TENEBRİS TEORİSİ

4. TAHTLAR VE PİYONLAR

hani bu kitabı aramızda bir sır olarak saklayacaktık, hani sadece bize aitti bu ne 5 bölümle 10k olduk❓❓❓oynamıyorum artık ben by.

TENEBRİS TEORİSİ

♪ Taylor Swift, The Archer

4. TAHTLAR VE PİYONLAR

"Görkemli bir tahtın yalnızca onurlu kralları taşıyacağını, hükmetme gücüne sahip her savaşçı bilir.
Ben hiç bilmedim.
Çünkü Midaslar'ın yönettiği ve Cellatlar'ın yok ettiği bu oyunda ben yıllardır güçsüz bir piyondan ibaretim."

➛ Tomas Petrasov,
Vezirler Topluluğu

☙

Hayatım boyunca hep ikinci kez doğabilmeyi diledim.

Belki böyle bir şansım olsaydı babam tarafından sevilebilirdim.

Kâbus gördüğüm gecelerde çaresizce aradığım kollar hiçbir zaman ona ait olmadı. Hera yatağın altındaki canavar hikâyesini bana anlatırken en savunmasız anımda ortaya çıkıp ne beni korumaya, ne de kahramanım olmaya çalışmadı. Hep uzakta kalandı. Sanki aramızda görünmez bir ip vardı ve ben onu ne kadar bir arada tutmaya çalıştıkça, o da benden bir o kadar uzaklaştı.

Özür dilerim, baba. Son iki dakikadır kendime hatırlattığım üç kelime yalnızca bundan ibaretti çünkü az önce yaptığım kötü bir şeymiş gibi hissettirmişti. Çok özür dilerim. En büyük pişmanlığın olduğum için özür dilerim. Hayatından koparıp atman gereken o çürük kısım olduğum için özür dilerim. Beni güneye sürgün edeceğini öğrendiğimde en güvendiğin adamının aklını çelerek onun burada kalış biletim olmasına neden olduğum için özür dilerim.

Her şey için özür dilerim.

Bu kadar ileri gittiğim için özür dilerim ama bana bir yılanın yalnızca kışkırtıldığı vakit sokacağını öğreten sendin.

Ben o yılanım ve şu an tam olarak şeytanın aklımın içine sızdığı noktadayım.

Bu noktadan geri dönüş olmadığını ise o saniyeden itibaren çok iyi biliyordum çünkü karşımdaki Artur'un ifadesi, ona sunduğum cezbedici tekliften sonra usul usul değişmeye başladığında; kendi tasarladığım kıyametin bana yalnızca bir kapı uzaklıkta olduğunu hissediyordum.

"Şu işe bak," diye mırıldandı yüzünde yer edinen karanlık bir gülümsemeyle bana doğru adımladığında. Hayatımda bugüne dek hiçbir şekilde temastan rahatsız olan birisi olmamıştım fakat onun bana karşı yaptığı her hamleyle birlikte alarma geçen vücudumun, bu yakınlığı hiçbir türlü kaldıramadığının farkındaydım. "Göründüğün kadar aptal değilmişsin."

"Ne yazık ki ben aynı şeyi senin için söyleyemeyeceğim." Kaşlarım havalandı çünkü eğlenme sırası artık bendeydi. "Göründüğünden çok daha çaresizmişsin."

Verdiğim karşılıkla birlikte dudaklarındaki sırıtış usul usul yerini düz bir çizgiye bıraktı ve saniyeler öncesine göre memnuniyet dolu ifadesi çok daha keyifsiz bir hâl aldığında, ona karşı çıktığım hiçbir konudan haz almayan bir yapısı olduğunu anladım. Kızıl kahvelikleri öyle ürkütücü bakıyordu ki, o kısacık zaman diliminde bir anlığına aramızdaki mesafeyi kapayacağını ve hâlâ elinde tuttuğu çakıyla beraber dakikalar önce yarım bıraktığı işi tamamlayacağını bile beklemiş olabilirdim.