Bölümü medyayla birlikte okumanızı isterimm.
Aşağıda görüşürüzz dkhfkfkdlis
İyi okumalarr
_________________________________________
Altay'dan
Çağla'nın uzun süre ayılmaması üzerine hızlıca hastaneye getirmiştik.
Doktor sabaha karşı gelip durumu hakkında bilgi vermişti.
Kendini çok yorduğunu ve fazla strese maruz kaldığını söylemişti.
Ve benim içim içimi yiyordu. Birşey olur düşüncesi beni deli ediyor, onu bu hale getiren Yunus'un yaşamasını dahi istemiyordum.
Yatağında, ayak ucuna oturmuş saçlarını okşarken yavaş yavaş aralandı gözleri.
"Altay..." diye adımı sayıkladı kısık sesle.
"Yorma kendini güzelim buradayım, yanındayım ben." dedim yanağını baş parmağımla okşayarak.
"Nerdeyiz, ne zaman geldik?" dedi elleriyle yataktan tutunurak kalkmaya çalıştı. Sırtından tutarak destek verdim kalkmasına.
"Dün gece. Hatırlıyor musun?"
"Biraz. Sen geldikten sonrasını hatırlamıyorum." dedi başını tutarak.
"Bayıldın. Çok yormuşsun kendini. İyisin değil mi şimdi?" dedim endişeyle.
"İyiyim." diyerek kısa kestiğinde bende bu konu hakkında konuşmak istemediğini düşündüğüm için devam ettirmedim.
"Bir elime geçireyim onu-" dediğimde kalkıp ağzımı kapattı elleriyle.
"Boşver Altay. Önemli değil, onun gibi biri için değmez." dediğinde dayanamayıp kollarımı sardım güçsüzleşmiş vücuduna.
Bu sırada hızla açılan kapı ve gördüğümüz İrfan ve Gözde ile güldük ikimiz de.
"Çağla, nasılsın bebeğim!" derken koşarak yanına gelip elini tuttu Gözde.
"İyiyim merak etme." dedi gülümseyerek.
"Kızım çok korkuttun. Ha bu arada o puştu da gördüğüm ilk yerde öldüreceğim." dedi sinirle İrfan.
"Sakin olun ikiniz de. Daha birşey yapamaz zaten dersini almıştır o."
"Ben eğer onu tanıyorsam daha çok şansını dener." dedi İrfan emin bir halde.
"Yeter tamam kapatın şu konuyu." diyen Gözde ile hepimiz sustuk.
Ben yandaki koltukta otururken tüm takımın geçmiş olsunlarını dinlerken gece bir dakika bile uyumadığım için birden basan uyku ile daha fazla dayanamayıp gözlerimi kapattım.
_____________
Çağla'dan
Altay'ın koltuktan uyuyakaldığını gördüğümde yataktan kalkıp kenardaki pikeyi üzerine serdim.
Hastaneden çıkışımın verildiğini haber veren İrfan ile Altay'ı uyandırıp dışarı çıktık.
"İsmail hoca iki gün izin verdi sana. Yat iki gün, hadi iyisin." dedi gülerek İrfan.
"Yoo olmaz ben geleceğim yatamam ben." dediğimde kaşlarını çattı.
"Gelmeyeceksin." dedi bu sefer de Altay'la birlikte aynı anda.
"Görürüz." dedim göz devirerek.
"Altay'da kalacaksın bu arada." dedi İrfan. Ben bunu bu kadar sakin söylemesine oldukça şaşırmışken gözlerimi açarak baktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kadıköy kızı | Altay Bayındır
Fanfiction"Seni ve o eşsiz güzelliğini fark etmediğim onca güne lanet ediyorum doktor." dediğinde gözlerinin içine baktım, boyuna yetişebilmek için parmak uçlarımda yükseldim. "Senden ayrı kaldığım onca güne lanet ediyorum kaleci."
