GASTRONOT FRAMBUAZ

Bölüm 39- GEBEŞ-

"İçindeki yanlışın zinciri kopa kopa durur
Ama aşk böyledir
Önce sevdirir
Sonra sopa sopa vurur."

Sesi mümkün olunca daha da açıp başıma bağladığım tülbentimle evi  temizliyordum. Gözüm sürekli merdivendeydi çünkü eğer o merdivenden kocam bey inecek olursa hemen koltuğa yatıp tıpkı bana dediği gibi dinlenme numarası yapacaktım.

ÇÜNKÜ BİR HAFTADIR BENİ AYAĞA BİLE KALDIRMIYORDU!

Yastıkları güzelce çitileyip yeni yıkadığım kılıflarını geçirdim ve kalan her yerin tozunu almaya devam ettim.

"Günaydın; geç uyandın, ama bitti
Aslında geç bile kaldım
Zor uyandım, ama geçti
İlacın etkisi yok."

Sesini iyice açtığım müziği biraz olsun kısacakken belime dolanan kollar ve beraberinde havalanan bedenim yakalandığım tam olarak resmiydi.

"Güzelim ne dedim ama ben sana?"

Asla bozuntuya vermeden kulaklığı kulağına taktım.

"Evet aşkım evet günaydın ama geç uyandın benim işim bitti. Aslında geç bile kaldım çoktan bitmeliydi haklısın kocam. Zor uyanmadım ne alaka sallıyor da ilaç almıyorum etkisi de yok."

Yüzüme gerizekalı olduğumu gösterir gibi bakarken omuzlarımı silkip başımı göğsüne yasladım.

"Görüyor musunuz annecim, babanız bana zekası olmayan şahsiyet dedi."

Kulaklığı çıkarttığı gibi koltuğa otururken beni de kendi üzerine oturttu.

Tamam bişiyokbişiyokbişiyok!

"Ben mi demişim? Ne zaman dedim? Safi yalan."

Tekrardan karnıma doğru döndüm.

"Şimdi de doğru söylemeyen şahsiyet dedi, duyun canlarım babanızı görün. Anne yatağa almayacak bir daha onu."

İyiden iyiye gerilirken ellerini belime sarıp beni kendine daha da yaklaştırdı.

"Bu mümkün mü sence?" Dudağıma kapanıp uzun soluklu bir öpücük kondurdu. "Sensiz yatacak olmam.... Bana masal gibi geldi, baştan sonu kötü olan bir masal."

Hafif bir çıkıntıdan ibaret olan karnımı tutarak kucağından kalktım ve toz bezimi alarak son kalan yeri de silmeye başladım.

"Haspam sanki bensiz hiç mi uyumadın? Hep biriyle mi yattın ömrün boyunca?" yeni dank etmiş hızla koltukta yayılan kocama döndüm ve yüzünde beni karşılan gülümsemesi elimdeki pis bezle buluşunca soldu. "Tabi hep biriyle yata yata alıştın. Nah yatarsın artık benimle! Pislik!"

Kovayı da olduğu yerde bırakıp merdivenlere doğru hızlı bir geçiş yaptım. Tabi bu geçişim kocamın beni tutup havalandırması ve tekrardan dibimde bitmesiyle son bulmuştu.

"Bıraksana oğlum beni. Git al birini yanına yat. Benim yapmam gereken işlerim var, daha bebeklerime kıyafet alıcam, başka... bir şey yok ama çok iş bu da bırak beni."

"Önce biz biraz uyuyalım, sen iki afacanla gezerken yorulursun annesi. Hem bence artık alışverişleri beraber yapabiliriz. Sonuçta bebek ikimizin dimi güzelim?"

Bakışlarım karnıma kaydı.

"Sen taşırsan 9 ay olur."

Kahkaha atıp tekrardan dudağıma uzandı.

"Olur miniğim, sen iste ben onu da yaparım."

🥹🫶🏻🥹

2 Ay sonra....