Tek Yapraklı Yonca

2. BÖLÜM: Kurtarıcı.

“insanların arasında da yalnızdır insan...”

-Küçük prens

♪~🤍🫀~♪

2 Yıl Önce.

Ağrı/Patnos

Arlas ağzına gelen kanı tükürdü. Karnına şiddetli bir yumruk daha yedi. Acıyla inlemesini durduramadı.

"Şimdilik, yeter bu kadar." Dedi adam, yumruk atmayı bırakıp.

Arlas kahka attı, "Daha yeni başlamıştık ama! Olmadı böyle!" Dedi abartıyla. "Bu fragman'dı, devamı birazdan. Ölmeni hemen istemem." Dedi Adam.

Arlas küçük bir kahka daha attı. Adam, "manyak." Diye mırıldandı ve odadan çıktı. Arlas tek kaldığını anlayınca gülmeyi durdurup sırtını duvar'a yasladı. Sırtını duvar'a yaslamasıyla vücut'una binlerce iğne batar gibi oldu. Acıyla inlemesine zorla hakim oldu. Her tarafı ağrıyordu, ama belli etmedi. Her zaman ki gibi.

Acılarını, ağrılarını kendi içinde yaşıyacaktı, belli etmiyecekti.

Gözlerini kapadı, ama uyumadı bilinci açık olmalıydı. Yorgundu, uykusu vardı ama yorulamazdı, uyuyamazdı. Operasyon sırasında yoğun bir çatışmadaydılar. Kurşun seslerinden başka hiçbir şey duyulmuyordu. Telsizler çalışmıyordu, yardım gelmiyordu. Biranda arkasında beliren bir silah namlusuyla durmuştu. O adam'dan çok çabuk kurtulmuştu ancak öbürleri için aynısını diyemezdi. Biranda koluna saplanan bir iğneyle gözleri kararmıştı ve gözünü açtığında burdaydı.

Şuan kendi önemli değildi, tek düşündüğü şey kardeşleriydi. İçlerinden birine birşey olsun, kendini asla affetmez'di. Düşünmeden duramıyordu. Kardeşleri ellerinde miydi? Yoksa yalnız mıydı? Tek istediği şey yalnız olmasıydı. Bide her birinin iyi olması, hiç birine birşey olmaması.

Derin düşünceler içindeyken kapının açılma sesini duyunca gözlerini açtı. Siyah bir peçe giymiş biriydi. Bir kadın'dı. Sesiz bir şekilde girmişti, ama tabiki'de Arlas fark etmişti. Aynı sesizlikle kapıyı kapattı. Kadın bir kaç kere etrafına baktı. Arkası dönük olan kadın Arlas'a doğru döndü. Gözleri kesişti. Oda karanlıktı ve zor seçiliyordu ama Kadın'ın zümrüt yeşili gözleri bu karanlığın içinde bile parlıyordu. Bir tek gözleri gözüküyordu.

Kadın bir kez daha arkasına doğru baktıktan sonra Arlas'ın önünde hızlı bir şekilde çöktü. "İyi misin?" Dedi Kadın. Sesi aşırı yumuşaktı ama bunun arkasında yatan sertliği'de belli ediyordu ses tonu. Arlas cevap vermedi. Kimdi bu kadın? Kadın tekrar sordu, "iyi misin? Bak bana cevap vermen gerek."

Bu kadın onlardan biriydi, ama ona neden yardım ediyordu? Ve niye birinin onu görmesinden bu kadar korkuyordu ve bu kadar tedbirliydi?

Arlas ilk kez konuştu, "Kimsin?" Dedi. Susuzluktan çatallaşmış kalın bir ses tonu ile konuşmuştu. Kadın'ın yüzü kapalı olmasına rağmen Arlas gülümsediğini fark etti. O an sebebsiz yere yüzü kapalı olmadan nasıl gülümsediğini merak etti.

Kadın direkt Arlas'ın ellerini çözmeye başladı. Cebinden bir bıçak çıkarıp ipi kesmeye başladı. Arlas bir kez daha, "Kimsin?" Dedi. Kadın duymadı.