Unveiling the vile behind

24

24

The moment his scent hit my nose, I knew who it was.

It was Xion... and I knew I was safe.

Tumingala ako saglit upang pasadahan ang mukha niya.

What is he doing here? Ang pagkakaalam ko, hindi naman siya endorser ng RedvelBeth products at ang tanging sakop lang niya ay ang Ven's... Pero bakit siya nandito? Did he sign a contract?

"Sir," A girl wearing a redvelBeth uniform called Xion. "This way po ang exit, naliligaw po ata kayo."

May malawak na ngiti sa labi ng babae ngunit nahulog din iyon nang makita ako. Her eyebrows meet and she looks like she's wondering why I'm here. Pakiramdam ko nga ay gusto niya akong harangin upang kuwestiyunin kung anong ginagawa ko rito.

Xion looked at me and then back at the staff.

"He's Cid, don't worry, hindi siya outsider. I'm with him." Paliwanag ng lalaki sa babae gamit ang malumanay na tono.

I don't know but I don't want to hear Xion's calm voice. Para bang gusto kong durugin ang tainga ko para hindi lang marinig ang kalmado niyang boses. Maybe, because I prefer his high and angry tone?

"Nakikilala ko nga po siya," The girl smiled again. Peke iyon.

I glared at her so she looked away. Kung makatingin sa'kin, akala mo naman sa kaniyang pagmamay-ari 'tong lupa at lugar na inaapakan ko. As if naman magnanakaw ako at may gagawing masama.

Dukutin ko 'yang mata niya, eh.

"Pasabi kay Miss Beth, umalis na kami, okay?"

"Sige po, ingat."

After the staff member said that, I felt Xion's two hands above my shoulders, gently pushing me. Agad akong tumingala at nakita ang pilit na ngiti sa labi ni Xion habang nakaharap sa babaeng staff.

I shook my head and glared at him, pinaparating sa kaniya na hindi pa ako pwedeng umalis.

Nandito na ako, eh... mababalewala ang pagpapakulay ko ng buhok kung lalabas ako nang walang nakikitang kahit anong impormasyon.

I don't want my plan with Jaena to fall through.

Handa na akong mag-salita ng bahagyang higpitan ni Xion ang pagkakadiin sa balikat ko at malawak na ngumiti sa'kin.

"Bakit ayaw mong lumakad?" He asked all of a sudden. Tanging irap lang ang nagawa ko dahil wala ako sa linya para makipagbardagulan sa kaniya. "Masakit na naman siguro paa mo?"

I raised my eyebrows at what I heard and gave him a 'what are you talking about?' look.

"Should I carry you?" After saying that, silence fell between us for a short while before he burst out laughing.

Kinurot ko sa tagiliran ang lalaki habang pinanlalakihan ito ng mata. "Hindi na, kaya ko namang lumakad. Kaya pa nga kitang sipain."

"How poetic," Grinning broadly, he said and turned to walk, his hands behind his back.

Patago kong kinuyom ang aking kamao. Puta, ito talagang lalaki na 'to, hindi alam kung paano makaramdam, eh! Kitang wala ako sa linya para makipag-biruan at sakyan ang pang-iinis niya sa'kin?!

I have no choice but to follow him.

Iritado at handa nang sugurin ang lalaki nang makita itong nakatayo sa tapat ng kotse niya ngunit napahinto rin ng bigla na lamang may naalala.

I'm confused.

Namamalikmata lang ba ako o nakita ko talaga si Papa?

Pero baka namamalikmata lang talaga ako. Kasi... ano namang gagawin niya sa loob ng warehouse ng RedvelBeth? Does he have errands there? Wala naman siyang koneksyon sa kompanya kaya imposibleng mamalagi siya rito.