafif olmamıştı.
