Selam ballarım.
Bu bölüm size bazı sürprizlerim var(!)
Oy vermeyi yorum yapmayı unutmayın.
Keyifli okumalar.
♣
|Grup Abdal & Ervah-ı Ezelde|
|Toygar Işıklı & Umut|
|Çökertme Türküsü|
♣
YİRMİ DÖRDÜNCÜ BÖLÜM ♣ KORKULAR
"Zamanı geldiğinde bitecek. Yani bitmeyecekte... Sen alışacaksın"
<Halka>
♣
İçinde gezindiğim ev Altay'ın ailesiyle yaşadığı evdi. Sabah kahvaltısına çağırmıştı Fatma teyze ailem ve beni. Yarın sabah Diyarbakır'a uçuşumuz vardı. İki gün önce yapılan nişandan sonra herkes geri dönmüştü. Okulun açılmasına iki gün vardı ve Altay'ın tatil izninin süresi doluyordu. Konsolun üzerine sıralanmış fotoğrafları incelerken bir fotoğraf durmamı sağladı. Fatma teyzeden iki tane vardı ve evet bu Altay'ın annesiydi. İki kız kardeş birbirine sarılmıştı. Çok gençtiler belki yirmilerinin henüz başlarında olabilirlerdi. Kol kola girmişler gülüyorlardı. Fatma teyzenin başı geriden bağlıydı bunun o olduğunu anlamam kaçınılmazdı. Siyah saçları göğsüne dökülen kadın sevgilimin annesiydi.
Fotoğrafı elime aldığımda burası salondu bizimkiler misafir odasında oturuyorlardı. Bu odaya da kapısı açık diye girmek isteştim zira duvarda lacivert gözleri ile bakan minik Altay beni çekmişti bu odaya. Üzerinde mavi okul önlüğü vardı, kırmızı dudaklarını büzmüş masum masum bakmıştı. Siyah saçları uzundu ve alnına kahkül gibi hafifçe dökülmüştü. Saçımı kulağımın arkasına sıkıştırıp elimdeki fotoğrafa odaklandığımda arkamda hareketlenme oldu ve arkamı döndüm. Fatma teyze yanıma adımlamış omzunun üzerinden fotoğrafa bakmıştı. Kendimi ayıp bir şey yapmışım gibi hissettim.
"Özür dilerim karıştırır gibi girdim odaya," derken Fatma teyze öyle bir baktıki yerime sindim. Kızmış mıydı bana?
"İnsan evinin içinde gezindi diye özür diler mi kızım?" Bunu beklemezken elimde tuttuğum fotoğrafın çerçevesine eli çıktı. Parmakları tuttuğum çerçevede gezindi.
Yanında kendine benzeyen suretin üzerini sevmiş aynı sakinlikte bana dönmüştü. "Altay'ın annesi Selma," derken artık acıya alışmış birinin soğuk kanlılığı ile güldü. "Bu fotoğrafı Selma'ya çeyiz dizmek için çarşıya indiğimiz gün çektirmiştik." Açıkçası içimde garip bir duygu değişimi vardı. Asıl kayınvalidem bir fotoğrafın içindeydi ve ölüydü.
"Altay bana benzerliğinizden bahsetmişti," dediğimde göz ucuyla bana baktı. "O bizi asla benzetmez ona göre çok farklıyız. Dış görünüşten aynı sayılırız, aslında Asuman biz huy bakımından da bezerdik Selma ile fakat kaderlerimiz benzemedi. Derin bir nefes aldı Fatma teyze ardından bana boş ver der gibi gülüp fotoğrafı elimde serbest bıraktı. "Bak burada daha yeni doğmuştu Altay, Nihat çekmişti." Elimdeki fotoğrafi yerine bıraktığımda gösterdiğine odaklandım. Altay mavi bir kundağa sarılmış yatıyordu. Bu gülmemi sağlarken Fatma teyze tatlı tatlı yüzüme baktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LACİVERTE SÜRGÜN
Novela Juvenil"Hayal ettiğimden daha da güzel bir gelin oldun Asuman Karalı. Kalbim kalbine mezara kadar mühürlü, hiç bir güç sana olan bağlılığımı delemez yada zedeleyemez. Sen benimsin, ben seninim. Sen benim alın yazımsın, yüce Allah'tan bir hediyesin. Ben hed...
